ontvoerd

Hoofdstuk 16

Ik ga op mijn bed zitten, er zitten een paar mensen alleen ik en nog 1 a 5 meisjes, de andere staan denk ik voor de ramen. In de kamer hangt een tv, het nieuws is bezig, hee dat is mijn school! Zei ik iets te hard zodat nu iedereen naar mij kijkt. De vrouw die het nieuws vertelt zegt: Dit is de school van Michelle, dat is het meisje dat vermist is. Ze lieten nu een paar foto's van mij zien en vertellen wat informatie. Haar ouders zijn dood ongerust, ze kunnen niet meer normaal slapen. Ze weten niet wat ze moeten denken, maar ze hebben 1 gedachte, en die gedachte is dat ze nog leeft, ze zetten alles op het spel om haar in leven te houden. Dus als je informatie heb of haar gezien hebt bel dan naar dit nummer: 06 ******** we zullen het erg fijn vinden. Iedereen keek naar mij, iedereen zweeg. Opeens liep iedereen naar mijn bed toe, ze sloegen een arm om me heen, ik begon te huilen. Één van de meisjes zegt: dat was jij he, dat was jij he op de foto's? Ja, dat was ik. Ik keek ondertussen naar de meisjes, de leeftijden van iedereen waren wel verschillend, er waren er een paar van mij leeftijd. Ik vroeg: hoe zijn jullie hier gekomen? Een meisje begon te praten, ze zei: sommige zijn ontvoerd net als jou maar hun ouders hebben het opgegeven ze hebben overal al gezocht, nouja dat denken we tenminste dat ze het hebben opgegeven maarja. En sommige kwamen uit hun zelf. Dan zijn ze met school gestopt en wouden wat geld verdienen maar als ze allemaal geweten hadden hoe het hier werkt had niemand het gedaan. Niemand houdt van dit werk, had ik maar op school blijven zitten. Ze was klaar met praten. Ik vroeg: en uhm, hebben jullie het al vaak gedaan? Wat gedaan? zei iemand. Sex gehad. Zeg maar gerust neuken hoor, zei iemand. Ik moest lachen. Nouja, we doen het wel veilig met een condoom, we willen natuurlijk Miet zwanger worden. We moeten onze klanten vermaken dus we forceren onze lach gewoon, anders slaan de mannen die hier werken ons. Een meisje liet haar blauwe plek zien. Ai, zei ik. En heeft iemand een telefoon vroeg ik? Nee, die hebben ze allemaal afgepakt. Shit, zei ik. Alleen ben je sneller samen kom je verder. Ze moesten lachen. Ik zei: heeft Ruben me geleerd. Ze vroegen: wie is Ruben? Lang verhaal, zei ik. Normaal zouden ze denk ik doorgevraagd hebben, maar nu na dat verhaal op het nieuws laten ze het hierbij. Er loopt een man onze kamer in, weer een andere die ik niet ken. De meisjes schrikken ervan, ze gaan door waar ze mee bezig waren. Ik wou nog veel meer vragen stellen maar de man is hier nu dus ja. De man zegt: Michelle? Wie is dat? Ik keek even rond, de meisjes knikten naar me van een teken dat ik ja moest zeggen. Ja, zei ik zelfverzekerd. Hij zegt: kom jij maar mee. Ik sta op en loop achter hem aan, nouja lopen.. Hij loopt zo snel, ik rijd bijna achter hem aan. Hij liep een deur door, ik liep er achter aan. We stonden in een klein kamertje zonder ramen, ik kreeg het benauwd. De man begon te praten, hij zei: zo jij bent nieuw hier? Ja, dat klopt, zei ik. En uhm had je al wat kleren uitgezocht? Nee nog niet. Nou dan kan je dat zo gaan doen, en weet je hoe het werkt hier? NEE MAAR IK HOEF HET OOK NIET TE WETEN WANT IK WIL HIER GEWOON WEG GEWOON LEKKER NAAR HUIS EN NIET MET EEN VENT VAN 10 JAAR OUDER NEUKEN, HEB JE HET NIEUWS NET GEZIEN, NOU DAT WAS IK DAT ZE GODVERDOMME DOOD ONGERUST ZIJN DAT IEDEREEN NAAR ME OP ZOEK IS, JULLIE STELLETJE KLOOTZAKKEN DENKEN ALLEEN MAAR AAN JULLIE ZELF JA ALS JULLIE MAAR GELD VERDIENEN, LAAT ONS MAAR LEKKER NEUKEN, MAAR JULLIE, JULLIE DOEN GEEN ENE FLIKKER! Ik was zo boos. De man keek me woedend aan, zijn gezicht was rood van woede. Hij hij spuugde in mijn gezicht, sloeg me met zijn hand, met zijn riem, overal waar die slaan kon. Hij stopte met mij pijn doen en zei: zo jij hebt je lesje wel geleerd. Ik hield me in, ik zei niks. Ik dacht echt van ik heb mijn lesje geleerd? Van de waarheid leer je geen lesje hoor, als je niet tegen de waarheid kan oke maar sla me dan ook niet, die gedachte hield ik voor mezelf. Dus ik zweeg. Hij stond op maakte een gebaar met zijn hoofd dat ik moest op moest staan en dat deed ik, hij zei: loop maar weer maar je kamer. Ik deed gehoorzaam wat hij zei, alsof ik een hond was. Ik liep naar mijn kamer deed de deur open en ging op mijn bed zitten.