A Short Life

Hoofdstuk 29: Love Is In The Air

Point Of View: Hailey

'De gymschool Gymnastic is vandaag helemaal afgebrand. De oorzaak is nog onduidelijk. Er zijn dertig gewonden gevallen die brandwonden hebben of rook hebben ingeademd. Niemand is in levensgevaar.'

Ik schrik op. Mijn ogen worden groot.

Mijn. Freaking. School. Is. Afgebrand.

Ik grijp naar mijn mobiel en meteen bel ik Emily.

'Met Emily.'

'Hey, wa...'

'Ik ben er nu even niet. Spreek iets in na de piep.'

Vloekend gooi ik mijn telefoon op het nachtkastje.

'Wat is er?' hoor ik.

Brad kijkt me aan en is waarschijnlijk wakker geworden door mijn gevloek. Ik wijs naar de tv waar een interviewer alles laat zien van de afgebrande school.

'Wat is daar mee?' vraagt Brad na afloop.

'Dat is mijn school.' zeg ik met een schorre stem.

Brad schrikt en ik begin nogmaals te huilen. De tranen racen over mijn wangen. Brad komt zijn bed uit en en komt langs me liggen in het veel te kleine bed voor twee personen. Ik laat mijn hoofd rusten op zijn borst.

Ik blijf huilen en huilen. Zachtjes strijkt Brad met zijn hand door mijn haren. Hij kijkt me aan. Ik kijk hem ook aan. De tranen stoppen. We blijven staren. Hij komt dichterbij en ik kruip iets meer omhoog. Dan voel ik zijn lippen tegen de mijne. Ik druk mijn lippen steviger op die van hem.

Na een tijd laten we elkaar los. Onze voorhoofden rusten tegen elkaar en we glimlachen. Ik druk nog snel nog een keer mijn lippen op de zijne. Dit was magisch. Het voelde goed en vertrouwd. Dit was de enigste keer dat ik me niet ziek voelde. Alsof ik weer een gewone 14-jarige ben dat alles kan.

Hij glimlacht. Ik ook. Hij duwt zijn lippen op de mijne. Nogmaals zoenen we.

We kunnen niet stoppen en het is zo fijn.

'Aahumm.' horen we iemand achter ons kuchen.

Meteen laten we elkaar los en gaan we van elkaar af liggen.

Mijn moeder staat in de deuropening. Dit is te beschamend.

'M..Mam. Hai. Nou al terug?' zeg ik.

Brad kijkt me stomverbaasd aan. Dit is zo erg. Je bloedeigen moeder betrapt je op het zoenen van een jongen. Brad stapt mijn bed uit en gaat naar zijn eigen bed.

Mijn moeder draait zich om en loopt huilend weg. Ik weet niet wat ze heeft, maar het is irritant. Ze huilt constand en dat snap ik ook wel. Maar we kunnen toch beter lachen voor de laatste keer dan huilen voor de laatste keer?

Ik kijk Brad aan. Als mijn moeder nergens te bekennen is dan loopt hij weer naar me toe. Hij zoent me hevig.

'Ik hou van je.' zegt hij tussendoor.

'Ik ook van jou.' hijg ik.

☆

Hoelang ik hier al lig weet ik niet. Maar het boeit me ook niet. Dit mag eeuwen door gaan. Ik lig tegen Brad aan. Zijn huid voelt warm. Ik kus hem op de wang.

'Hailey?' praat hij en gaat iets overeind zitten.

Ik kijk hem vol verlangen aan.

'Wil je mijn vriendin zijn?'

'Ja!' roep ik. Daarna zoen ik hem nogmaals.

Opeens hoor ik mijn telefoon afgaan. Ik duw me van Brad af en ik pak mijn telefoon. Emily belt. Meteen neem ik op.

'Emily! God, waarom nam je niet op? Ik maakte me zorgen.' roep ik hysterisch.

'Hailey, rustig maar. Ik ben oké. Met mij is niks aan de hand. De school is vandaag helemaal afgebrand.' het laatste zegt ze zacht.

'Ja, ik weet het. Ik heb het gehoord op het nieuws. Wat is er gebeurd? En hoe is het met Cleo?' vraag ik haastig.

Brad kijkt me aan. Snel geef ik een kus op zijn voorhoofd.

'Cleo is oké. Ook met haar is er niks aan de hand. We zaten in de klas en opeens ging het brandalarm. Eerst dachten we dat het een oefening was, dus we liepen rustig naar buiten. Maar we roken vuur. En in een klap was de gang vol rook. Iedereen moest over de grond kruipen Hailey. Ik was zo bang... Zo bang dat ik je nooit meer zou zien.' ik hoor haar slikken.

Ik zwijg. Ik weet niet wat ik moet antwoorden.

'Hailey, ben je daar nog?' hoor ik haar zeggen.

'Ja. Ja, ik ben er nog,' zeg ik fluisterend. 'Kom je zo even langs? Moet je wat vertellen.' Ik kijk Brad aan en ik glimlach.

'Ja tuurlijk,' zegt ze. 'Ik zie je zo.'

Ze hangt op en ik leg mijn mobiel aan de kant. Dan geef ik Brad nogmaals een kus.

'Emily komt zo. Ik ga het haar zeggen.' zeg ik opgewonden en ik knijp zachtjes in de hand van Brad.
Hij knikt en glimlacht.

'Weet je Hailey, we komen hier samen wel uit. Samen gaan we het redden.' zegt hij bemoedigend.

'Maar Brad... Ik.. Ik..'

'Ik weet het. Ik weet dat je ongeneeslijk bent. Maar denk er maar niet over na.' hij stapt mijn bed uit en gaat in zijn eigen liggen.

☆

Na een halfuur met elkaar gepraat te hebben komt Emily binnen gelopen. Meteen ga ik overeind zitten.

'Hi! Waarom lig je nu hier en niet op die ene kamer?' vraagt ze.

'Hey,' begroet ik haar. 'Omdat de ziekte die ik heb niet besmettelijk is en daarom mag ik mijn kamer delen.' zeg ik en ik wijs naar Brad.

'O my god Brad! Lang niet meer gezien. Gaaf kapsel zeg!' roept Emily blij.

'Hahaha, dat zei ik ook al!' zeg ik lachend tegen Emily.

Brad stapt uit bed en loopt naar me toe. Hij slaat zijn arm om mijn middel en hij kust me op mijn mond. Daarna kijken we naar Emily.

'Woow woow woow, wacht even hoor. Wat heb ik gemist?' zegt Emily verbaasd en beweegt druk met haar armen door de lucht.

Ik schiet in de lach en Brad ook. Ik kijk hem aan en dan nogmaals kijk ik naar Emily.

'Brad is mijn vriendje.' zeg ik trots.

▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪

Hoii!

Ooeeeehhh, ze zijn een stelletje!! Zijn ze niet cute samen?

Ik hoop dat jullie weer hebben genoten!

Bedankt voor het lezen.
Comment / Vote ❤

X Ilse

▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