rumor % hyunin

[chapter 3] despair

Hyunjin o gece uyuyamamıştı. Arada göz kapakları ağırlaşsa da beyninde dönüp duran düşünceler uykuya dalmasını engelliyordu. Sanırım Jisung haklı çıkmıştı. Bu yüzden çareyi istemese de ona mesaj atarak buldu.

                                                                          hyunjin
                                                            günaydın jisung
                              olanları duydun mu bilmiyorum
                                                ama başım fena dertte
                                ara vermek zorunda kaldım ve
               bu adamın bana inanıp inanmadığını da                                                                     çözemedim

han jisung
günaydın hyunjin
evet duydum
inan çok üzgünüm
ama dediğim gibi pdnim'in ne yapacağı belli olmaz
    
                                                                           hyunjin
                                                                   evet haklısın
      of neden bunların hepsi benim başıma geliyor

Sonra mesajlaşma uygulamasından çıkarak internette kendi adını arattı ve haberlere girdi. Gördükleri karşısında eskisi kadar şaşırmamıştı ama netizen yorumları dünden bile daha ağırdı. E tabii ara vermesini de bu zorbalık iddialarının gerçek olduğuna bağlayan çok kişi vardı. Fakat onca kötü yorumun arasında kendisini destekleyen yorumlar da görmüştü. Bu bile onu gülümsetmeye yetmişti.

Bugün şirkete gitmeyi de planlamıyordu ancak çağırılırsa gidecekti. Ara vermişken günlerini verimli ve yeni şeyler deniyerek geçirmek istsdi. Sosyal medyaya eskisi kadar çok girmekte istemiyordu çünkü bu yorumları gördükçe elleri titriyordu. "Belki bu sürede bıraktığım resim çizme işine geri dönerim" diye düşündü. Çünkü son çizip paylaştığı resimde kan unsuru olduğu için yine linç yemiş ve gönderiyi silmek zorunda kalmıştı. Aslında bir bakıma haklılardı ama neyse.

Ya da belki şarkı sözü yazmayı deneyebilirdi. Teması da umutsuzluk olurdu. Belki de yalan...
Yeni bir koreografi de oluşturabilirdi içine tüm duygularını katacak.
Ah evet birde yarışma vardı değil mi, ona da katılamayacağını öğrendi Hyunjin. Onca çalışması, gecelere kadar pratik yapması ve hevesi, çöp olup gitmişti hepsi..

Şimdi arasının ne kadar süreceğini, iftirayı atan kızla karşılaştığında ne diyeceğini, geri dönünce ne olacağını düşünüyordu. Sosyal medya yasağı da geldiği için sessiz sedasız duracaktı.
"Umutsuz her şey umutsuz!" diye yastığına yüzünü gömerek bağırdı.

Bir mucize olmadıkça hiçbir şey yoluna girmeyecekti. Zaten Minho hariç çok yakın olduğu, tam güvenebileceği kimsesi yoktu. Okul ortamı kötüydü ve orada insanlara güvenmenin sıkıntı yaratabileceğini öğrendi.

İnsanlar garip varlıklardır. Kendi egolarını tatmin etmeye çalışmak, kıskanmak, merhamet duygusundan yoksun olmak... Ve hepsi tek bir noktaya ulaşırdı: başkasının hayatını karartmak. Sırf kendi çıkarları için -ki bu çıkar nedir bilinmez- masum insanların kalplerini kırarlar, kendilerinden nefret etmelerine sebebiyet verirler. Ve o kırdıkları kişinin kendini toparlayabilmesi da bir hayli zordur.

Şuan Hyunjin'e zorbalık yapma iftirası atılması da bunun örneklerinden. Ama asıl 'zorbalığa' uğrayan kişi Hyunjin ve bir mucize gerçekleşmedikçe olayların durulması zordu...