rumor % hyunin

[chapter 6] don't go

2007, Seul'de bir anaokulu

Hyunjin ve Jeongin'in tanışmasının üzerinden bir yıl geçmişti. O sırada gerçekten çok yakın arkadaş olmuşlardı. Ona rağmen hiç birbirlerinin evine gitmemişlerdi.

Ayrıca anaokulu artık bitmek üzereydi. Yepyeni bir döneme, ikokul dönemine giriş yapacaklardı. Hyunjin de Jeongin de çok heyecanlıydı. Büyümek, okuma yazma öğrenmek; matematik yapmak, herkesin o korkunç diye bahsettiği matematik problemlerini görmek için sabırsızlanıyorlardı. Hatta ikisi hep aynı okula gitmek ve birbilerine destek olmak istiyordu ama maalesef işler pek de öyle olmadı.

Jeonginlerin o yaz babasının işi sebebiyle tekrar Busan'a taşınması gerekiyordu. Jeongin her ne kadar itiraz etse ve ağlasa da artık kararı kesindi.
Bu yüzden anaokulunun son günü Hyunjin'e bunu söyleyecekti. Her ne kadar birlikte olacaklarına dair hayaller kurmuş ve bunların taşınacakları için gerçekleşmeyeceğini bilse de belki bir ihtimal buluşabilirlerdi.

Anaokulun son günü için bir gösteri de yapacaklardı. Çocukların velileri de izlemeye gelmişlerdi. Hyunjinlerin sınıfının adı 'arılar' sınıfıydı bu yüzden hepsi arı kostümü giyip dans edeceklerdi. Bir süredir de bu gösteri üzerinde çalışıyorlardı. Hyunjin dans etmeyi sevdiği için böyle bir şey yapacakları için mutlu olmuştu fakat Jeongin çoğunlukla tiyatro tarzı şeyler yapmayı seviyordu o yüzden başta hareketleri ezberlemekte biraz zorlandı ama sonunda dansı öğrendi.

"Arı vız vız vız, arı vız vız vız!" diye bağırdı aniden Hyunjin. Gösteride bu şarkıyı söyleyeceklerdi. Jeongin "Bağımma Hyunjin!" diye sesini yükseltti sonra. Küçüğün ödü kopmuştu.
"Üzgünüm Jeonginnie çok hecanlıyım sadece." dedi Hyunjin. İlk defa bir dans gösterisinde yer alacaktı. Birkaç dakika sonra öğretmenleri çocukları sahneye çağırdı. Jeongin, Hyunjin'e bakıp eliyle yumruk yapıp 'Pating (fighting)' dedikten sonra sahneye çıktılar.

Çocuklar arı kostümleriyle şirin danslarınu yapıp şarkı söylerken izleyen aileler de el çırpıp çocuklarınu filme alıyorlardı. Birkaç dakikalık gösterinin bitiminden sonra da çocuklar oradan ayrıldı. Öğretmenlerinin eşliğinde kostümlerini günlük kıyafetlerle değiştirmek için kulise girdiler.

Hyunjin üstünde Şimşek McQueen olan tişörtünü altına da mavi kot şortunu gitmişti. Şimşek McQueen en sevdiği çizgi filmdi. Bu yüzden çoğu eşyasında onun resimleri vardı. O sırada da Jeongin üstünde bir balina olan tişörtünü ve siyah pantolonunu giymişti. Hyunjin'in aksine Jeongin hayvanlarla ilgileniyordu ve minik bacakları çabuk üşüdüğü için normal bir pantolon giymişti.

Giyinmeyi bitirdiklerinde "Çocuklar sizin gösteriniz bitti isterseniz arka kapıdan dolaşıp ailelerinizi bulup eve gidebilirsiniz ya da benimle gelip parkta bekleyebilirsiniz." diye duyurdu öğretmenleri. Ama Hyunjin'in eve gitmeye pek niyeti yoktu. Çünkü eğer giderse bu Jeongin'le güzelce vakit geçirmeden onu son görüşü olacaktı. Bu yüzden Jeongin'in elini tutup "Hadi parkaaa!" diye bağırıp koşa koşa parka gitti. Jeongin daha ne olduğunu kavrayamamışken Hyunjin çoktan koşmaya başlamıştı bile.

Parka vardıklarında Hyunjin hemen boş bir sallıncak kaptı ve öbür sallıncağı da Jeongin için ayırdı. Jeongin ayrılan sallıncağa binince "Ne oldu Hyunjin?" diye sordu
"Sen taşınacaksın ya o yüzden seninle son kez parkta oynamak istiyorum tilki kafa." diye güldü Hyunjin. Evet, Hyunjin Jeongin'in bir tilkiye benzediğini fark ettiğinden beri ona tilki diyordu.

Jeongin "Aaa doğyu tafınacağım. O zaman ben de seninle son kez parkta oynamak içtiyorum." dedi sevimli suratıyla. Hyunjin sallıncaktan kalkıp Jeongin'in sallıncağının arkasına geçti ve onu sallamaya başladı. Jeongin bacaklarını öne uzatmış 'hu huu' diye bağırıyordu. Sonra kaydıraktan kaymaya gittiler. Jeongin arkada Hyunjin önde birlikte kaydılar. Sonda Hyunjin düşecekmiş gibi oldu fakat Jeongin onu son anda yakaladı. Ve sırayla tüm park oyuncaklarına bindikten sonra çocukların velileri de anaokulu binasından çıkmaya başladı. Tabii bu da artık Jeongin ve Hyunjin'in vedalaşması gerektiği demek oluyordu.

Evlerine dağılmadan önce Hyunjin Jeongin'e sımsıkı sarıldı. Jeongin de karışılık verdi. Bu küçük dostunu unutmak istemiyordu. Ve bir gün tekrar karşılaşmayı umuyordu. Çünkü bu büyük dünyanın onu anlamadığı, yalnız kaldığı zamanda Jeongin birden çıka gelmişti ve Hyunjin'e harika zamanlar yaşatmıştı. Her ne kadar yaşları bu tarz derin konulara inmek için küçük olsa da ikisi de bu arkadaşlığın öneminin farkındaydı. O bir yıl içerisinde birbirlerine çok güzel şeyler katmışlardı ve her gün gülmüşlerdi.
Hatta doğum günleri okul zamanlarına denk geldiği için birbirlerine küçük hediyeler almış, birlikte kutlamışlardı.

Her ne kadar artık bambaşka şehirlerde yaşayacaklarını bilseler ve ne zaman tekrar görüşecekleri hakkında fikirleri olmasa da dedikleri gibi eğer gerçekten seviyorsan kader sizi tekrar buluştururdu. Öyle de oldu. Tam 14 yıl sonra...