A Short Life

Hoofdstuk 13: Melanie

Pov Hailey

Iedereen gaat naar zijn eigen luchtbed en kruipt onder de dekens. Iedereen wenst iedereen een goede nachtrust en langzamerhand valt iedereen in slaap. Ondanks de enge film.

☆☆

'AAAAAAAAAA!!!'

Ik word wakker van het gegil. Ik ben niet de enigste wakker word. Ik kijk om me heen en ik zie dat Emma bezweet is.

'Was jij dat die gilde?' vraag ik.

'Ja... Ik zei toch dat ik niet zou kunnen  slapen door die film?' zegt ze grijnzend.

'Hoelaat is het wel niet?' vraagt Luke terwijl hij in zijn ogen wrijft. Hij is totaal  geen ochtendmens.

'Uuhhh....' ik kijk op mijn iPhone 'Het is 20 voor 6.' zeg ik.

Ik weet niet wat de andere doen, maar ik ga verder slapen. Langzamerhand word ik opgeslokt in mijn eigen droom....

Er staar een jongen voor me, een paar meter van me vandaan. Om ons heen staan bomen. Zo dicht bij elkaar dat je er amper doorheen kunt kijken. Er is een grasvlakte in het bos, waar wij op staan. In het bos is het pikkedonker; behalve bij ons. Alleen de grasvlakte is belicht. Ik loop naar de jongen toe. Ik bekijk hem van dichtbij. Hij heeft mooie heldere blauwe ogen die de mijne doorboren. Ze glinsteren in het licht. Ik strijk voorzichtig met mijn hand over zijn wang. Daarna wrijf ik door zijn haar, door zijn blonde rommelige haar. Ik zet een stap dichterbij. Zo dichtbij dat onze voeten  elkaar bijna aanraken. Hij glimlacht. Zijn prodent witte gebit straalt me tegemoet. Ik glimlach terug. Dan druk ik mijn lippen op de zijne.

Ik schiet met mijn lichaam overeind en ik zak weer naar beneden. Meteen veer ik weer omhoog. Ik doe mijn ogen open. Weer val ik naar beneden. Ik zie Luke en Matthew plezier hebben. Wéér veer ik omhoog.

'Ssssstoppppppeennnn.' probeer ik te zeggen. Luke en Matthew springen op mijn luchtbed, waardoor ik steeds naar boven veer. Ze gaan steeds harder springen totdat ze een "pang" geluidje horen. Meteen stoppen ze en Luke loopt rood aan.

'Awneee  hè!?' roep ik terwijl ik langzaam de grond nader met mijn kont. Hij is lek. En nee, ik ga niet weer naar de schuur.

Ik denk aan gister. Ik was bang daarbuiten, maar als ik er nu aan denk is het eigenlijk best stom dat ik er bang voor was.

'Sorry! Ik maak hem wel. Zal ik naar de schuur gaan voor plakkertjes? We kunnen hem wel weer maken. Dat is zo gedaan. Als je me de sleutel geeft dan kan ik naar de schuur.' rateld Luke maar door.

'Luke? Luke!' onderbreek ik hem 'Het is oké.' zeg ik.

Hij staart naar zijn schoenen. Matthew geeft hem een speelse duw.

'Zullen we gaan eten?' vraag ik.

Iedereen knikt en we lopen naar de keuken. Ik pak zes borden en ik zet ze op het keukenblad. Daarna loop ik naar de broodtrommel die op de kast staat. Ik ga op mijn tenen staan en ik doe mijn armen omhoog op zoek naar de broodtrommel. Als ik iets voel, trek ik het naar me toe. Ik haal het van de kast en het is inderdaad de broodtrommel. Ik zet het langs de borden op het keukenblad en ik open het.

'Broodjes?' vraag ik. Iedereen zegt ja en ik geef iedereen twee broodjes. Daarna zet ik de broodtrommel  weer terug op de kast. Ik open de bestekla en ik leg op ieder bord één mes.

'Wat willen jullie erop?' vraag ik terwijl ik de kast open. Ik haal er vanalles uit; hagelslag, Nutella, vlokken, pindakaas, muisjes. Ik zet alles op het aanrecht en ik open dan de koelkast. Ik haal de boter, het vleeswaar en het drinken eruit. Weer zet ik het op het aanrecht.