A Short Life

Hoofdstuk 16: Flashback

Point Of View: Emily

'Wat is er toch met je?' vraag ik voorzichtig.

Hailey zucht diep en mompeld wat in zichzelf. Daarna komt ze naast me zitten en begint te praten.

'Oké, je hebt het recht om het te weten,'

Ik kijk haar vragend aan, maar al snel gaat ze verder praten.

'Vandaag tijdends de geschiedenis les ging ik toch naar de wc,' vraagt ze.

Ik knik.

'Nou, ik ging dus naar de wc en toen ik mijn handen aan het wassen was, kwam Melanie de wc binnen. Ze zei dat ze iets moest vertellen. Maar ik mocht het aan niemand anders vertellen. Het was veelste schaamend volgens haar,' 

Ik knik nogmaals en maak een gebaar dat ze verder moet vertellen.

'Melanie is verliefd op mij.'

'Wat!?' schreeuw ik maar als snel sla ik mijn hand op mijn mond.

'Ik zal je het in de details vertellen!' zegt Hailey.

Point Of View: Hailey

[Flashback]

Samen met de andere kinderen loop ik het lokaal binnen. Dit is onze laatste les, maar ook gelijk de stomste les. We hebben namelijk geschiedenis. Ik snap nooit waarom we dingen moeten leren die al gebeurd zijn. We kunnen het toch niet meer terugdraaien.

Iedereen gaat zuchtend zitten. De leraar kijkt ons aan en het duurt even voordat hij begint te praten. We beginnen aan een nieuw hoofdstuk: Franse Revolutie. De leraar begint het uit te leggen, maar ik snap er niks van. Hij heeft het over van alles, maar iedereen gaapt hem aan. De leraar gaat altijd vlot door de uitleg. Ik durf te wedden dat de helft van de klas onvoldoende staat voor dit vak.

Na de saaie en niks snappende uitleg moeten we opdrachten gaan maken in het werkboek. Maar in plaats van dat ik ga werken begin ik met mijn potlood figuurtjes te tekenen. Ik maak sterretjes, hartjes en mislukte poppetjes. Totdat de leraar voor mijn tafel staat. Ik kijk omhoog en hij kijkt me doordringend aan, maar hij zegt niks. Snel buk ik me over m'n werkboek en ik begin de opdrachten de maken. De leraar loopt weer weg. Als hij bij zijn bureau zit begin ik weer te tekenen.

Na tien minuten heb ik geen zin meer en steek ik mijn vinger op.

'Hailey, zeg het eens.' zegt de leraar.

'Mag ik even naar de wc?' vraag ik.

'Ja, ga maar.' zegt hij.

Ik sta op en loop het lokaal uit. Al snel zie ik de wc's voor me. Ik stap binnen en ik zie dat ik de enigste ben.

Als ik klaar ben met mijn boodschap was ik mijn handen. De deur gaat open en ik zie Melanie staan.

'Hey!' zeg ik terwijl ik met mijn handen wapper om ze te drogen. Ik merk dat het niet echt nut heeft dus ik pak maar de papiertjes.

'Hi.' zegt Melanie.

'Is er iets,' vraag ik. Ze knikt.

'Wat is er dan?'

Ze staart naar onder en begint te blozen. Ik wrijf met mijn hand over haar boven arm en geef haar daarna een korte knuffel. Ik kijk haar aan. Haar ogen staan vol verdriet, maar er zijn geen tranen te zien.

'Schrik niet. Het is echt beschamend.' zegt ze zachtjes.

'Je kan me alles vertellen.' zeg ik geruststellend. Ik kijk haar aan en glimlach even.

'Ik.... ik ben denk ik uhh... verliefd op je...' zegt ze terwijl ze knalrood word.

Uit schrik zet ik een stap naar achter. Ze kijkt me gekwetst aan. Zo als ik haar nu zie heb ik echt medelijden met haar. Ik sla mijn beide armen om haar heen. Ik voel hoe de schouders van Melanie beginnen te schokken. Ik wrijf met mijn hand over haar rug. Ik fluister dat het oké is. Ze blijft maar snikken. Zelf weet ik niet goed wat ik moet doen. Nog nooit heb ik zo'n situatie gezeten. Ik denk ook aan Emily. Hoe moet ik het haar vertellen? Maar moet ik het überhaupt wel vertellen. Ik haal Melanie van me af en ik kijk haar aan. Haar ogen zijn rood van het huilen. Ik loop de wc in en pak een wc papiertje. Daarna geef ik het aan haar. Ze snuit haar neus.

