Chapter Twelve

70 3 1
                                        


XII. Reminder

What the hell? Fucking bastard!

Agad kong itinulak ang mukha niya at sinampal siya nang malakas. Napabaling ang mukha niya sa lakas ng sampal ko. I even saw his cheek reddened but I don't fucking care!

Padaskol kong tinanggal ang goggles at tinapon sa tubig.

"Why did you fucking kissed me, asshole?!"


Hindi ko na ma-kontrol ang panggigigil ko kaya mabilis ko ulit siyang inatake. I was never a violent person but he's turning me into one. He's bringing out the worst in me and I don't fucking like it.

I used to be in control of what to react in every situation. Madalas ay tahimik lang ako at hinahayaang masiraan ng bait at ma-frustrate ang mga taong hindi naman ako lubusang kilala. But this fucking asshole is making me question myself if I do have an anger management issues.

I yelped when he gripped my hands to stop me from hitting his face.

"Let go of me, bastard!" I screamed at the top of my lungs.

What the hell? I never screamed that loud my entire life.

"Then I'll get hit again?" he asked with that smirking face.

Nakahuma agad siya sa sampal ko at mukhang makapal talaga ang mukha niya.

"Yes!"

Ano? Palalampasin kong hinalikan niya ako? Ano siya, sinuswerte?!

"Then I won't let you go. Look, I just touched your lips with my lips-"

"You fucking stole a kiss from me, pervert-"

"That was not a kiss. It didn't even linger."

"What?!"

"You were bullying me. I just shut your mouth-"

"You could have just punched me, then!"

"That won't ever happen. Come on, that was just a peck-"

"Still a kiss!"

"Yes, but you didn't respond so it wasn't thrilling. Come on, let's start our lesson."

I don't care if it wasn't thrilling to him! He stole a kiss without my consent! He thought he could get away with it?!

"No! Don't touch me!"

Lumayo agad ako at hinayaan niya naman ako sa gusto kong mangyari. But I was stupid to do that because I forgot for a moment that I don't know how to swim.

Shit!

"Oh my God! Fucking hold me, asshole!" natataranta kong sigaw.

Napahalakhak na siya pero linapitan naman ulit ako para itaas ang katawan ko sa kanya. I immediately clung to him like a koala bear praying for my dear life. Shit. Kung hinayaan lang niya ako, baka nalunod na talaga ako! Madness and panic is not a great combination.

Ugh. Napakamalas ko talaga!

Nararamdaman ko ang panginginig ng katawan ng lalakeng yakap ko dahil sa pinipigil na tawa. Agad akong lumingon sa kanya gamit ang nakakamatay na titig. Still, he continued laughing.

"Stop it! You're annoying!"

"But you're funny. I can't help it."

"It's all your fault! Why the hell I came with you here?!"

"Ewan ko. Hindi rin naman kita pinilit." He reasoned out, still smiling.

I screamed in frustration.

Wala na. My poise already left my body 5 minutes ago. Ang gusto ko na lang ay ilibing ng buhay ang lalakeng 'to! But before that, kailangan niya muna akong ibalik doon sa puwesto ko dahil hangga't nandito pa rin ako sa malalim na parte, he'll continue making fun of me.


The Art Of HatingTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon