A Short Life

Hoofdstuk 24: Zelfmoord

Point Of View: Noëlla

Het mes staat stevig tegen mijn keel en het snijd in mijn huid. De deur word ingetrapt en een politieagente staat voor ons met het pistool op ons gericht. Ik begin te huilen.

'Laat dat mes vallen, Dave.' zegt de agente.

'Zusje, wij weten beide dat jij mij niet gaat neerschieten. Dus dit heeft geen zin.' zegt Dave.
Ze zijn broer en zus! De agente gaat natuurlijk voor haar broer, dus dit was het dan. Dave houd het mes strakker tegen mijn keel waardoor ik geen adem durf te halen.

'Laatste keer. Laat dat mes vallen!' herhaald de agente.
Ik zie een lichte twijfel in haar ogen.

'Dave, ik hou van je.' zegt ze.
Daarna hoor ik harde knal. Het mes valt op mijn schoot en Dave valt languit op bed. Het bloed loopt uit zijn lichaam.
Ik zie hoe de agente tranen in haar ogen krijgt. Ik wil het liefst naar haar toe lopen en knuffelen, maar ik zit vast.
De agente stopt haar pistool weg en maakt me los. Daarna trekt ze me in een stevige knuffel. Beide huilen we.

Na een tijdje laten we elkaar los.

'Ik ben Tessa.' zegt ze. Ook ik stel me voor.

Ik ben nog steeds naakt en ik krijg het koud. Ik trek snel mijn kleren aan. De agente heeft me naakt gezien, maar dat is niet het ergste. Ze is even de kamer uitgelopen zodat ik me kan omkleden.

Point Of View: Tessa

Ik loop de kamer uit zodat Noëlla zich rustig kan omkleden. Ik moet mijn baas maar eens gaan bellen.

'Hey.'

'Gaat het wel?' vraagt mijn baas.

'Nee.' en dan barst ik in huilen uit.

'Tessa, wat is er gebeurd?'

'Dave is dood.'

Even is het stil.

'Heb je hem neer geschoten?' hoor ik haar voorzichtig zeggen.

'Ja,' antwoord ik. 'Ik kon dat onschuldige meisje toch niet dood laten gaan?' snik ik.

'Kom maar terug hierheen samen met het meisje. Dan praten we hier verder, oké? Je hebt je best gedaan.' zegt ze.
Ik verbreek de verbinding. Ik draai me om en ik zie dat Noëlla achter me staat.

'Laten we naar het politiebureau gaan.' zeg ik.

'En Dave dan?' vraagt ze.

'Dat regelt mijn baas.' zeg ik zacht. Ik sla een arm om Noëlla en samen lopen we naar de auto.

☆

Eenmaal bij het politiebureau stappen we uit de auto en lopen we naar binnen. Meteen word Noëlla omhelst door haar ouders. Ik glimlach even maar daarna draai ik me om. Alle agenten kijken me aan. Ik loop rustig door ze heen opweg naar het kantoor van mijn baas. Soms krijg ik een woord naar me te geworpen, zoals "sterkte" of "je deed het beste". Schouderklopjes voelde ik ook. Maar het hielp me niet om me op te vrolijken. Ik klop op de deur van het kamertje en ik stap naar binnen. Meteen word ik in een knuffel getrokken.

Point Of View: Noëlla

We lopen het politiebureau binnen en meteen word ik in een knuffelgetrokken door mijn ouders. Snel sla ik mijn armen om ze heen. Wat heb ik ze gemist. Weer barst ik in huilen uit. Ik voel dat mijn moeder haar hand over mijn rug wrijft.

'Uhh, kunnen jullie even meelopen?' we laten elkaar los en zien dat een agent langs ons staat. 'Ik moet Noëlla nog even spreken over wat er allemaal gebeurd is.'