'Sorry...' fluisterd ze.

Ik weet niet wat ik moet antwoorden. Ik weet zelfs niet een wat ik er van vind. Vind ik het oké en kunnen we vriendinnen blijven? Of moet ik nu haar gaan negeren en gewoon laten staan? Moet ik het tegen iemand zeggen? Of niet?

Melanie kijkt mevragend aan en barst daarna nogmaals in snikken uit. Ik knuffel haar weer. Ik begrijp haar volkomen. Dit is een lastig onderwerp.

Ik ga het accepteren. Ik ga het accepteren zoals het is. Ik kan Melanie niet zomaar laten vallen. Ze heeft me nodig, ookal weet ik dat ze verliefd op me is.

Als ik haar een beetje heb kunnen troosten laat ik haar weer los. Ik schenk haar een klein glimlachje.

'Het lukt wel,' zeg ik. Ze knikt zachtjes.

'Ik moet nu weer naar de les.' zeg ik. Ik pak Melanie's hand en ik knijp er even in als teken dat ze moet volhouden.

Daarna loop ik de wc's uit. Als ik voor de deur van het lokaal sta zucht ik eens diep en loop daarna naar binnen.

'Dat duurde wel erg lang!' roept de leraar boos.

'Sorry... Ik voelde me niet zo lekker worden.' zeg ik. De leraar word meteen rustig en zeg dat ik moet gaan zitten. Emily kijkt me bezorgt aan en legt een hand op mijn arm.

'Gaat het wel?' vraagt ze. Ik knik voorzichtig.

Als eindelijk de bel gaat sta ik op en stop ik mijn boeken in mijn tas. Emily is nog bezig, en daar wacht ik even op. Als ook zij klaar is lopen we samen het lokaal uit. Op weg naar ons kluisje blijft Emily even stil staan. Ik loop gewoon door. Daarna haalt Emily me in en houd me tegen.

'Is er iets?' vraagt Emily.

Wat moet ik antwoorden? Ik mocht het met niemand over hebben. Maar Emily is mijn beste vriendin en ze weet alles. Als ik het haar ga vertellen, dan in ieder geval niet hier. Als iemand iets opvat, dan gaat het als een sneltrein de school rond. Dat moet natuurlijk niet gebeuren!

'Hailey?' vraagt Emily nogmaals. 'Is. Er. Iets?'

'Nee.' zeg ik en ik loop naar mijn kluisje.

Emily blijft beteuterd achter.

[Einde flashback]

'En ik zei dus nee.' eindig ik m'n verhaal.

Het is een tijdje stil. Een ongemakkelijke stilte. We weten beide niet wat we er mee moeten. Emily is de gene die de stilte verbreekt.

'Dat is echt heftig...' fluisterd ze.

Ik knik.

'Wat moet ik nu?' vraag ik.

'Ik denk dat het beste is als je het accepteert. Dat we gewoon doen alsof er niks is. Het gaat uiteindelijk toch weg?' zegt ze meer vragend dan bevestigend.

'Maar jij weet hier niks van, oké? Ik heb het tegen niemand mogen vertellen.' zeg ik streng, maar ook weer zachtjes.

Emily knikt en trekt me in een knuffel.

☆☆☆☆☆
Hey,
I know, I know, dit is een HEEL klein hoofdstuk. En ik zou even uitleggen waarom: ik wou namelijkgraag de flashback in een apart hoofdstuk. Maar dan ook alleen de flashback. Dus niks erbij. Ik heb geprobeerd om alles zo veel mogelijk uitgebreid te schrijven, maar meer dan dit lukt me niet. Ik hoop dat jullie het alsnog een leuk hoofdstuk vinden.

Sommige van jullie kennen mijn boek Niets Is Wat Het Lijkt wel. En diegene weten dan ook dat ik ermee gestopt ben. Maar toch is er vandaag een nieuw hoofdstuk geplaatst. Dat komt omdat Tezzie350 mijn boek overneemt. Zij gaat verder met het verhaal. Als je het niet helemaal snapt moet je het nieuwe hoofdstuk even lezen. Daar staat het wat beter uitgelegd!

Bij mijn vorige hoofdstuk kreeg ik een reactie waar ik echt blij van werd! Ik hou heel erg van reacties. Ik zou het namelijk heel erg tof vinden als jullie ook reageren. Dan weet ik namelijk ook jullie mening en dan kan ik mezelf misschien wel verbeteren en het verhaal anders maken! Dus wat vinden jullie van dit hoofdstuk?

Bedankt voor het lezen!
Comment / Vote / Share ❤