A Short Life

Hoofdstuk 30: Clean?

Point Of View: Hailey

Brad stapt uit bed en loopt naar me toe. Hij slaat een arm om mijn middel en kust me op mijn mond. Daarna kijken we naar Emily.

'Woow woow woow, wacht even hoor. Wat heb ik gemist?' zegt Emily verbaasd en beweegt druk met de armen door de lucht.

Ik schiet in de lach en Brad ook. Ik kijk hem aan en dan nogmaals kijk ik naar Emily.

'Brad is mijn vriendje.' zeg ik trots.

Even is het stil, maar dan begint Emily in haar handen te klappen alsof ze een klein kind is.

'Ik wist wel dat jullie bij elkaar hoorden!' roept ze enthosiast.

Ik lach. Zonder de enthousiasme van Emily ben ik niks.

'Maar hoe gaat het Brad? Met je ziekte bedoel ik dan.' vraagt Emily aan Brad.

'Gelukkig wel goed. Ik heb morgen een scan. Het is wel spannend, want die uitslag bepaald of ik clean ben of niet. Zo ja, dan ben ik genezen! Zo niet, dan is er 80% kans dat ik het niet overleef...' verteld hij.

Ik kijk hem verbaasd aan en ik sla hem zachtjes op zijn buik.

'En dat vertel je niet tegen je eigen vriendinnetje?' zeg ik quasi boos.

Hij geeft me een kus op m'n voorhoofd. Ik kan hem het niet kwalijk nemen en dat doe ik ook niet.

'Jullie twee zijn echt cute samen!' lacht Emily.

'Wie zijn leuk samen?' vraagt mijn vader die binnen komt gelopen samen met mijn moeder.

Emily houd haar lippen strak op elkaar en zet een stap op zij.

'Mam. Pap. Ik wil jullie voorstellen aan mijn vriendje, Brad.' zeg ik trots.

Mijn moeder kijkt geschokt, mijn vader kijkt juist blij.

'Gefeliciteerd lieverd!' roept mijn vader en geeft Brad en mij beide een zoen op de wang.

Mijn moeder blijft stilletjes zitten.

'Mam. Ben juist blij voor me! Ben blij dat ik mijn laatste dagen gelukkig door breng.' zeg ik.

Ze knikt. Daarna rent ze huilend de kamer uit. Mijn vader zucht eens diep en loopt mijn moeder achterna.

'Oké, dat was nogal een vreemde ontmoeting.' zeg ik.

Brad zoent me. Ik doe mijn ogen dicht en ik geniet er van. Genieten is vanaf nu een hobby. Een hobby wat ik ga uitvoeren tot mijn dood.

Als ik mijn ogen weer even hopen doe zie ik dat Emily de kamer uitgeglipt is. Ik glimlach.

'Wat lach je?' vraagt Brad plagerige tussen het zoenen door.

'Niks.' antwoord ik.

☆

Samen met Brad lig ik in één bed tv te kijken. Nog steeds weet ik niet waarom onze school is afgebrand. Maar het doet er niet zoveel aan toe, want ik ben er straks toch niet meer...

'Waar denk je aan?' vraagt Brad.

Ik schrik op van mijn gedachtes.

'De dood.' zeg ik.

Brad strijkt met zijn hand door mijn haar. 'Niet doen, daar word je alleen maar gestressder door.' fluisterd hij.

Ik maak een soort mompel geluidje wat nogal misvormt klonk.

Langzaam vallen mijn ogen dicht. Ik merk nou pas dat ik best moe ben. Ik houd mijn ogen dicht en ik let op de ademhaling van Brad. Het laat me tot rust komen en voor ik het weet slaap ik.

'Hailey! Hailey!' hoor ik iemand hysterisch roepen.

Ik open mijn ogen en ik zie Brad kijken.

'God! Ik schrik me de pleuris! Ik dacht even dat je... uhh, dat je gegaan was.' zegt Brad.

'Nee joh, ik sliep alleen.' lach ik.

'Gelukkig. Ik ga in m'n eigen bed liggen, dan kun je rustig verder slapen.'

'Nee.. Nee, dat wil ik niet. Met jou slapen voel ik me rustiger.'

'Oke dan.' zegt Brad uiteindelijk.

Hij blijft liggen en ik leg mijn hoofd op zijn borst. Weer hoor ik zijn ademhaling. Het voelt vertrouwt en fijn. Het is net zo lekker als een kussen. Ik doezel een beetje weg. Maar dan val ik helemaal in slaap.

☆

Ik word wakker. Mijn hoofd ligt nog steeds op de borst van Brad. Hij slaapt nog. Ik til mijn hoofd op. Een pluk haar blijft perongeluk onder mijn hand zitten en doordat ik mijn hoofd omhoog trek, trek ik een hele pluk haar uit mijn haar.

Ik schrik eerst. Maar dan denk ik aan de chemo. Dit is normaal, zeg ik tegen mezelf. Ondertussen is Brad wakker geworden. Ik laat de pluk zien.

'Het begin nou al...' fluister ik zachtjes.

'Ookal word je helemaal kaal, je bent mijn meisje en je blijft de mooiste.' zegt hij en geeft me een kus op de wang.

Ik glimlach.

Een verpleegster komt binnen gelopen.

'Jullie lagen vannacht zo schattig te slapen samen dat ik het niet durfde om jullie wakker te maken.' lacht ze.
We grinniken.

We krijgen eerst ontbijt. Het was niet echt bepaald lekker. Ik had het ook over mijn haar uitval verteld, maar dat bleek doodnormaal te zijn.

Brad is nu die scan aan het maken. Als goed is krijgt hij meteen te horen of hij clean is of niet.

Ondertussen is Lydia binnengekomen.

'Hey. Hoe voel je je vandaag?' vraagt ze.

'Eigenlijk wel prima.' zeg ik eerlijk.

'Mooi!'

Ze checkt de medicijnen die in het infuus zitten en vervangt wat buisjes. Daarna begint ze nog wat uit te leggen waar ik maar half naar luister, want Brad is de kamer binnen gelopen.

Als Lydia eindelijk klaar is met alles verlaat ze de kamer en richt ik me op Brad.

Hij kijkt niet blij... Ik weet zijn antwoord al. Ik slik. Dit is niet fijn. Ik voel me ook meteen niet goed worden. Waarom? Waarom is het leven zo gemeen!? Ik had wel iets anders verwacht!

Opeens komt Brad naar me toe lopen en hij geeft een kus op mijn slaap.

'Grapje.' fluisterd hij in mijn oor.

Ik kijk hem verbaasd aan.

'Ik ben clean!!' roept hij.

'Omg Brad! Wat geweldig!' roep ik enthosiast en ik sla mijn armen om hem heen.

▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪

Hii luvvss,

Ik ben in een goede bui! Ookal schrijf ik dit om 01:32 uur en ben ik kapot moe.

Maaaarrrr...... Brad is clean!!! Ahhyeahh. Oke, ik ben echt blij! (En dat om half twee 's nachts.. xD)

Het duurt niet lang meer of dit boek komt ten einde... Maar niet getreurd, ik ga een nieuw boek beginnen. Maar daar krijgen jullie nou nog geen informatie van! :).

Ik hoop dat jullie weer een beetje hebben genoten van dit hoofdstukje!

Byeee X Ilse
Comment / Vote

▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