A Short Life

Hoofdstuk 9: Het Geheim Van Brad

Pov Emily

'Oké.' zegt Hailey.

'Oké' zeg ik terug.

~~

Nadat we nog een halfuur bij Hailey hebben gestaan en gepraat, zei de dokter dat het genoeg was. We nemen afscheid en lopen het kamertje uit. Als we het pak hebben uitgetrokken, lopen we naar de gang. Ik besef me opeens dat het vandaag dinsdag is. De halve vakantie is al bijna voorbij. Ik ben benieuwd hoe alles gaat aflopen. Ook met Melanie. Zou ze geschorst worden bij de hockeyclub? Of gaat er niks gebeuren? Ik zie Brad lopen. Hij ziet me niet staan. Ik loop naar hem toe en begin meteen een gesprek.

'Ben je hier nog steeds!?' vraag ik.

'Ja.' zegt hij.

'Je opa?'

'Ja.' zegt hij weer.

'Jouwn opa ligt híer niét! Je bent hier níet voor je opa! Waarom lieg je tegen me!?' schreeuw ik. Ik ben boos.

'Ikuhh...'  hij krijgt tranen in zijn ogen.

Hij draait zich om en hij begint de lopen. Ik ren achter hem aan en ik pak zijn hand van achteren. Ik geef een ruk aan zijn arm waardoor hij meteen stil staat en hij kijkt me aan.

'Laat me nou maar.' zegt hij terwijl de tranen over zijn wangen rollen. Ik rukt zich los en rent weg. Ik kijk hem na. Ik ben er stil van. Wat heeft hij? Waarom is hij hier?

'Wat is er aan de hand?' vraagt de moeder van Hailey die eraan komt lopen.

'Niks hoor.' zeg ik verward.

~~

Ik ben weer thuis gebracht. Ik heb zo voetbaltraining. Ik ben op mijn kamer en kleed me om. Ik zit in het team met Hailey, maar die kan natuurlijk niet mee doen. Als ik alles aan heb pak ik mijn voetbal tas en stop ik daar kleren in. Ik loop naar onder om een flesje water te pakken. Ook die stop ik in m'n tas.

'Ik ben naar voetbaltraining.' zeg ik tegen m'n ouders.

'Is goed schat, tot zo.' zegt mijn moeder die in de keuken staat.

'Doeghh!' roep ik.

Ik loop naar de garage en ik gooi mijn tas in de mand voor mijn fiets. Ik haal de fiets van het slot en de grote garage gaat vanzelf open. Ik fiets de garage uit en ik fiets onze oprit af.

Eenmaal aangekomen op het voetbalterrein komt Lynsey naar me toe rennen.

'Ik heb het gehoord van Hailey. Wat erg voor je... Kan ik wat voor je doen?' vraagt ze. Lynsey is een heel aardig meisje. Ze is erg behulpzaam.

'Nee, bedankt.' zeg ik en glimlach flauwtjes. Ik loop haar voorbij en ik loop naar de kleedkamers.

'Heyy.' zeg ik tegen de andere meiden in de kleedkamer. Ik zet mijn tas op de bank en ga zitten.

'Hai.' zeggen ze terug.

Ik trek mijn gympen aan en haal mijn voetvalschoenen uit de tas. Ik doe ze aan en als ik klaar ben loop ik weer naar buiten met een flesje water in mijn hand. Ik kijk over het veld. Ze zijn al begonnen met opwarmen. Ze rennen rondjes om het veld. Ik neem een slok van het water en draai daarna de dop erop. Het team komt voorbij rennen.

'Kom je?' vraagt Lynsey die zwaait met haar arm als teken dat ik moet komen. Ze rent rustig door. Ik lach, gooi mijn flesje water in het gras en maak snel een hoge staart van het elastiekje wat ik om mijn pols had zitten. Ik ren het veld op en begin te rennen. Na een tijdje heb ik Lynsey bijna ingehaald.

'We gaan eerst dribbelen en daarna scoren. Na een tijdje als alles goed gaat, gaan we een wedstrijdje spelen. Lets go!' roept de trainer en klap in zijn handen als we zijn opgewarmd.