A Short Life

Hoofdstuk 20: Inbreker?

Point Of View: Noëlla

In de verte zie ik een gestalte staan. Ik loop er naar toe. Als ik achter hem sta begin ik te praten.

'Dave?'

Hij draait zich om. Het is erg donker en ik kan zijn gezicht niet helemaal herkennen. Maar als ik een beetje wen aan de duisternis herken ik hem.

'Hey.' zegt hij.

Hij pakt mijn schouder vast en trekt me naar een bankje die vlakbij staat. Hij duwt me op het bankje en hij gaat langs me zitten. We zwijgen even. Allebei kijken we naar het meer voor ons. De volle maan weerspiegelt in het meer. Een aantal eendjes zwemmen voorbij. De sterren schitteren in de lucht. Deze nacht is prachtig.

Hier zit ik dan. Met een vreemde jongen in de avond. Wat moet ik met hem? En wat wilt hij van mij? Ik kijk op van mijn gedachten als ik langs me beweging voel. Dave kijkt me aan.

'Waarom gaf je je nummer aan mij?' vraag ik.

Hij kijkt me aan. Zijn gezicht is niet goed te zien doordat het best donker is. Opeens voel ik zijn adem in mijn gezicht. Hij is dichtbij, dat merk ik. Wilt hij me zoenen? Maar wil ik dat wel? Voordat ik antwoorden kan geven op mijn eigen vragen drukt hij z'n lippen op de mijne. Razendsnel schieten er vele gedachtens door m'n hoofd, maar ik kan er niet één vast houden. Snel, maar voorzichtig, duw ik hem van me af.

'Nou nog niet.' fluister ik.

Hij geeft geen antwoord. Is hij teleurgesteld? Ik sta op van het bankje en ik draai me naar hem toe.

'Ik moet gaan. Bel me. Of ik bel jou.' zeg ik en ik loop weg.

Zonder dat Dave ook maar één geluid maakt loop ik het park uit.

Point Of View: Cleo

Als ik vertrek bij Hailey hoop ik dat ik de weg naar huis nog weet. Straks verdwaal ik nog! Met alle zware tassen en mijn stuur fiets ik voorzichtig te straat uit. Als ik oversteek word ik bijna aangereden. Gelukkig kon ik nig net ontwijken. Ik hoor hoe de auto nog na toeterd. Ik steek even mijn hand op als teken voor sorry. Snel fiets ik door en komt het hoge flatgebouw tevoorschijn. Als ik er ben zet ik mijn fiets tegen de muur en loop ik naar binnen. Snel check ik of we post hebben. Niks. Dan loop ik naar de lift en wacht ik tot hij open gaat. Als de deuren openschuiven zie ik dat mijn buurman erin staat. Hij loopt eruit en begroet me. Ik begroet hem terug.

Als ik mijn huiskamer binnen kom leg ik eerst alle tassen aan de kant en plof ik op de bank. Ik rust even uit, maar naar een aantal minuten pak ik wat drinken voor mezelf. Op het aanrecht ligt een briefje.

Hey lieverd,
Als je dit leest ben je waarschijnlijk al terug van Hailey. Ik kom pas 's avonds laat thuis. Ga jij gewoon naar bed als je moe bent? Kun je voor een keer voor jezelf zorgen?
Sorry dat ik er nu niet voor je ben!

Kus, mama

Ik verfrommel het briefje en ik gooi het in de prullenbak. Ik ben blij. Nou is het huis helemaal voor mij alleen en kan ik doen wat ik wil. Ik kan heus wel voor mezelf zorgen! Ik drink het drinken snel op en ik loop weer terug naar de woonkamer waar al mijn tassen staan. Ik kijk erna en zucht. Ik kan ik dit wel maken tegen over Hailey? Ze heeft honderden dollars uitgeven voor mij! Dat is toch een beetje vreemd? Ik hoop dat ik niks hoef terug te betalen. Nou begin ik opeens te betwijfelen of Hailey wel een echte vriendin is. Misschien moet ik wel al deze kleding terug betalen, met rente! Dan heb ik een probleem. Maar misschien is ze wel oké. En is ze wel te vertrouwen. Ik zit te twijfelen aan mezelf, wat ik altijd heb gedaan. Ik loop naar de badkamer waar ik voor de spiegel ga staan. Ben ik dit? Ik herken mezelf niet. Wil ik dit wel? Zoveel onzekerheid heb ik over mezelf. Maar nooit weet ik wat het goede is.

Na een halfuur voor de spiegel gestaan heb ik besloten om Hailey en mezelf te vertrouwen. Ik heb geen andere keus. De kleding die we vanmiddag gekocht hebben liggen op mijn bed. Ik pak een t-shirt met de tekst "Stay Weird" erop. Daarbij pak ik een spijkerstof jasje en ik trek ze aan. Het staat wel leuk bij elkaar! Ik denk dat ik dit morgen aan doe. Samen met een strakke zwarte broek. Ik haal mijn make-up eraf en ik probeer het weer erop te doen. Ik merk dat ik nog wel moet oefenen, maar Hailey heeft het goed genoeg uitgelegd, zodat het wel fatsoenlijk lukt.

