A Short Life

Hoofdstuk 22: ruzie

Point Of View: Hailey

We zijn weer een aantal dagen verder. Ik ben het ziekenhuis weer uit en ik kan me weer alles herinneren. Ik moest alles aan de politie vertellen. Voor de rest hebben we nog niks gehoord. Dat is altijd zo. De politie schenkt er eerst wel aandacht aan, maar naar een tijdje leggen ze het aan de kant en doen ze er helemaal niks meer mee.

Het is zaterdag middag en ik zit op mijn bed. Vrijdag ben ik weer naar school gegaan. Ook toen pas ging Cleo naar school. Ze wou niet zonder mij. Ik vond dat best. Toen ik op school kwam zag ik haar ook aankomen gelopen. We hadden met elkaar afgesproken dat we net deden alsof we nog nooit met elkaar hadden gepraat en alsof we nog nooit hadden afgesproken. Ik vond het stom dat Emily niet normaal kon doen tegen Cleo. Cleo is hartstikke aardig. Maar vrijdag gebeurde er vanalles.

Ik kwam die vrijdag op school. Iedereen keek mij aan. Ik kwam natuurlijk net uit het ziekenhuis. De meeste leerlingen spraken me aan met "alles goed?". Maar ik schenkte er geen aandacht aan. De meeste dingen houd ik liever privé. Ik zag mijn vriendinnen al op het schoolplein staan. Ik liep naar ze toe en ik gaf ze allemaal een korte knuffel. Ondertussen keek ik stiekem en voorzichtig achter me om. Op een afstandje stond Cleo. Ik glimlachte even en ik zag dat ze terug glimlachte. Snel keek ik weer naar mijn vriendinnen. Ik lachtte om een grap die ik niet eens had gehoord.

Iets voor half negen ging de schoolbel. We liepen naar binnen en ik zag dat Cleo op een afstandje bleef. Ze hield aan haar afspraken, en daar was ik blij om. Mijn vriendinnen splitste zich op en iedereen liep naar hun lokaal waar ze op dat moment les hadden. Samen met Emily liep ik het Engels lokaal binnen. De vlag van Engeland was gespannen op de muur. Ik ging langs Emily zitten. Cleo was er nog niet. De bel zou over een minuut gaan. Ik maakte me zorgen. Was ze afgekapt? Durfde ze niet meer? Maar net toen de bel ging kwam ze naar binnen gelopen. Ik glimlachte eventjes maar als ik zag dat Emily naar me keek stopte ik.

'Is dat Cleo?' vroeg Emily. Ik knikte.

De klas werd remoerig en begon te fluisteren tegen elkaar. De twee vrienden die voor me zaten kon ik verstaan.

"Cleo ziet er goed uit!"

"Ja, waarom zag ze er eerst niet zo uit? Ze is wel iets voor jou."

Ik grinnikte in mijn gedachte. Stel je voor dat ze opeens nu een vriendje krijgt. Dat zou echt leuk zijn! Ik zag dat Emily een beetje geërgert keek. Ik stootte haar aan.

"Misschien kunnen we vragen of ze bij ons komt zitten in de pauze." stelde ik voor.

Het antwoord van Emily was niet heel aardig: ze grommde alleen maar.

Toen het eindelijk pauze was liep ik naar Cleo. Zonder ook maar iets te overleggen met Emily vroeg ik aan Cleo bij ons wou komen zitten. Natuurlijk wou ze dat. Dat hadden we ook met elkaar afgesproken. Ik liep weer terug naar Emily.

'Cleo komt bij ons zitten.' zei ik.
Ik zag hoe Emily met haar ogen rolde en weg liep. Ook lekker aardig..

Toen ik samen met Cleo in het atrium kwam zag ik dat Emily al aan een tafel zat. Ik liep naar haar toe met Cleo achter me. Ik ging zitten en ook Cleo ging zitten. Emily stopte met praten en keek Cleo afkeurend aan. Daarna ging ze weer verder met haar gepraat. Na een tijdje had ik het gehad dat Emily telkens zo flauw deed. Ik verzon een manier om even alleen met Emily te zijn.

'Emily, ik moet naar de wc. Loop je even mee?' vroeg ik.
Gelukkig knikte ze. We stonden op en liepen richting de toiletten. Zodra we alleen waren in een hal stopte ik met lopen. Emily keek me niet begrijpend aan.

'Emily, ik hoef helemaal niet naar de wc. Ik wil even met je alleen zijn en praten,' zei ik. Ik zuchte diep en ik ging in de vensterbank zitten. Emily ging langs me zitten. 'Waarom doe je zo gemeen tegen Cleo?'