Zimowa Miłość

15.

Shoto

Wpatrywałem się w ekran telefonu Momo. Wiadomość od Miny wciąż tam była. I my wciąż nie potrafiliśmy jej rozwiązać.

Siedzieliśmy na ławce i wspólnie gapili się w wyświetlacz telefonu Yaoyorozu.

-O co jej może chodzić? - mruczała pod nosem Momo. Pokręciłem głową.

-Nie mam pojęcia - przyznałem. - Ale wiem że musimy to szybko rozwiązać.

-Może mam do kogoś zadzwonić? - zastanawiała się Momo. - Znasz numer swojej siostry?

-Nie - westchnąłem. - Znam numer szpitala gdzie jest moja mama i Natsuo, ale jej... Nie.

Momo zaśmiała się cicho.

-Gdyby jakiś czas temu ktoś powiedział mi że będę siedzieć na ławce ze swoim chłopakiem Shoto Todorokim i rozwiązywać zagadkę od Miny Ashido, wiedząc że rodzina Todoroki zapewne w tym momencie niszczy swój dom, powiedziałabym mu że jest szalony.

-Ja tak samo - odparłem. Nagle Momo uniosła głowę.

-Mam rozwiązanie! - krzyknęła. - Mam!

-Mów - poprosiłem.

-Google Maps! - zawołała dziewczyna. - Przecież mogę w nie wejść z internetu!

Uśmiechnąłem się do niej.

-Momo... Jesteś genialna.

-No wiem - parsknęła dumnie dziewczyna i włączyła telefon. Szybko wstukała coś.

-Musimy iść tamtędy - wskazała na jedną z uliczek. Ruszyliśmy. Po jakimś kwadransie doszliśmy na most.

Telefon Momo zabrzęczał cicho. Dziewczyna sprawdziła wiadomość.

-O rany - westchnęła. - Ja chyba naprawdę muszę jeszcze dzisiaj pójść do Kyoki, bo tak długo nas nie było że dziewczyny u niej nocują, w oczekiwaniu na mnie!

-A ja muszę pójść obejrzeć resztki domu - oznajmiłem poważnie. Momo zaśmiała się cicho i przytuliła do mnie.

-To był całkiem miły wieczór - szepnęła.

-Musimy jeszcze kiedyś tam pójść - zgodziłem się z nią.

-Absolutnie - Momo odsunęła się i ruszyła przez most, tak szybko jak pozwalały jej na to buty na obcasie.

Pokiwałem powoli głową, i stałem na moście, wpatrując się w jej sylwetkę, pośród sklepów ozdobionych migoczącymi lampkami.

Potem poszedłem do domu, gdzie czekał na mnie tata, oraz jego wyrzuty pod tytułem "czemu wróciłeś tak późno?", rozwścieczony Natsuo, i Fuyumi która nie zamierzała puścić mnie spokojnie do łóżka, tylko musiała przygotować kolację, a także przypilnować żebym koniecznie wybrał ubranie na kolejny dzień.

Momo

Biegłam, a przeklęte obcasy nie pozwalały mi przyspieszyć. Jęknęłam i pomyślałam o gorącej czekoladzie, która była naprawdę pyszna.

-Ciekawe czy Tsuyu umie taką robić - wymruczałam dobiegając do klatki Kyoki. Tam wyjęłam telefon i do niej zadzwoniłam.

-Ky... Stoję pod klatką, wpuścisz mnie?

-Dziewczyno, nareszcie! - usłyszałam głos przyjaciółki w telefonie. - Wchodź, wchodź, już wstaję żeby cię wpuścić!

Potem przez chwilę słyszałam jakieś szumy i niewyraźne głosy Ochaco oraz Tsuyu które mówiły coś o późnym jedzeniu słodyczy. Następnie znowu słyszałam Kyokę.

-Musisz zadzwonić domofonem - poinstruowała. - Wtedy mogę ci otworzyć. Inaczej się nie da.

Rozłączyłam się, zadzwoniłam domofonem i pociągnęłam za klamkę. Drzwi były otwarte. Weszłam na klatkę i wbiegłam po schodach, po czym bez pukania weszłam do wynajętego mieszkania Ky.

Dziewczyny tam były.

Kyoka siedziała w salonie na kanapie, w białej bluzce z czarnym symbolem błyskawicy i czarnych, luźnych spodniach. W ręku trzymała telefon z którego leciała muzyka.

Na podłodze w salonie były rozłożone śpiwory, na których siedziały pozostałe dziewczyny.

Na pierwszym, ciemnoróżowym w czarne tygrysie pasy siedziała Mina Ashido, ubrana w olbrzymi błękitny tiszert.

Na drugim, zielonym usadowiła się Tsuyu. Rozpuszczone zielone włosy opadały na jej żółtą bluzkę z napisem "Hero", która ani trochę nie pasowała do zielonych spodenek w białe kropki.

Na trzecim i ostatnim śpiworze zajęła miejsce Uraraka. Czarna bluzka z białą, nieco kwadratową czachą nie była w jej stylu, ale mimo tego i rozczochranych włosów dziewczyna wyglądała ładnie.

Na mój widok wszystkie poderwały się na równe nogi.

-Momo! Zgadliście! - ryknęła Mina. - Brawo!

-To zajęło nam pół godziny - wypomniałam jej, ale nie potrafiłam się na nią gniewać.

-Masz ochotę na czekoladowe ciastka? - zapytała mnie Tsuyu.

-Nudziła się, i teraz całe mieszkanie pachnie czekoladą, a ja jestem na diecie - żaliła się Ochaco. - I nie mogę jeść ciastek ani czekolady. I wiesz jakie to jest okropne?

Musiałam przyznać że nie wiem, bo nigdy nie byłam na diecie.

- Oj tam - machnęła ręką Mina. - Jeden wieczór bez diety. Co złego ci to zrobi?

Ochaco przyznała jej rację, po czym pobiegła do kuchni Kyoki po ciastka. Szybko wróciła z wielkim talerzem, wypełnionym po brzegi ciastkami Tsuyu. Wszystkie natychmiast rzuciłyśmy się na wypieki zielonowłosej, która siedziała obok nas, jedząc ciastka z prywatnej miski.

Kiedy wszystkie zaspokoiłyśmy swój ciastkowy głód dziewczyny zaczęły mnie wypytywać. Zaczęła, tak jak się spodziewałam, Mina.

-No, Yaomomo, opowiadaj jak było!

-------------------------------------------------------------------------------

Napisałam trzy rozdziały o historii raczej nic nie znaczącej dla fabuły, mogę się wziąć za dalsze, gdzie pojawi się zaplanowany już na początku zwrot akcji. Postaram się dodać je jak najszybciej.

Do następnego rozdziału!