Ünlü solo sanatçı Hwang Hyunjin kendisine atılan iftiradan sonra büyük bir çöküş yaşıyordu. Ancak bir gün çocukluk arkadaşı ve oyuncu olan Yang Jeongin kapısına geldi...
18.03.21
Not: Arada yemek unsurları olacak, hikaye çok uzamasın ve karışmasın d...
Hyunjin sinsice sırıttı. Jeongin işaret parmağını Hyunjin'e doğrulttu ve "Haa şu devam... Anladım." dedi kafasını yavaşça sallayarak.
Hyunjin aniden Jeongin'i elinden tuttu ve yatak odasına götürdü. İçerisi daha sıcaktı ve Hyunjin ceketini çıkardı. Artık üstünde sadece transparan gömleği vardı. Jeongin'i belinden tutarak derin bir öpüşme başlattı. Jeongin de ellerini Hyunjin'in göğsüne yerleştirmiş, sonra da omuzlarına çıkarmıştı.
Daha sonra bu öpüşme seansı Jeongin'in nefeslenmek istemesiyle kesilse de ardından Hyunjin'in dudaklarına kısa kısa öpücükler bıraktı. Fakat Hyunjin için bu yeterli değildi.
Yavaşça Jeongin'i geriye ittirdi. Jeongin'in bacakları bir yere çarpıp durana kadar.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hyunjin, kollarından güç alarak Jeongin'in üzerinden kalktı ve oğlanın hafiften morarmış boynuna baktı. Hafifçe sırıttıktan sonra "Hadi kalk acıktım." dedi. Jeongin "Beni yediğin yetmedi mi?" diye sordu dalga geçercesine. Hyunjin "Ay sen ne kadar komiksin. Hadi." dedi. Jeongin gözlerini kapattı. "Dur bir dakika."
Hyunjin yataktan kalktı ve yatağın kenarına oturdu. Sonra da kafasını Jeongin'in bacaklarına yatırdı. Az önce yaptıklarını resmen unutmuşçasına sevimli bir suratla Jeongin'e bakmaya başladı. Jeongin, Hyunjin'in saçlarını okşamaya başlarken "Ne? Masum taklidi yapma bana. Kanıyorum sonra." dedi. Hyunjin de elini Jeongin'in çıplak kaslı üst vücuduna vurarak "Sen de yapma. Bebek gibi suratın var ama fiziğin ohohoo." dedi. Jeongin güldü. "Evet biraz öyle."
"Neyse sen üstünü giyin de. Acıktım."
"Tamam. Sen de."
...
Hava kararmaya başlamıştı. Hyunjin ve Jeongin, kutlamadan kalan yemekleri bitirmişlerdi. Şimdi ise oturma odasındaki koltukta oturmuş televizyon seyrediyorlardı. Az önce yaptıkları şeyleri tamamen unutmuş olsa gerekti ki şu an iki koala gibi sarılmış sakin sakin duruyorlardı.
"Jeongin."
"Efendim."
"Hani hatırlıyor musun ben sana uzun zaman önce şey demiştim 'Benim hiç kardeşim olmadı ama senin vardı ve sana bilgisayar oyunu oynamayı öğretti. Ben ise hep tek başımaydım, oyun bile oynamazdım ve sadece Kkami'yle oynadığım için sıkılıyordum. Sonra sen geldin ve bana gerçek kardeşimmişsin gibi hissetirdin. Bu yüzden sen artık Hwang Jeongin'sin.'"
"Evet hatırlıyorum."
"Sonra sen de 'Hayır Yang Hyunjin daha güzel' demiştin. Ama baksana artık sen Hwang Jeongin'sin ama kardeş olarak değil. Vay be..."
"Heheh evet. Ama hala Yang Hyunjin daha güzel."
"Hayır değil. Sen bir Hwang'sın."
"Yoo sen bir Yang'sın."
"Ama sen onurlu bottomsın o yüzden benim soyadımı alacaksın."
"Ben soyadımı seviyorum."
"Benim soyadım güzel değil mi yani?"
"Ay ne alakası var. Benim soyadım bende, seninki de sende güzel. Anlaştık mı?"
"Hmm peki öyle olsun."
"... "
"..."
"Hala çocuk gibiyiz."
"Evet."
"Ve böyle olmaya devam edeceğiz."
