Babygirl [Book 2]

~14

Χευ. Δεν έχεις τσεκάρει ακόμη το νέο μου βιβλίο, Stay, στο προφίλ μου; Τζιζους μαν! Αφού διαβάσεις αυτό το κεφάλαιο, τρέξε να διαβάσεις τον Πρόλογο!! Σύντομα θα ανέβει το πρώτο κεφάλαιο και εκεί♥

Θα περιμένω σχόλια♥

~~~

<<Μπορείτε να ενθουσιαστείτε λίγο παραπάνω; Αν είναι δυνατόν. Αύριο είναι η πα ρτα ρα>> φωνάζει ο Τζέικομπ και ξεφυσάω.

Ποιος χέστηκε για την παρτάρα; Θέλω να πω, αλλά είμαι σίγουρη ότι θα μου ρίξει ό,τι υπάρχει πάνω στο τραπέζι. Και με το δίκιο του μάλιστα.

<<Δεν είμαστε σε μουντ για Χάλογουιν πάρτι>> μουρμουρίζει ο Τόνυ και ανακατεύει τον καφέ του με το καλαμάκι. 

<<Μπορείτε τουλάχιστον να προσποιηθείτε ότι είστε ενθουσιασμένοι;>> ξαναρωτάει εκνευρισμένος και χαμογελάει γοητευτικά στην σερβιτόρα που περνάει δίπλα από το τραπέζι μας.

Αν έμενε στο χέρι μου, θα καθόμουν μέχρι του χρόνου κλεισμένη στο δωμάτιό μου. Κάτω από την κουβέρτα μου. Παίζοντας καντι κρας στο κινητό και τρώγοντας πατατάκια με ρίγανη.

Αλλά όχι. ΌΟΟΟΟΟΟΧΙ. Ούτε μια ερωτική απογοήτευση δεν μπορώ να περάσω με την ησυχία μου. Που λέει ο λόγος δηλαδή. Γιατί όοοολο αυτό, ούτε ερωτική ούτε απογοήτευση είναι. Βασικά δεν ξέρω καν γιατί έχω κατεβάσει πλερέζες. 

Α ναι, σωστά. Κόντεψα να ξεχάσω το τηλεφώνημα του Άλεξ προχθές. 46 δευτερόλεπτα τηλεφώνημα. Ούτε καν ένα λεπτό. Χωρίς να με βλέπει η Νάιλα, κάθομαι και κοιτάζω το ιστορικό κλήσεων μόνο και μόνο για να βλέπω τον αριθμό του.

Στην αρχή σκεφτόμουν να το αποθηκεύσω στο κινητό μου, αλλά δεν είμαι έτοιμη για κάτι τέτοιο. Στην τελική, το έμαθα απέξω. Άθελά μου. Και καλά.

Αλλά ναι. Δεν ξέρω αν το έχω ξαναπεί και καταντώ να γίνομαι γραφική, αλλά όλη αυτή η φάση είναι υπερβολική για μένα. Και θέλω την ησυχία μου. Να κλάψω, να δω δέκα ρομαντικές ταινίες, να φάω πολλά σακουλάκια πατατάκια με ρίγανη και να πίνω φρέντο καπουτσίνο μέτριο με κανέλα. Και μετά από δύο ή τρεις εβδομάδες, ίσως, ΙΣΩΣ ΛΕΩ ΙΣΩΣ, να αρχίσω να βγαίνω έξω με τα παιδιά σαν φυσιολογικός άνθρωπος που μόλις πέρασε έναν χωρισμό και σιγά σιγά επανέρχεται στο φυσιολογικό του.

Μπορώ όμως; Εννοείται πως δεν μπορώ. Δεν με αφήνουν, βασικά.

Η Νάιλα κυρίως. Η τρελή και εντελώς φοβιστική κολλητή μου. Από την στιγμή που της ξέρασα τα πάντα, βασικά ό,τι έγινε με τον Άλεξ και τον Κόλτον τις μέρες που έλειπε γιατί την προϊστορία μου με τον βλάκα την ήξερε απέξω και ανακατωτά, πήρε απόφαση, χωρίς να με ρωτήσει εννοείται, όχι μόνο να με βγάζει κάθε μέρα έξω για να τον ξεχάσω, αλλά και να μου βρει γκόμενο.