A Short Life

Hoofdstuk 19: de make-over

Point Of View: Hailey

Samen loop ik met Cleo de Primark in. Hier hebben ze leuke kleding voor een lage prijs. Geschikt voor Cleo dus! Ik haal een bordeaux-kleurig vest van het kledingrek af en ik laat het aan Cleo zien.

'Dit vind ik wel wat voor jouw.' zeg ik tegen Cleo. Cleo kijkt bedenkelijk.

'Hij is wel leuk, alleen... Ik heb geen geld.' zegt ze zuchtend. Daar had ik nog niet over nagedacht... Ik heb geld zat en ik kan het uitgeven wanneer ik maar wil.

'Ik betaal alles.' zeg ik.

'Nee. Nee, echt niet. Ik ga niet iemands geld gebruiken. No way!' zegt Cleo haastig.

Zo eigenwijs dat ik ben stop ik het vest toch in het mandje. Ik glimlach naar Cleo en ik loop door. Ik hoor haar een soort "mhpf" geluidje maken, maar al snel slaat ze een arm om me heen.

'Dankjewel!' zegt ze. Ik lach even kort.

Al snel haal ik een nieuw kledingstuk uit het rek.

                                   ☆

'Dat is dan $96,60 dollar.' zegt de vrouw die achter de toonbank staat.

Cleo tikt me aan.

'Dit kan niet, Hailey. Dit is te veel.' fluisterd ze.

Ik negeer niet graag mensen, maar dit keer doe ik het wel. Ik negeer Cleo. Ik wil dit graag. Dit is het minste wat ik kan doen voor haar.

Ik betaal en samen lopen we de winkel uit.

'Waar wil je heen?' vraag ik aan Cleo.

'Geen idee. Ik ken het hier niet, dus weet ik ook niet welke winkels er nog zijn.' zegt ze.

'We kunnen naar de brillenwinkel voor lenzen!' roep ik enthosiast.

Cleo kijkt me aan alsog ze net een spook zag.

'Jij bent gek! Mijn moeder zou dit nooit goed vinden.' roept de wanhopig.

Ik luister niet naar Cleo en ik trek haar mee de brillenwinkel in.

'Ik kan ook een andere bril in plaats van lenzen.' stelt ze voor. Snel knik ik nee en bekijk ik de lenzen. Dan begint Cleo ook interessant rond te kijken.

'Kan ik u ergens mee helpen?' vraagt een man in pak.

'Nou, niet mij, maar mijn vriendin wil graag lenzen.' zeg ik en ik wijs naar Cleo.

Als ze ziet dat ik naar haar wijs komt ze naar me toe gelopen en kijkt ze de man zenuwachtig aan.

'Dan zou ik even je ogen moeten testen. Loop je even mee?' vraagt hij aan Cleo.

Cleo kijkt me vragend aan, maar ik knik bemoedigend.

Cleo loop mee met de man en ze verdwijnen. Ik kijk rustig door naar alle brillen.

Na een tijdje zie ik Cleo terug komen met de man achter.

'Deze zijn goed voor mij!' zegt Cleo en houd het pakje lenzen omhoog.

Ik glimlach. Snel loop ik naar de toonbank om te betalen.

                                   ☆

Samen ploffen we op het bankje wat in het parkje staat. Om ons heen staan vele tassen vol kleding voor Cleo. Ik zucht eens diep.

'Moe?' vraagt Cleo zonder me aan te kijken.

'Beetje' zeg ik. Daarna blijft het stil.

Af en toe hoor je het gekraak van de bomen die de wind veroorzaakt. Een aantal bladeren vallen van de boom. Kinderen rennen lachend door het park. De moeders roepen dat ze voorzichtig moeten doen. De wind waait zachtjes door mijn haar. Ik denk aan vroeger. Was ik maar klein. Een zes-jarige. Geen zorgen. Plezier hebben en veel vrijheid. Heerlijk lijkt het me.