Babygirl [Book 2]

~18

Το έγραφα στο μάθημα. Ελπίζω να μην έγραψα βλακείες. Ουφ.

~~~

<<Διακόπτω κάτι;>>

Πετάγομαι από το κράτημα του Αλεξάντερ λες και με χτύπησε ρεύμα. Εντελώς ζαλισμένη, από το φιλί αλλά και από τα σκατοσφηνάκια που σιγά σιγά αρχίζουν να με πιάνουν, γυρνάω προς την πόρτα για να δω έναν εκνευρισμένο Πινόκιο να μας κοιτάζει με σταυρωμένα τα χέρια.

Κάνει πέντε βήματα και φτάνει κυριολεκτικά δίπλα μας. Τα μάτια του δεν αποχωρίζονται τα δικά μου και νιώθω το στομάχι μου να ανακατεύεται. Και όχι από τις ηλίθιες πεταλούδες όπως συνήθως.

Κοιτάζω μια τον Αλέξαντερ και μια τον Πινόκιο.

<<Ναι διακόπεις Πινόκιο>> πετάω και απλώνω το χέρι μου για να το τυλίξω στον ώμο του Αλέξαντερ, ο οποίος έχει μείνει κάγκελο κοιτώντας με. <<Μας ενοχλείς πάρα πολύ>> κολλάω τα χείλη μου στα χείλη του Αλεξάντερ αλλά δεν παίρνω το βλέμμα μου από τον Άλεξ.

Τι συμβαίνει γλυκιέ μου; Δεν σου αρέσει να σου κάνουν τα ίδια που έκανες και εσύ;

Τα χείλη μου ξεκολλάνε απότομα από τα χείλη του Αλεξάντερ και ενώ είμαι έτοιμη να παραπονεθώ, νιώθω την σφιχτή λαβή του Πινόκιο στο μπράτσο μου να με τραβάει προς το μέρος του.

<<Άσε με ρε!!!>> φωνάζω και τον σπρώχνω με το ελεύθερο χέρι μου.

<<Φίλε δεν θέλει να έρθει>> επεμβαίνει ο Αλεξάντερ και του χαμογελάω. Με τραβάει απαλά από το άλλο χέρι και...

ΟΜΙΤΖΙ. Η αγαπημένη μου σκηνή να με τραβάνε δύο άντρες και να μην ξέρω σε τίνος την αγκαλιά να πέσω, διαδραματίζεται μπροστά στα μάτια μου!

Κοιτάζω τον Άλεξ. Τον Άλεξ μου ντυμένο Πινόκιο με μια τεράστια μύτη και ένα κόκκινο κολλητό παντελόνι που δεν αφήνει και πολλά στην φαντασία.

Γυρίζω δραματικά το κεφάλι μου από την άλλη και κοιτάζω τον Αλεξάντερ. Τον καρακούκλαρο μπαρμαν Αλεξάντερ με αυτό το σέξυ πουκάμισο που κολλάει περισσότερο και από κόλλα στο σώμα του.

Ωιμέ συμφορά μου! Πρέπει να επιλέξω. Ωιμέ!

<<Θέλω να της μιλήσω για 10 λεπτά...>> λέει ο Πινόκιο και αισθάνομαι ότι είναι έτοιμος να βγάλει το σπαθί που κρύβει στο πίσω μέρος του παντελονιού του. <<...φίλε>> 

Ο Αλεξάντερ ελαφρύνει το κράτημά του και με πλησιάζει χαϊδεύοντας την πλάτη μου. <<Είσαι εντάξει; Θέλεις να τον διώξω;>> τον αγριοκοιτάζει και παρατηρώ τα μπράτσα του πάνω από το λεπτό ύφασμα του πουκαμίσου του.