Babygirl [Book 2]

~31

Η αλήθεια είναι πως θα ήθελα τόσο πολύ να περάσω το μουντ του χωρισμού. Ξέρετε, να κλάψω λιγάκι, να δω όλες τις ρομαντικές ταινίες του νετφλιξ με την σειρά και να τρώω παγωτό, αλλά είμαι καλά!

Ευχαριστώ όλες όσες ενδιαφερθήκατε και με ρωτήσατε. Είστε όλες υπέροχες!

It is what it is. Είπαμε, δεν θα κάτσουμε να σκάσουμεεε♥

~~~

Το πρώτο πράγμα που κάνω μόλις ανοίξω τα μάτια μου το πρωί, είναι να ξαναελέγξω τον χώρο.

Εντάξει, είμαι στο δωμάτιό μου.

Τελικά αυτό που είδα εχθές ήταν απλά ένας εφιάλτης. Ευτυχώς Παναγία μου.

Απλώνω το χέρι μου στο κρεβάτι, αλλά δεν πιάνω τον Άλεξ. Τι σκατά;

Ανασηκώνομαι και σχεδόν αμέσως ένας οξύς πονοκέφαλος με χτυπάει. Γαμώτο, στο όνειρό μου έπινα, στον ξύπνιό μου με έπιασε πονοκέφαλος;

Με εντελώς τυχαία βήματα κατευθύνομαι προς την κουζίνα και με μηχανικές κινήσεις βάζω νερό στην καφετιέρα και περιμένω μέχρι να βράσει.

Ένα μικρό χαρτί κολλημένο πάνω στο ντουλάπι όμως, πέφτει και προσγειώνεται μέσα στην κούπα μου. Τρίβω τα μάτια μου και προσπαθώ να το διαβάσω.

"Μωράκι μου καλημέρα. Δεν ξέρω τι ώρα θα ξυπνήσεις, από ό,τι μου είπε η Νάιλα είδες εχθές έναν εφιάλτη και άργησες να κοιμηθείς. Εχθές κοιμήθηκα σπίτι μου, αλλά το πρωί πέρασα για να σε δω, και αντί αυτού σε άκουσα να ροχαλίζεις. Έχω προπόνηση μέχρι τις 12. Αν δεν βαριέσαι έλα στο γυμναστήριο για να πάμε κάπου να φάμε μαζί. Σ'αγαπώ. Άλεξ"

Δίνω φιλάκια σε κάθε σπιθαμή του χαρτιού και το κρατάω κολλημένο στην καρδιά μου.

Βάζω τον έτοιμο καφέ στην κούπα μου και κάθομαι στην καρέκλα ακόμη κοιτώντας το μικρό πορτοκαλί χαρτάκι.

Παρόλο που έγραψε ολόκληρη κειμενάρα και στο τέλος το όνομά του δεν χώρεσε σχεδόν καθόλου, δεν μπορώ παρά να νιώσω χαρούμενη. Είναι τέλειος. Και γαμώτο, είναι και θα είναι για πάντα δικός μου!

<<Τι κέφια είναι αυτά;>> ανοίγει η πόρτα του μπάνιου και βγαίνει έξω μια φρεσκομπανιαρισμένη Νάιλα τυλιγμένη με την πετσέτα σώματός... μου;

<<Ει, αυτή είναι δική μου πετσέτα!>> της την δείχνω και χαμογελάει σατανικά. Παίρνει άλλη μια κούπα και την γεμίζει με καφέ.