ontvoerd

Hoofdstuk 35.

Ik doe de deur open, ik ben onderweg naar het dorp. Niet naar het dorp waar ik ontvoerd ben, niet naar het dorp waarnaar ik veehuisd ben. Maar naar het dorp waar ik nu woon: 'in Frankrijk'. Ik en mijn ouders zijn verhuisd omdat we ons niet veilig voelden, want niet iedereen was opgepakt. Dus nu wonen we hier in 'Frankrijk'.

Ik ben bij het dorp aangekomen. Ik ga koffie halen. Helemaal achterin het dorp zit een koffie winkeltje, geen 'starbucks'. Ik ga achter de balie staan en bestel een koffie.

Ik zit met mijn koffie in een hoekje aan een tafel. Het is een ronde tafel, hij wiebelt een beetje. Dit doet mij denken aan school, wiebeltafels en wiebelstoelen. Ik haat het hier. Niemand verstaat me, en ik versta niemand. Je zou het niet zeggen van ons kleine kikkerlandje en het weer, maar ik mis het. Mijn vriendinnen, de buurt. Het uitzicht is prachtig hier in frankrijk, en de cultuur. Maar toch mis ik Nederland.

Ik heb mijn koffie op. Ik sta op. Ik groet de man en loop naar huis.

Ik ben thuis aangekomen. Ons huis staat op een berg. Vanaf de zolder kan je ons kleine dorpje goed zien. Het uitzicht is mooi.

Ik groet mijn ouders en loop naar boven.

Een halfuurtje later; mijn moeder roept: eten. Ik doe mijn kamerdeur open, het ruikt heerlijk. Ik loop de trap af naar beneden. Nouja, ik ren de trap af.

Als ik in de woonkamer ben zie ik op de 'eettafel' een bord vol pannenkoeken liggen. Ik ga zitten, mijn ouders zitten ookal. Ze maken een oud grapje wat ze steeds weer herhalen als wij iets lekkers gaan eten: we gaan pannekoeken eten, maar dat lust jij niet hé. Ik glimlach even en leg dan een pannenkoek op mijn bord. Ik doe er een grote lading stroop op en rol hem op. Ik eet met mijn handen als een holbewoner, want ik heb heel veel honger.

Na het eten gaan we nog een wandeling maken. Ik doe mijn schoenen en zomerjas aan. En we lopen naar buiten.

We lopen op een berg. Er liggen allemaal steentjes op, ik hou van het geluid als je op steentjes loopt. Niemand die praat, iedereen is stil.

We zijn al een tijdje aan het wandelen. Het begint te regenen, we nemen de bus naar huis.