A Short Life

Hoofdstuk 6: A Strange Girl

Pov Emily

En dan zie ik het pas: het meisje wat in het bed ligt, is Hailey. En het zit er niet echt bepaald goed uit.

'Hailey!' roep ik en ren achter de doktors aan. De moeder van Hailey staat op en kijkt ons achterna. Maar ze blijft staan. Ze doet niks. Ik ren een dokter voorbij en ren nu langs het bed van Hailey. De dokters rennen gewoon door. Ik kijk naar Hailey's gezicht: spierwit en onder het bloed. Ze heeft een zuurstofmasker op waar ze langzaam en zwaar door ademt. Haar ogen zijn gesloten. De tranen lopen over m'n wangen. Wat één bal wel niet met je hele lichaam doet. Maar volgensmij is het niet alleen een bal die dit veroorzaakt, er is denk ik meer aan de hand...

'Hailey.... Hailey! Ik hou van je. Ga niet weg! Alsjeblieft!' roep ik terwijl m'n wangen doorweekt zijn van de vele tranen. Ik wil niet dat ze dood gaat! Ik kan niet zonder Hailey!

'Hailey...' hijg ik van het harde rennen. 'Blijf hier. Je bent en blijft m'n beste vriendin, ik hou van je! Wat er ook gebeurd! Hailey....' opeens houd een jongen me tegen. Ik moet en zal naar Hailey gaan.

'Laat me los! Hailey!!!' schreeuw ik door de gang.

Ik probeer me los te wurmen uit de sterke armen maar het lukt me niet.

'Hailey...' fluister ik zachtjes en ik kijk naar de dokters die de hoek om rennen.

Snikkend zak ik in elkaar op de grond. Ik weet het niet meer... Ik weet het gewoon niet meer. Wat moet ik doen? Vanalles spookt er door m'n hoofd. Wat spookt er allemaal door Hailey's hoofd? Of kan ze niet meer denken? Pppffff..

Opeens gaat de jongen die me tegen hield langs me zitten, op de vloer. Ik kijk recht in de heldere blauwe ogen en ik zie het blonde rommelige haar: Brad uit de AppleStore!

'B...Bra..? Brad?' snik ik.

'Ja, dat ben ik...' zegt hij

'Brad....?' vraag ik nogmaals.

'Brad!' roep ik daarna.

Ik sla mijn armen om hem heen en begin hard te huilen. Hij aait me over m'n rug wat me een béétje gerusteld. Na een tijdje laat hij me los en kijkt hij me aan. Hij pakt m'n hoofd vast met twee handen en veegt met zijn duimen mijn tranen weg.

'Sta even op, dan gaan we naar de wc.' zegt hij en helpt me overeind. We lopen naar de wc's met een ongemakkelijke stilte. Als we bij de meidenwc zijn aangekomen, blijf ik stil staan tot aan de deuropening, maar Brad loopt gewoon naar binnen.

'Uhh... Brad...?' zeg ik aarzelend.

'Ja? Wat is er?' vraagt hij alsof er niks aan de hand is.

'Je staat in het meidentoilet...'

'Ja en? Ben jij nog nooit in een jongenswc geweest dan?' vraagt hij.

'Uh.. Nee..' zeg ik beschaamt.

'Maar goed ook!' grinnikt hij. Opeens heeft hij een plastic bekertje in z'n handen.

'Hoe kom je aan dat plasti...' ik kan m'n zin niet afmaken want hij begint te praten.

'Ssshhttt, dat is magie.' zegt hij en knipoogt naar me.

Okeeee... Akward. Ik loop naar hem toe en ga langs hem staan. Ik bekijk mezelf in de spiegel. Wallen onder m'n ogen en ik heb vuur rode ogen van het huilen. Ik strijkt met mijn hand door m'n haren en zucht eens diep. Brad vult het bekertje met water en geeft het daarna aan mij. Ik neem er een slok van. Opeens gaat de deur open en loopt er een meisje naar binnen. Ze kijkt eerst Brad aan en daarna kijkt ze naar mij, dan kijkt ze weer naar Brad en dan wéér naar mij. Daarna draait ze zich om en loopt ze weg.