Babygirl [Book 2]

~8

Ενημέρωση: Αυτές τις μέρες σκέφτομαι να ασχοληθώ με το βιβλίο Away που βρίσκεται στο προφίλ μου. Οπότε αν δεν το έχεις διαβάσει, τσέκαρέ το. Γιατί είναι πιο χοτ και από εκείνα τα γυμνούλικα μαναράκια που βλέπω συνέχεια στο φυ στο τικτοκ μου και μου πέφτει το σαγόνι στο πάτωμα.

Ελπίζω να σας έπεισα χεχ.

~~~

ΑΛΕΞ ΠΟΒ
(Έχω ζαλιστεί με τις εναλλαγές στα ποβ, λολ. Όταν συναντηθούν θα τις σταματήσω. Λογικά. Εδώ δεν ξέρω τι θα φάω το βράδυ, θα ξέρω αυτό... Ignore me, η συγγραφέας έχει τρελαθεί χιχι)

<<Ουφ, Άλεξ το κεφάλι μου πόνεσε>> διαμαρτύρεται ο Κόλτον και τον αγριοκοιτάζω. <<Πόσες ώρες μιλάς ακατάπαυστα; 3; 4; Δεν αντέχω άλλο...>> κρύβει το κεφάλι του στο μαξιλάρι και σταυρώνω τα χέρια μου.

<<Ήρθαμε κυριολεκτικά πριν 5 λεπτά, Κόλτον>> 

<<Νιώθω ότι μου μιλάς αιώνες. Δεν καταλαβαίνω τίποταααα>> του πετάω παπούτσι και τον πετυχαίνω στο κεφάλι. 

Πω ο άτιμος. Μπασκετμπολίστας πρέπει να γίνω...

Βασικά. Είμαι ήδη. Φακ. 

ΕΙΔΕΣ; ΟΧΙ, ΕΙΔΕΣ; Κοντεύω να τρελαθώ. Αν δεν έχω ήδη τρελαθεί ήδη.

Γαμώτο Άνα. Εσύ φταίς.

<<Ρε μαλάκα πόνεσε αυτό>> μουρμουρίζει και μου το πετάει αλλά με έναν ελιγμό το αποφεύγω. <<Άσε με, θέλω να πάω σπίιιτιιιιιιι>> γκρινιάζει και κάθομαι δίπλα του αγανακτισμένος.

<<Δεν μπορώ να το πιστέψω>> αναφωνώ και κλείνω τα μάτια μου.

<<Τι; Που θέλω να πάω σπίτι;>> με πλησιάζει και απλώνει το πόδι του πάνω μου. <<Θες να κάνουμε ζουζουνιές τρελό αγόρι;>> ανοίγω το ένα μάτι και τον κοιτάζω. Απευθείας μαζεύεται και καθαρίζει τον λαιμό του. 

Ώρες ώρες η Κολτονίτσα βγαίνει αβίαστα από μέσα του και θέλω να τον βαρέσω.

Ρίχνω ξανά το κεφάλι μου πίσω. <<Δεν ξέρω αν μπορώ καν να της μιλήσω>> παραδέχομαι <<Έχουν περάσει τόσα χρόνια...>>

<<Τρία...>> 

<<Ώστε με άκουγες τόση ώρα;>>

<<Μόνο τα βασικά>> ρουφάει τον καφέ του λες και είναι ούτε κι εγώ δεν ξέρω τι και ανασηκώνει τους ώμους του. <<Επίσης, πότε έγινες τόσο χέστης ρε Άλεξ;>>