Babygirl [Book 2]

~32

Ποιο είναι το αγαπημένο σας βιβλίο εκτός εφαρμογής;

~~~

Η αλήθεια είναι πως κάποιες φορές ο χρόνος περνάει σαν αστραπή.

Για παράδειγμα στις διακοπές. Ή όταν βγαίνεις έξω σε κλαμπ και δεν καταλαβαίνεις πότε άνοιξες το τρίτο μπουκάλι βότκας. Ή όταν βρίσκεσαι στο βιβλιοπωλείο και ξεφυλλίζεις κάθε λογής βιβλίο που θα εμφανιστεί μπροστά σου.

Ναι. Τότε ο χρόνος περνάει αστραπιαία γρήγορα.

Είναι βέβαια άλλες φορές που ο χρόνος περνάει βασανιστικά αργά.

Όπως όταν περιμένεις να βγουν τα αποτελέσματα των εξετάσεων και κάθεσαι επί μισή ώρα μπροστά στον υπολογιστή ανανεώνοντας την σελίδα. Ή όταν περιμένεις το φαγητό να ζεσταθεί στον φούρνο μικροκυμάτων. Ή ακόμα όταν κάνεις σανίδα και ακόμη και ο ίδιος ξέρεις ότι αυτά τα 30 δευτερόλεπτα είναι τα πιο βασανιστικά δευτερόλεπτα.

Σε μια τέτοια κατάσταση βρίσκομαι αυτή την στιγμή.

Και ναι, σίγουρα θα προτιμούσα να κάνω σανίδα για 60 -ναι, καλά διάβασες- δευτερόλεπτα, παρά να γίνει αυτό που πρόκειται να γίνει.

Δύο καφέδες στο ένα μου χέρι, το κασκόλ μου να κρέμεται από τον ώμο, εγώ πιο αναψοκοκκινισμένη από ποτέ και σίγουρη πως οι τρεις σταγόνες από τον έναν καφέ που έπεσαν πριν στο χέρι μου μου προκάλεσαν έγκαυμα τρίτου βαθμού και εντελώς φυλακισμένη σε ένα μέρος που δεν υπάρχει διέξοδος.

Γυρίζω το βλέμμα μου στον Άλεξ, ο οποίος στέκεται στην απέναντι πλευρά του δρόμου περιμένοντας το φανάρι να γίνει πράσινο και κοιτάζοντας με μπερδεμένος.

<<Λοιπόν;>> ο Αλεξάντερ σταυρώνει τα χέρια του και με κοιτάζει περιμένοντας μια απάντηση.

Α ναι. Και ο Αλεξάντερ ακριβώς απέναντί μου, ο οποίος μοιάζει αρκετά εκνευρισμένος με την πάρτη μου.

Μπορεί να γίνει πιο σκατά η φάση;

<<Ξέρεις Αλεξάντερ...>> γυρνάω το κεφάλι μου σαν δαιμονισμένη κοιτάζοντας και τους δύο. <<Δεν νομίζω πως είναι η κατάλληλη στιγμή για να...>>

<<Ω σε παρακαλώ Φαμπιάνα!>> σηκώνει ψηλά τα χέρια του. <<Σε περίμενα εχθές σαν τον μαλάκα τρεις γαμημένες ώρες! Και όχι απλά δεν εμφανίστηκες, ούτε καν έστειλες ένα μήνυμα να μου πεις ότι δεν θα έρθεις!>> φωνάζει και αναστενάζω.