ontvoerd

Hoofdstuk 25

Ik sta onder de douche, het is lekker warm. Ik ben blij dat ik weer veilig thuis ben, weg van alle ellende, van mijn ontvoering. Ik hoop dat ze die engerd al gepakt hebben. Steeds denk ik aan Ruben. Misschien omdat ik gevoelens voor hem had? Ik weet het niet. En wat ik voelde.. Ik weet het niet, misschien was ik gewoon bang. Voor alles, voor de dood. Maar nu hoef ik niet meer bang te zijn.

Over een paar daagjes mag ik aangifte doen, ik heb even nagedacht en heb toch besloten dat ik alles ga vertellen, behalve over Ruben dan. Ik weet niet wat ik met hem moet.

Ik sta al een tijdje onder douche, heb even snel mijn haar gewassen en mijn lichaam opgefrist. Ik zet de douche uit, droog me af en kleed me aan. Brrr, wat is het koud. Ik doe geen make-up op, ik blijf toch wel thuis.

Ik krijg een appje van mijn beste vriendin puck, ze vraagt of ze even langs kan komen. Ik zeg dat dat vandaag even niet kan, dat ik rust nodig heb. Misschien volgende week. We appe even, en dan loop ik weer naar beneden.

Ik ga weer op de bank zitten, naast mijn ouders. Zitten, het is meer liggen. Ik ben moe, ik denk dat ik een weekje nodig heb om weer helemaal bij te komen. Het was een naar avontuur.

De hele dag hebben we voor de tv gezeten, het is inmiddels avond. We hebben wat gepraat wat geluncht en gesnackt. Mijn vader zegt: zullen we bij de mac gaan eten? Jaaaaa! Zeg ik. Mijn moeder zegt: nou je hoort het, en lacht. We doen onze jassen en schoenen aan en we gaan. Het boeit me even niet dat ik geen mascara op heb.

We zitten in de auto, het is behoorlijk koud. Pap kan je even de verwarming aanzetten? Vraag ik. Jahoor schatje, zegt mijn vader.

"We zijn aangekomen bij de mac. We lopen naar binnen, het ruikt hier altijd heerlijk, nu heb ik een honger gevoel, trek heb ik. Mijn vader vraagt aan mij en mijn moeder wat we willen en bestelt het.

Het eten is klaar, is op een dienblad neergelegd en we gaan ergens aan een tafel zitten. Ik heb zoals gewoonlijk weer een "happy mieuw". Uiteindelijk zijn we aan het eten, het is stil, niemand praat. Ik ben voor me uit aan het staren.

Heel veel mensen kijken me aan. Ze hebben me vast op het nieuws gezien.

Mijn vader zegt: Michelle, we moeten morgen naar de politie", fan kan je aangifte doen. Ik knik.

Ik ben naar een man aan het staren. Hij is zwart gekleed, en heeft een cappisjon op. Hij is volgensmij een big mac menu aan het eten. Hij eet snel, ik denk dat die haast heeft. Hij is klaar met eten, hij staat op en loopt met zijn dienblad mijn kant op. Want naast mij staat een prullenbak. Hij gooit zijn eten weg, en kijkt mij in de ogen aan.

Sorry dat ik zo lang geen hoofdstuk geplaatst heb, ik heb het gewoon heel druk. Maar nu komt er weer 1 hoofdstuk per week. Ik hoop fat jullie nog mijn boek verder gaan lezen!
Xx Daniëlle