The Chosen

13: Acceleration Test

Seven's Point of View.

It's almost seven in the morning and that means marami na ang tao sa hallway. Yzair used his ability to bring us to my first class immediately. And haven't I mentioned that I haven't worn proper clothes that don't violates the dress code? Lantad ang t'yan ko dahil low-waisted ang jeans na sinuot ko at cropped t-shirt naman ang pang-itaas. Sinadya ko dahil matatamaan ang sugat ko and I didn't get the chance to change my shirt after he cleaned my wound because he didn't give me time so. Napairap ako sa isipin na iyon dahil sa inis. Mariin ko pang nakagat ang ibabang labi ko nang humampas ang malamig na hangin sa lantad kong balat.

When we appeared on the busy hallway,halos lahat ng paningin ng mga estudyante ay dumako sa amin. Mabilis akong napabitaw sa kamay ni Yzair. I feel like I just committed a crime at nahuli ng awtoridad. I mean,Yzair is the crime. That's it. He is the crime. Being with him is prohibited.

"The fuck. Why here?"mahina kong tanong sa kan'ya. It makes me feel awkward lalong lalo na ang tingin ng mga estudyante na napahinto pa sa ginagawa nila para lang sulyapan kami. May narinig pa akong whistle galing sa 'di ko alam. Mas lalo akong nanliit.

"How many times do I have to tell you not to cuss?"muling reklamo n'ya bago ako hinagod ng tingin. Kitang-kita ko ang pag-angat ng sulok ng labi n'ya. "Hala ka. Mababawasan ka ng merit points n'yan. You're violating the dress code."

Agad nagngitngit ang ngipin ko sa sinabi n'ya. It's his fault! "Shut the fuck up."

"Seven?"

Napalingon ako sa bumanggit sa pangalan ko at nakita si Laxus na kunot-noong lumapit sa amin. Napalunok ako nang maalala ang sinabi n'ya sa akin kahapon.

"Morning,Lax."walang ngiting bati ko rito. Ngunit hindi nagbago ang ekspresyon n'yang nakatingin sa akin. Hindi n'ya pinansin si Yzair na nasa tabi ko lang. Maging s'ya ay napatingin sa kabuuan ko at nagtagal ang kan'yang tingin sa sugat sa tagiliran ko.

"What are you wearing?"masungit nitong tanong bago hinubad ang suot n'yang flanel at binato sa akin na mabilis ko namang sinambot. Good God,he's a savior.

"I'm wearing clothes,can't you see?"sarkastiko kong sagot habang sinusuot ang flanel na bigay n'ya. Sumama lamang ang timpla ng mukha n'ya bago tiningnan si Yzair na prenteng nakatayo.

"Good morning,Commander."matabang nitong bati. "If I may,let me excuse Seven for a moment."

Nang tumango si Yzair ay mabilis ako nitong hinawakan sa palapulsuhan at dumistansya kay Yzair.

"Slow the fuck down,Laxus!"angal ko sa kan'ya bago hinila ang kamay ko dahilan para mapahinto kami sa paglalakad. Bumalik na rin sa mga ginagawa nila ang estudyante na nandito sa hallway.

"Why are you with him?"pagalit n'yang tanong.

"I owe him something,Laxus."sagot ko rito na nagpapikit sa kan'ya sa inis.

"You owe him what? Kailan pa kayo nagkakilala at bigla kang nagkaroon ng utang sa kan'ya? Ang pagsama mo ba sa kan'ya ang hiningi n'yang kabayaran sa naging utang mo?"nagtitimping tanong n'ya. Napabuntong-hininga ako. Ayokong sabayan ang inis n'ya dahil paniguradong magbabangayan lang kami.

"You don't understand,okay--"

"Ikaw ang hindi nakakaintindi,Seven! Ano bang mahirap intindihin sa sinabi ko sa'yo kahapon? I discussed it clearly yesterday,what part of it you didn't get?"

Tahimik lamang akong tiningnan ang galit n'yang mga mata. Magkasalubong ang kan'yang makakapal na kilay at ramdam ko ang tensyon na pinapakawalan ng katawan n'ya. Naninibago ako. Hindi naman s'ya ganito dati. Palagi naman s'yang kalmado kahit may kasalanan ako. Kahit kailan,hindi n'ya ako napagtaasan ng boses.