ontvoerd

hf7

We stonden achter een paal verstopt. Stiekem keek ik om het hoekje of ze er nog stonden, ze waren er nog. Ik was bang, dood bang. We moeten hier weg zei ik bang. Ja dat komen we ook Michelle. Ik kan de politie bellen! Ik voelde in me zak naar me telefoon, shit hij is weg. Hij moet er uitgevallen zijn toen ik door de muur kroop, ik rende terug naar binnen om mijn telefoon te pakken. Nee Michelle niet doen het is niet veilig. De vrouw en de man keken richting de ingang. Ik rende achter Michelle aan. De vrouw en de man rende ons achterna. Ik steek mijn arm door het gat en voelde naar mijn telefoon, ik pakte hem ik draaide me om en voor me stond Ruben. Hij zei bukken, dat deed ik. Want ze waren in de winkel naar ons aan het zoeken. We waren dood stil, we hoorden ze praten. Ze zeiden: waar zijn ze? We moeten ze vinden! Kom we gaan een rondje lopen kijken of ze daar ergens zijn. En toen liepen ze weg. Michelle kom snel dit is onze kans om te ontsnappen! Wacht wat als ze ons pakken, wat gebeurd er dan met ons en misschien komen we er nooit meer weg of ze vermoorden ons. Hij zei: ja maar als we hier weg willen moeten we risico's nemen dus kom snel! Hij pakte me hand en nam me mee naar buiten. Toen we net voor de uitgang stonden en naar buiten wouden rennen sprongen de man en de vrouw tevoorschijn met een pistool op ons gericht. Het was een valstrik. Ik gilde zo hard ik kan, want stiekem hoopte ik dat iemand me kan horen en zou komen, maar diep van binnen wist ik dat dat niet kon. Ik gilde zo hard dat de man die ik om hulp vroeg aan kwam lopen, hij hield zijn pistool op mij gericht. En de andere man hield hem op ruben gericht. Ik keek naar ruben ik zag ook angst in zijn ogen. Ik had nog niet echt naar buiten gekeken. Ik keek het tankstation lag heel erg afgelegen, er was een een weg waar niemand reed en een bos. Het was niet hetzelfde bos bij mij in de buurt. Ook al zouden we kunnen ontsnappen zou het heel erg lang duren voordat we thuis waren. Misschien overleefden we dat niet zonder eten en drinken. Mag ik naar de wc vroeg Ruben. Nee wat denk je zelf. Het was even stil, toen zei de vrouw: doe het maar in de bosjes. De man pakten me stevig bij me armen. En de andere man gaf de vrouw zijn pistool en pakte Ruben bij zijn armen. De vrouw liep omgedraaid voor ons en hield ons in de gaten. Ik vroeg hoe heten jullie eigenlijk? De man die ik om hulp zei: ik heet Marcel. De andere man zei: ik heet: Philip en hou nu je mond dicht. De vrouw zei niks. Het verbaasde me dat ze hun namen zeiden. We waren aangekomen bij de bosjes. Philip zei plas dan en doe het snel. Blijkbaar kenden Philip, Marcel en de vrouw elkaar. Philip en Marcel stonden 1 meter achter Ruben met hun pistool op hem gericht. de vrouw hield mij vast, dat deed ze heel losjes, dat verbaasde mij. Toen Ruben klaar was deed hij zijn broek dicht hik wachten 1 seconde trok toen heel snel zijn riem los en sloeg met alle kracht achter zich tegen de handen van Philip en Marcel aan, ze lieten hun pistolen vallen. Michelle volg mij en we renden weg het bos in, de vrouw en Philip en Marcel renden achter ons aan. Ik keek achter me ik zag ze niet meer. Ruben zei kom we verstoppen ons even achter deze boom en dat deden we. We waren doodstil, ik hoorde voetstappen achter me. Ik keek om en...