"Evet."
"Jeongin iyi misin?"
"Evet."
Sonra birbirlerine bakıp güldüler. Hyunjin, Jeongin'in elini tuttuktan sonra "Ben seni çok seviyorum biliyor musun?" dedi. Jeongin kafasını Hyunjin'in omzuna yasladı. "Evet biliyorum. Bilmez miyim Hyunjin. Ama ben seni daha çok seviyorum."
"Bunun tartışmasına girmeyelim."
"Bence de."
Öyle durup televizyon izlemeye devam ederken aniden Hyunjin'in telefonuna bir bildirim geldi. Hyunjin ellerini Jeongin'inden çekip telefonunu eline aldı ve bir yerlere girdi. İşaret parmağının eklem kısmını dudaklarının arasında tutarken, kaşlarınu çatmış bir şey okuyor gibiydi. Jeongin merak ederek "Ne oldu Hyunjin?" diye sordu. Fakat Hyunjin klavyeden bir şeyler yazarken "Bir dakika Jeongin." diyerek onu biraz bekletti. Çok geçmeden Hyunjin "Yes!" diyerek sevinçli bir ses çıkardı.
"Ne oldu söyleyecek misin?"
"Bunu sana önceden söylemem gerekiyordu ama netleşene kadar söylemek istemedim. Uzun lafın kısası bu çocuğun artık bir işi var."
Jeongin, zaten haberin bir kısmını daha önce Minho'dan almıştı. Fakat yine de şaşırmış gibi yaptı.
"Aaa gerçekten mi? Ne işi?"
"Kareograf."
"Vaay. Tam senlik. Tebrik ederim."
"Teşekkür ederim. Ama şeey.."
"Ney?"
"O dans salonu Busan'da."
"Ve?"
"Yani artık işe gitmek için Seul'e gitmem gerekmeyecek. Artık hep burda kalabilirim. Seninle. Ve seninle derken kelimenin tam anlamıyla seninle."
"Anlamadım."
"Umm şey ben bize ev aldım."
"Ne yaptım dedin?"
"Ev aldım. İkimiz için. Hani sana evlilik teklifi ettiğim zaman dediğim gibi."
"Yok-Ar-tık"
Hyunjin gülmeye başladı. Jeongin'in şaşırmış suratı ona çok şirin gelmişti. "Neden bu kadar şaşırdın." diye sordu. Jeongin "O kadar parayı nerden buldun? Zaten ikimizin de evi vardı. Neden yaptın şimdi bunu?" dedi. Hyunjin "Aslında daha tam almadım diyelim. Senin onayını bekliyorum. Kendi evimi satacağım, eğer kabul edersen tabi ki." dedi.
"Peki o ev nerede? Biliyorsun ben hala çalışıyorum ve şehir merkezine uzaksa sıkıntı olabilir benim için." dedi Jeongin. Hyunjin "Hayır uzak değil. Ama böyle yeri çok güzel. Yine kocamam bahçesi var ve o gürültü kalabalıktan uzak." dedi.
"Bir dakika. Sakın bana şu villalardan birini aldığını söyleme."
"..."
"Aptal! Onu mu aldın? Ya sen gel buraya."
Jeongin sıkıca Hyunjin'e sarıldı ve yanağına bir öpücük kondurduktan sonra "Hyunjin sen delisin. Orası aşırı güzel ve elit sörlere göre." dedi. Hyunjin "Sen benim elit sörüm olduğun için elit bir yer hak ediyorsun. Ayrıca manzarası da çok güzel. Ee kabul ediyor musun etmiyor musun?" diye sordu. Jeongin geri çekilerek "Tabi ki ediyorum. Ama benim dairem ne olacak?" dedi.
"Hmm bilmiyorum. A dur Jeongbin, o hala anne babanla yaşıyor değil mi?"
"Evet."
"Ve üniversite öğrencisi değil mi?"
"Evet."
"Ona vermeye ne dersin? Ya da sen de kiraya falan ver."
"Aslında oldukça mantıklı. Zaten üniversitesi de oraya yakın gibi. Onunla konuşayım."
"Tamam. Daha 1 haftan var. O zamana kadar karar verirsin." dedi Hyunjin. Jeongin kafasını salladı ve Hyunjin'e teşekkür etti.