Als ik helemaal tevreden ben met mijn uiterlijk bekijk ik mezelf in de spiegel en draai ik rondjes. Ik ga op mijn bed zitten, voor de spiegel. Ik blijf maar kijken en kijken. Altijd blijf je twijfelen aan jezelf. Hoe zou het zijn om gewoon jezelf durfen te zijn en echt laten zien we je werkelijk bent? En je gedragen naar wie je bent? Soms wou ik wel eens dat ik dat kon. Dat ik niet zo verlegen ben en dat ik laat zien wie ik ben. Maar dat durf ik niet. En zo ben ik ook niet. Niemand kan me daarin veranderen. Zelfs Hailey niet. Maar Hailey heeft me er wel in geholpen om me anders te maken. Een klein beginnetje. En misschien is dat wel de doorbraak om mijn leven heel anders te laten verlopen. En ik kan Hailey daar niet genoeg dankbaar voor zijn!

Point Of View: Hailey

Ik stap onder de douche vandaan en ik droog mezelf af. Cleo is net naar huis gegaan. Ik ben benieuwd hoe de dag morgen gaat verlopen. Hoe zullen mijn klasgenoten reageren op het uiterlijk van Cleo?

Als ik afgedroogd ben loop ik mijn inloopkast in. Daar haal ik een schone pyjama uit. Als alles klaar is ga ik bij mijn bureau zitten en start ik mij MacBook op. Na een tijdje open ik YouTube en begin ik een aantal filmpjes te kijken.

☆

Als ik bijna naar bed ga loop ik eerst naar onder. In de keuken haal ik een pak IceTea uit de koelkast en drink ik ervan. Snel zet ik het pak terug en wens ik mijn ouders een goede nachtrust toe.

Als ik eenmaal in mijn bed lig zet ik nog even mijn nachtlampje aan. Het boek waarin ik aan het lezen ben is bijna uit.
Als ik het uit heb, leg ik het aan de kant en knip ik m'n nachtlampje uit. Nog even goed gaan liggen en al snel val ik in een diepe slaap.

☆

Ik word wakker van gerommel. Ik kijk op mijn wekker en ik zie dat het bijna drie uur 's nachts is. Nogmaals luister ik aandachtig. Weer hoor ik gerommel en voetstappen. Ik laad mijn hand glijden onder mijn kussen en al snel voel ik iets hards. Een zaklamp. Die heb ik altijd voor de zekerheid onder mijn kussen liggen. Ik laat mijn benen over de bed rand vallen en snel trek ik mij pantoffels aan. Ik knip de zaklamp aan. Het geeft genoeg licht om te kunnen zien waar ik loop. Ik open mijn slaapkamerdeur, maar ik blijf staan waar ik sta. Ik schijn met mijn zaklampje over de overloop. Zoals gewoonlijk staat de slaapkamerdeur van mijn ouders op een kier. Nogmaals hoor ik het geluid. Ik ga op de bovenste tree van de trap staan en ik schijn de zaklamp naar onder. Niks te zien. Langzaam loop ik een paar treden naar onder. Het gerommel komt van de woonkamer af. Ik blijf om het hoekje staan en ik kijk voorzichtig met mijn hoofd om het hoekje of ik misschien iets zie. Snel trek ik mijn hoofd terug. Er staat een gestalte! Hij was in de laatjes aan het rommelen. Zou het gewoon mijn vader zijn of een inbreker? Voor de zekerheid ga ik eerst naar mijn ouders. Als ik een voet op de eerste tree zet maakt het een krakend geluid. Shit! Het gerommel stopt en ik hoor voetstappen. Ik zie hoe de schaduw van de man op de muur verschijnt. Hij komt steeds dichterbij. Ik zie dat de man voor me staat. Hij is duidelijk geschrokken. Snel tilt hij zijn hand op, waardoor ik zie dat hij iets in zijn handen heeft. De man stapt op me af en ik deins achteruit. Vervolgens voel ik een harde klap op mijn hoofd en val ik neer. Ik klap met mijn hoofd op de traptrede. Ik zie nog niet hoe de man het huis uit rent, maar al snel word het zwart voor m'n ogen.

☆☆☆☆☆
Heyy,
Cliffhangerrrrr! :D Ik kon het niet laten :p!

Wat vinden jullie van de nieuwe cover? En wat vinden jullie van het hoofdstuk?

Ik denk dat ik wel een Q&A ga houden. Alleen wil ik wel minimaal tien vragen, want als ik een Q&A ga houden met maar één vraag, is dat een beetje awkward. Je mag natuurlijk meerde vragen stellen. Het hoeft natuurlijk niet alleen over Wattpad te gaan, maar ook bijvoorbeeld "wat is je schoenmaat?". Het mogen de gekste vragen zijn! Dus spam me maar vol :D

Bedankt voor het lezen!

Liefs, Ilse xx
Comment / Vote ❤