GÖLGESİNDE

5

"Karşımıza çıkan tüm engelleri aşarken ayagımıza takılan taşları da yok etmek gerekiyordu..."

5

Gökyüzünde beliren kara bulutlardan biz insanların üzerine damlayan su damlaları bazen günahlarımızdan arınmamızı sağlıyordu. Belki de son defa üzerime yağan yağmur günahlarımdan arınmamı değilde, günahları yüklenmemi sağlamıştı. Başıma gelen bu olaylara bakılırsa bunun başka bir açıklaması olamazdı.

Gök gürüldedi ve tüm insanlık dikkatini semanın üzerine dikti. Korkularımız vardı hayatta. Ve bazen de tedirğin olduğumuz kişiler ve hiç şahit olmak istemeyecegimiz olaylar...

"Sen kim olduğunu sanıyorsun?!"diye bagırdı Aral.

Elleri masanın üzerine sesli bir şekilde güçlü yumruk atarken gözleri toplu ölüme sebep verecek bir şekilde duruyordu. Herkesin sinirleri gerilmişti. Tedirğindim ve en ufak bir hareketimde yere yapışacakmışım gibi bir his vardı içimde.

Aral'dan gözlerini alan Ladin bana baktığında, su damlasının ince bir yapragın üzerine düştüğünde yaprağın titrediği gibi titredim. Bu kadının yüzünü ilk gördüğüm an tanımıştım. Bu kadın annemin mezarına gittiğimde beni şiddetle uyarıp, çeşitli iddialarda bulunmuştu. Bu kadın kesinlikle oydu. Çok net hatırlıyordum.

"Benden korkuyor musun yoksa?"dedi Ladin. Dişlerini gösterterek güldügünde üç defa cıkladı ve gerilimi en üst zirvelere taşıdı. Onun siyah gözlerinin benim mavilerime değdiği ve alaycıl bir şekilde gülümsediği her an deli gibi korkuyordum.

"Kes sesini!"diye hırlayan Ezra bir eli ile kolumu tutarak beni yanına çekti. "Kimse senden korkmuyor,Ladin. Ama senin şuandan itibaren kaçacak delik araman gerekecek."

"Aslında haklısın..."Ladin'in bakışları Aral'a yöneldiğinde pis pis sırıttı. "Efra'ya zarar vermeye kalkarsam hatta...yanına yaklaşır ve bilmediği sır dolu hayat hikayesini ona anlatırsam Gölgeyi karşıma almış oluyorum değil mi?"

Sesi sorğu dolu değildi. Aslında benim bilmediğim bu ihtimali ben hariç herkes biliyordu. Bunu anlamıştım ama...ne dedi? Hayat hikayem mi? Bu kadın ne zırvalıyordu Allah Aşkına!?

"Benim hayatım içinde benim bilmeyip senin bildiğin ne olabilir ki?"

Güldü ve bu kafamda soru işaretlerinin çogalarak sinirlerimin daha fazla gerilmesine sebep oldu. Bu kadında bir şeyler vardı. Benim çözemediğim çok farklı bir şeyler vardı.

"Senin bildiğin ne var ki?"

"Ladin! Kes sesini!!"Aral'ın bağırmasıyla bakışlarım ona dönerken onun bakışları doğrudan Ladin'in üzerine yoğunlaşmıştı. Sesinde ki sertlik nefesimi tutmamı sağlarken boynunda beliren damarları bana öfkesinin kabardığını söylüyordu.

"Daha hiçbir şey konuşmadık, Gölge. Her şeyin başında sayılırız."

Ezra'nın kolunun altından çıkarak öne doğru adımladığımda,"Biriniz bana mantıklı bir açıklama yapabilir mi, lütfen?"dedim.

Bu dört duvar arasında daralırken bagırış sesleri değil mantıkla konuşan kişiler görmek istiyordum. Ama gördüğüm kadarıyla herkes kendi aklınca birilerini susturmak derdindeydi. Benim ihtiyacım olan o sesi kesmek derdindeydiler.