The Chosen

25: Pass Out

Seven's Point of View.

Everything happens for a reason. That's what I kept telling to myself the moment the cloth fell off his face. I kept saying those words inside my head until I lost my consciousness. But no matter how many times I tell that myself,I can't seem to find any reason for this to happen. Ang dami kong tanong sa sarili ko. Pati na rin sa Papa ko. Sa Papa ko na nakalaban ko kanina. Sa dami ng tanong ko ay hindi ko na naiintindihan pa ang iba.

I felt my heart breaks all over again. Kahit anong pilit kong pag-iintindi sa sitwasyon ay hindi ko pa rin malaman maintindihan. He's been ignoring me for all those times like I'm not his child. Tapos malalaman ko na lamang na kakalabanin n'ya ako pagdating ng araw. Nakalimutan na ba n'ya ako? Nakikilala n'ya pa ba ako? Mahalaga pa ba ako sa kan'ya?

Parang naririnig ko ang puso kong nababasag sa mga tanong na iyon. I feel so lost at this moment. Para akong sinasakal ng mga isipin. 'Yung thought pa nga lang na nagawa n'ya akong saktan ay dumudurog na sa'kin,'yun pa kayang actual na nangyari? I feel so wrecked. I've been longing for him all this time. Bakit n'ya ako nagawang saktan? Why did he change? What made him change? Wala naman akong naalalang ginawa ko sa kan'yang masama.

Nagising ako sa mahihinang mga boses na nag-uusap. Hindi nagtagal ay lumakas ang mga boses na iyon na sa tingin ko ay galing sa mga kasama ko. I tried to open ny eyes but I'm too exhausted to do so. Wala na akong lakas para magmulat pa ng mga mata sa mga oras na ito. Kahit sa nakapikit kong mga mata ay nakikita ko ang Papa ko. I can still remember his face when the cloth fell off. May mga wrinkles na rin s'ya at stubbles are visible on his jaw. I mentally smiled. Ang sakit ng puso ko,Pa. At dahil 'yun sa inyo.

"Should we talk about it this time? Seven is still asleep. Sa tingin ko ay may mabibigay rin s'yang opinyon sa kasong ito."rinig kong boses ni Wei.

"Wei,we're not sure kailan s'ya magigising. It's been almost a day since she lost her consciousness at kung matagal s'yang magigising ay mas tatagal ang pagreresolba natin sa kasong ito." I heard Erin's voice argued.

"Erin,I can feel it that Seven has something in her mind. May sinabi s'ya sa akin kahapon and I'm a hundred percent sure na malaki ang maitutulong nun sa kaso. So,let's just wait for her to wake up,okay?" sagot ni Wei sa kan'ya.

"He's right,Erin." boses iyon ni Xyken. "We can't just talk about something in regards of the case dahil hindi lang tayo ang bumubuo ng grupo. Each of our opinions are needed so maybe we'll wait for some time. Alam kong magigisjng din s'ya."

I heard Erin snorted. "Fine! Lagi n'yo na lang akong pinagtutulungan."

A short silence overruled them at wala ng nagsalita sa kanila. Maya-maya pa ay naramdaman ko ang pamilyar na malambot na bagay na pumatong sa kamay ko. Bahagya nitong pinisil ang kamay ko kaya napag-alaman kong isa din iyon kamay. Just then,someone whispered against my ears causing my eyes to open.

"Wake up now,kitten." saad ng boses ni Yzair.

Bumungad sa akin ang bubong ng bahay na gawa sa nipa. Ramdam ko rin ang tigas ng hinihigaan ko at alam kong wala iyong foam. Gawa sa kahoy ang bahay at maaliwalasa iyon sa pakiramdam.

"You're awake."

Napatingin ako sa gilid ko at nakitang nakaupo doon si Yzar. Inilihis ko ang tingin sa kan'ya at tiningnan ang mga kasama ko na may kan'ya-kan'yang ginagawa. Unang napatingin sa akin sa akin si Xyken kaya mabilis s'yang bumati.

"Hello,V. Glad you're awake now. How are you feeling?"tanong nito.

"F-Fine." hirap kong usal. Pakiramdam ko ay nanuyo ang lalamunan ko. Sinubukan kong bumangon at nang mapansin iyon ni Yzair,mabilis n'ya akong inalalalayan. "C-Can I have a water?"tanong ko kay Yzair. Saglit s'yang natigilan pero kumuha rin naman kaagad ng tubig.