The Art Of Hating

Chapter Twenty-seven

XXVII. Fail

Is this his house?

May katandaang babae ang nagbukas ng gate sa bahay niya at nanunuod ako sa paligid habang pinaparada niya ang kotse sa garahe.

It was a two-storey house with obvious surveillance cameras around. Nasa gate pa lang ay nakita ko na ang pag-green light ng isang camera sa taas which I don't know what fucking mean. What the hell? We're not in Malacañang Palace but the security felt like one. Wala naman akong nakikitang guard kung saan pero sapat na sigurong dahilan na nasa isang exclusive village kami. Nasa apat ngang guard ang nasa entrance ng village and I had to present an ID for security purposes.

I haven't been here obviously but I'm familiar with the name of this village. Maraming kilalang personalidad ang nakatira rito. And I think, may Chuas din dito as what I've heard from Daddy.

I hope I don't see one, though. Malaki ang possibility na hindi (which I'm thankful for) dahil sa layo ng mga bahay sa isa't-isa and there were some spaces na parang gubat pa-which I think they put purposely because it looked aesthetically designed.

Ilang metro pa ang agwat ng mga bahay and I could say. . . it looked like a normal neighborhood. Maraming malalaking bahay 'yong nadaanan namin kanina pero dito sa parte ng bahay niya, the houses were pretty normal to look at. Malaki rin naman but it looked more welcoming than intimidating.

Nice choice. . .

Hindi ko alam kung bakit ngayon pa ako kinabahan nang nakadating na kami rito sa bahay niya. A while ago, I was just chill. Parang ngayon ko lang na-realize na it was kind of intimate to be in his house. To think na bago pa lang ang relasyon namin.

Shit. We're just going to eat, right? Bakit kung maka-react ako ay parang may iba pa kaming gagawin maliban sa ipagluluto niya ako?

But the hunger I saw on him when he was jealous a while ago. . .

Nag-init ang pisngi ko at pilit na sumimangot para lihim na pagalitan ang sarili. So what if we've been intimate with each other a lot of times? That was spur of the moment! Siya naman ang mahilig nanghahalik at hindi ako, ah? Bakit ako pa ang nagi-guilty rito? Unbelievable!

Pinanuod ko na lang ang pagpaparada niya sa kanyang garahe at dahil doon, nasilip ko ang pool sa likod. Nakita ko ang repleksyon ng tubig sa ilaw marahil na nasa mga gilid ng pool.

Tumaas ang kilay ko nang malakabas na ng kotse at maramdaman ang malamig na hanging panggabi.

He really likes to swim, huh? Kapag ba nairita 'to sa 'kin ay itutulak na lang ako sa pool hanggang sa malunod?

I wanted to laugh at my morbid thought. Nagulat pa ako ng hawakan ako ni Alexander sa kamay at iginiya sa entrada ng bahay. There were big pots and plants around as if there's a woman's touch taking care of those.

Kumunot ang noo ko nang isang Lucille Guevarra ang nakasuot ng gloves at may hawak na shovel ang na-imagine kong nag-ayos sa lahat ng ito. She fucking looked annoying just in my imagination.

Masama ang tingin ko sa mga halaman ng ilang segundo at biglang na-realize and tinatakbo ng utak ko.

What the heck? Bakit 'yon agad ang naisip ko? Napaka-unexpected!

Napailing ako. Gutom na 'ata talaga ako. Kung anu-ano na kasi ang pumapasok sa isipan ko. It's getting creepier.

Manunuod pa sana ako sa front ng bahay niya but my attention immediately went to the cute barks nearing. Sa pinto ay may naghihintay. It was a tiny brown poodle. It was like a toy because of its almost unrealistic brown shiny fur. Mukha itong excited pagkakita pa lang kay Aleaxander pero mas piniling tahulan ako.