A Short Life

Hoofdstuk 12: Slumber Party

Pov: Hailey

Plotseling krijg ik een kussen naar me toe gegooit die op mijn hoofd beland. Ik haal het kussen van me af en ik zie Matthew lachen. Ik ga staan en ik gooi het kussen hard terug. Ondertussen gooit Luke ook het kussen naar Matthew, waardoor hij twee klappen krijgt. Emily gooit het kussen naar mijn buik, maar ik vang hem behendig op.

'Lekker puhh!' roep ik terwijl ik mijn tong uitsteek.

En dan begint het echte kussengevecht, met een slapende Audrey er tussen in.

Ik geef een paar klappen met het kussen tegen Matthew hij begint te schreewen en begint terug te meppen.

'Helpp!!!' roep ik terwijl ik de klappen probeer te ontwijken.

Gelukkig hoort Emma me en ze begint Matthew ook te slaan. Even later begint ook Emily te helpen. Luke slaat op ons. Het is nu een soort van "jongens tegen de meisjes" wedstijd. Wij zijn met z'n drieën, de jongens maar met z'n tweetjes. Dit moet lukken. Ik zie dat Audrey wakker wordt. 

'Heey slaapkop!' roept Luke en slaat volop een kussen in Audrey's gezicht. Ze maakt een soort "mphf" geluidje en probeert weer verder te slapen, maar dat gaat een beetje moeilijk omdat Luke op haar luchtbed springt waardoor ze de heletijd omhoog veert. 

'Pestkop! Ik zou maar oppassen!' schreeuwt ze quasi boos en pakt haar eigen kussen en valt Luke aan.

'Matthew heeeeelppp!' roept Luke. Maar Matthew is zo druk bezig met ons, dat hij het niet hoort. Luke word hard geslagen door Audrey. Audrey is iemand die wel tegen een stootje kan, maar als het te ver gaat, geeft ze dat duidelijk aan.

'Stop!!' roept Luke.

'Geef je je over?' schreeuwt Audrey.

'Jaaaa...' zegt Luke en hij ploft neer op zijn luchtbed. Dat had hij beter niet kunnen doen, want je hoorde de lucht eruit stromen.

'Aaah nee heee!' roept Luke 'Hij is lek!'

Iedereen stopt meteen met het slaan.  Ik loop naar Luke toe en ik bekijk zijn luchtbed.

'Yup, er zit een gaatje in.' zeg ik vastberaden. 'We kunnen het maken. Buiten in de schuur liggen speciale plakkertjes om het dicht te plakken.' 

'Kunnen we die nu gaan halen?' vraagt Luke hopend.

'Zal wel moeten! Of je moet op de grond liggen.' lach ik.

'Nee, dat wil ik niet.'

'Oke, uhh... Emily, Emma, Audrey en Matthew, blijven jullie maar hier, dan ga ik wel samen met Luke naar de schuur.' zeg ik.

Ik loop naar de gang en ik trek mijn jas en oude schoenen aan. Hetzelfde doet Luke. Daarna loop ik  naar de meterkast. Daar hangt altijd een zaklamp voor  noodgevallen. Ik klik hem aan om even te testen of hij het doet. Daarna loop ik naar de keukenla. Daar liggen alle sleutels. Ik pak onze huissleutel en ik doe de achterdeur open. Ik loop over het vochtige gras langs ons zwembad. Achter me loop Luke. Opeens hoor ik wat geritsel in de struiken. Ik schijn met mijn zaklamp langs de struiken af. 

'Hoorde je dat?' vraag ik fluisterend tegen Luke. 

'Nee. Wat hoorde je dan?' vraagt hij.

'Geritsel.'

Hij zegt niks terug. Opeens komt er bewegen in de struiken. Ik zet een stap achteruit. En daar staat het dan, een konijn. Luke schiet in de lach. 

'Was je bang voor een konijn?' giert hij.

'Niet grappig!' roep ik terug en ik geef hem een stomp in zijn maag. Hij maakt een "oehf" geluidje maar daarna lopen we door naar de schuur. Ik open de deur met de huissluitel en ik doe het licht aan. Meteen loop ik naar de werkbank waar mijn vader wel eens werkt als hij vrij heeft. Er hangen allemaal bakjes tegen de muur, met schroeven, spijkers, bouten enzovoort. Opeens hoor ik een hard geluid achter me en er volgt een schreeuw. Ik draai me accuut om en ik zie dat Luke over zijn hoofd wrijft.