rumor % hyunin

[chapter 44] poor kid

"Ne yaptım dedin?!"

"Çıktığımızı anneme söyledim..."

"Nedeen? Hani saklayacaktık?"

"Bilmiyorum aniden oldu."

"Ne demek aniden oldu?"

"Baya. Öyle oturuyorduk bir anda sohbete başladık. Sonra eski fotoğraflarımı buldu, onlara baktık. Eskiden 4. sınıfta sevdiğim bir kız vardı. Onunla olan fotoğrafımı bulunca bu konu açıldı. 'Nasıl hala yalnızsın. Oğlum olduğun için demiyorum ama gayet düzgün çocuksun.' dedi. Ben de işte ani bir cesaretle söyledim. Sevgilim var aslında diye. Kim dedi. Ben de Hyunjin dedim. Hangi Hyunjin dedi. Anaokulundaki dedim. Erkek olan mı dedi. Evet dedim."

"Ananı- Çok kızdı mı?"

"Bana sarıldı."

"Neey?"

"Bana bunun gayet normal bir şey olduğunu ama yine de söyleyebildiğim için mutlu olduğunu söyledi. Ayrıca seninle yakın zamanda görüşebilmeyi istiyormuş ama ona olanları anlattım sonra tabi. Tatil zamanın gelince seni bekliyormuş yani."

"Oha! Böyle kolay kabul etmesini beklemiyordum açıkçası. Vay be. Yani şu an biz baya resmi olduk ha."

"Yani evet. Ama tek bir şey var. O da babamın daha haberi yok. Ama ona söylesem mi emin değilim."

"Baban da annen gibi iyi karşılar mı dersin?"

"Hiçbir fikrim yok işte. Anneme sormam lazım. Ee peki sen kendi annene söylemeyi planlıyor musun?"

"Bilmiyorum. Ama eğer senin de baban kabul ederse o zaman söylerim."

"Tamam. Ama umarım kabul eder."

"Umarım. Çünkü gelecekte eğer- umm gelecekte-ee bir şekilde belli edersek sonra niye sakladınız falan derdi olmasın."

"Aynen. Ben yalan söyleme konusunda da pek iyi değilim bilirsin."

"Ah bilmez miyim Jeongin. Neyse sen şimdi bunları düşünme, yat dinlen yarın konuşuruz olur mu? Hadi iyi geceler."

"Tamam. İyi geceler Jinnie."

Jeongin aramayı sonlandırdı ve mutfakta olan annesine seslendi. "Annee! Bitti telefonu alabilirsin."

Bayan Yang mutfaktan çıktı ve koltukta yatan oğlunun yanına gelip telefonunu aldı. Sonra da "Ee konuştun mu 'Jinnie'nle?" diye sordu Jinnie kelimesine baskı yaparak.

Jeongin "Heey sen bizi mi dinledin?" dedi kaşlarını çatarak. Annesi bilmiyorum anlamında omuz silkti. "Hayır."

Jeongin "Of anne ya!" diye mızmızlandı bir çocuk gibi. Bayan Yang "Anneye of denmez. Ayrıca Hyunjin ile çıktığını zaten biliyorum. Bir şey saklamana gerek yok." dedi. Jeongin kafasını salladı.

Annesinin Hyunjin ile ilişkisini iyi karşıladığını görmek Jeongin'i rahatlatmıştı. En azından ondan saklamak zorunda değildi. Fakat babasının ne tepki vereceğini bilmiyordu. Zaten bu tarz konularda biraz hassas biriydi.

Hyunjin ise annesine söyleyip söylememekte kararsızdı. Ama eğer istediği şeyi yapacaksa söylemek zorundaydı.

...

"İyi geceler oğlum. Bir şey olursa ben hemen yan odadayım zaten. Suyun da masada arada kalkıp iç." dedi Bayan Yang oğlunun yatağından kalkarken. Jeongin "Anne ben artık bebek değilim. Kendi suyumu kendim alabilirim. Ya of neden herkes bana bebekmişim gibi davranıyor!" diye isyan etti. Annesi gülerek "Sen benim gözümde hep bebeksin. Hadi ağlama uyu. Zaten bayılmışsın aklın kaymış azıcık." diyerek odanın kapısına doğru ilerledi. Jeongin elini salladı ve "İyi geceler." dedi. Sonra da üstünü örttü. Bayan Yang da ona gülümseyerek ışığı kapattı ve odadan çıktı.