The Chosen

17: Beautiful View

Seven's Point of View.

"What do you mean,you've seen him?"

Nang makarating kami dito sa dorm ay tahimik lang si Laxus na nakasunod sa akin. Ngayon lang s'ya nagsalita nang makapasok kami sa dining nitong dorm namin at naghahanda na ako ng lulutuin. I told him earlier that I'll cook for him.

Natigil ako sa paghuhugas ng mga sahog at tinapunan s'ya ng tingin. Nakahalumbaba s'ya sa mesa na tila may malalim na iniisip. Napabuntong-hininga na lamang ako at ipinagpatuloy ang ginagawa ko.

"Sa isang ilusyon."panimula ko. "I was sent to an illusion for my ability test assessment. I fought with a thief and he has a cloth covering his face. Due to my curiosity and will to defeat him,I used my ability non-stop on him. I even accidentally used another one." pabulong kong sabi sa huling linya na mukhang hindi n'ya narinig.

"Huh? And then?"

"I managed to knock him down. And when he was unconscious,I took off the cloth that covered his face. And that's when I saw the face of my father."pagpapatuloy ko sa kwento ko. Napabuga ako ng hangin sa biglang tensyon na nararamdaman ko.

Nagkaroon ng katahimikan sa pagitan naming dalawa. Ginawa kong abala ang sarili ko so that I could forget the feeling that's building up inside me chest.

"Are you sure it's him?"maingat nitong tanong. I glanced at him for a moment.

"His face didn't change since the last time I saw him."sagot ko rito.

"Hindi ba sinabi sa'yo kung pinagsabay ang mental and emotional stability test sa ability test mo?" napatingin ulit ako sa kan'ya na may nagtatanong na tingin. "Malaki kasi ang posibilidad na pagsabayin iyon para makita kung hanggang saan mo kayang kontrolin ang ability mo. Kapag na-trigger ka emotionally,chances are high that you'd be out of control same goes with mental trigger."

Napaisip ako.  May punto s'ya. Napabuga na lamang ako ng hangin bago ipinagpatuloy ang ginagawa ko.

"I just can't believe what I saw." sabi ko. "I mean,I always long for him. And seeing his face after years of not seeing him makes me tremble in mixed emotions. Sa isang ilusyon pa. You know how much I wanna look for him."

I saw him leaned on his seat. "I don't wanna break it up to you,but what if..."

Napatingin ako sa kan'ya nang hindi n'ya itinuloy ang kan'yang sasabihin. May pag-aalangan ang kan'yang boses. At base sa pagbuntong-hininga n'ya,alam ko na kung ano ang magiging katanungan n'ya.

"Hmm?" I urged him.

He shook his head,avoiding my gaze. "Nothing."

Ibinaba ko ang hawak kong sandok at hinarap s'ya nang tuluyan. Mapanghamon ko s'yang tiningnan ngunit naging malikot ang kan'yang mga mata. Hindi n'ya ako matingnan.

"I wanna hear it." I firmly said as I cross my arms over my chest.

"Seven." parang nahihirapang usal n'ya. He heaved a sigh pero sinalubong ko lamang ang mga tingin n'ya. Napaiwas s'ya ulit ng tingin ngunit nanatili akong tahimik at naghihintay ng sasabihin n'ya. "All right." muli s'yang nagbuga ng hangin at sinalubong ang mga mata ko. Frustration is visible on his chocolate eyes. "What if he's d-dead?"

Although I already expected his question,hindi ko pa rin maiwasan ang pakiramdam na parang binomba ang dibdib ko sa tanong n'ya. Pakiramdam ko ay hinampas ako nang ilang beses sa pamamanhid ng pakiramdam ko.

I casually shrugged my shoulders without my eyes peeling off from his frustrated chocolate eyes. "He's not." walang emosyon kong sambit.

"Pero,Pito. It's been years at wala pang trace ang nakikita sa kan'ya. How can you be so sure na hindi pa s'ya patay?" mahihimigan ang pagmamakaawa sa boses n'ya ngunit hindi ako natinag.