ontvoerd

hf12

Nog steeds zaten we daar, het was niet fijn.. Het was koud. De deur ging open, aan het dag licht zag ik dat het ochtend was, mijn ogen deden pijn van het licht. In de deuropening stonden 2 mannen, de man die ons hier in dit huis ontvoerd heeft en een andere man. veel kon ik niet zien. Ze waren aan het praten, het enige wat ik kan horen is het woord 'politie'. wat moest ik denken.. Is de politie onderweg? weten ze dat we hier zijn? Ik was blij, nouja blij.. dat ook weer niet. Ik was ontvoerd dus blij moest ik niet zijn. Ik was blij dat de politie ons misschien aan het zoeken is, maar niet blij als dat mijn leventje perfect is. De mannen keken naar ons, ik keek naar Ruben, die sliep nog. De mannen deden de deur met een klap dicht, Ruben werd wakker. Ruben, zei ik. Ja, wat is er. Vannacht, ik had een droom, nouja eerder een nachtmerrie. Wat dan? Ik ging boodschappen doen, toen ik weer naar huis liep kwam er een auto naar me toe. Ik stopte even met praten, ik was gewoon bang om het te vertellen, straks geloofde die me niet. Want eigenlijk was het geen droom, ik was gewoon aan het vertellen hoe ik hier terecht ben gekomen. Uiteindelijk had ik alles verteld. Hij was aan het nadenken wat k allemaal verteld heb. Hij zei: awh, maak je er niet druk om we komen hier weg. De deur ging weer open, De andere man was al weg, de man had een dienblad met daarop twee boordjes met eten en drinken. Het rook goed, het waren gebakken eieren met spek. De man zetten het neer en maakte weer één van onze handen los en liep weer weg. Ruben en ik hadden ondertussen ons eten opgegeten, het smaakte gelukkig ook lekker. Opeens hoorde ik buiten een kreet, het was niet zomaar een kreet, een kreet waarin iemand mijn naam riep. Ik herkende de stem, het was mijn moeder. Ik werd onrustig, ik begon te schreeuwen, Ruben ook. De man deed hard de deur open en hield zijn pistool op ons gericht. Hij zei: hou godverdomme je mond dicht. Er werd op de deur geklopt.