Άρχισα να ξεκουμπώνω άτσαλα τα πρώτα κουμπιά από το πουκάμισό του. Δεν ξέρω που βρήκα το θράσος να κάνω κάτι τέτοιο, αλλά λίγο το αλκοόλ, λίγο το ότι σήμερα είναι ένας υπέρτατος κούκλος, λίγο το φιλί που τόλμησα να του δώσω, όλα αυτά μαζί με έκαναν να μην ντρέπομαι να βγάλω έξω έναν εαυτό που ούτε εγώ ήξερα ότι έχω.
"Σε θέλω" ψιθύρισα μέσα από το φιλί μας. Τι μου είχε ρίξει ο Στεφ στο ποτό και μιλούσα τόσο ειλικρινά; "Θέλω να είσαι ο πρώτος μου". Ωχ, αυτό δεν έπρεπε να το πω. Νομίζω. Έχω πει ποτέ πόσο σιχαίνομαι τα ξίδια;
Ο Φίλιππος αποτραβήχτηκε από το φιλί μας και ακούμπησε μαλακά τα χέρια του στα μάγουλά μου. Τώρα τα μελί του μάτια πετούσαν φωτιές. Δεν έπρεπε να μιλάω, καλύτερα να τον φιλούσα μέχρι να μην μπορώ να πάρω άλλο ανάσα.
"Τι είπες;" με ρώτησε αργά και σταθερά.
"Είπα ότι θέλω να είσαι ο πρώτος μου" επανέλαβα χωρίς ντροπές.
Ήμουν αναψοκοκκινισμένη από το φιλί, ένιωθα όλοκληρο το πρόσωπό μου να καίει και όταν προχώρησα ως τον νιπτήρα και αντίκρισα το είδωλό μου στον καθρέφτη, ήμουν όντως λιγάκι κόκκινη. Ο Φίλιππος πέρασε το χέρι του ανάμεσα από τα καστανόξανθα μαλλιά του χωρίς να τολμάει να κοιτάξει. Ύστερα τον είδα να κουμπώνει νευρικά τα δύο κουμπιά που πρόλαβα να ανοίξω. Το είχε μετανιώσει όλο αυτό, μπορούσα να το καταλάβω. Δεν ήμουν καμιά αναίσθητη.
Περιμένω το βρίσιμο έτσι υπερκινητικό που τον βλέπω. Αν και η τουαλέτα είναι αρκετά μικρή, αυτός περπατάει πάνω-κάτω και αρνείται να με κοιτάξει λες και φοβάται ότι θα του ορμήξω.
Σταμάτησε αναπάντεχα και με κοίταξε. "Άννα, βγες έξω".
"Όχι".
"Ωραία. Κάνε στην άκρη να βγω εγώ τότε".
"Τι έπαθες;" ακούμπησα το μπράτσο του, μα εκείνος τραβήχτηκε λες και τον χτύπησε ηλεκτρικό ρεύμα. Τέλεια, τον φρίκαρα. "Μάλιστα! Κατάλαβα. Χρόνια πολλά και πάλι, καληνύχτα" ξεκλείδωσα την πόρτα και βγήκα έξω.
Έψαξα απεγνωσμένα να βρω τον Στέφανο μέσα στο πλήθος. Τελικά τον έπιασα στην άλλη άκρη του σαλονιού να φιλιέται με μία τύπισσα. Κλασικός Νικόπουλος, σκέφτηκα. Τη μία χόρευε με έναν άκυρο και την άλλη τον έπιανα να χουφτώνει μία άγνωστη τύπισσα. Αποφάσισα να μην τον ενοχλήσω, θα του έστελνα μήνυμα από τον δρόμο καθώς επέστρεφα σπίτι.
"Φεύγεις;" με ρώτησε ο αδερφός μου ενώ προσπαθούσα να ξεχωρίσω το μπουφάν μου ανάμεσα στα υπόλοιπα. Που είναι γαμώ; Θέλω να φύγω από εδώ μέσα.
BẠN ĐANG ĐỌC
F*ck buddies
Lãng mạn- Λοιπόν;! ρώτησα με σταυρωμένα χέρια. - Είσαι σίγουρη ρε Αννούλα; ήρθε και στάθηκε απέναντί μου. - Πόσες φορές ακόμη πρέπει να στο πω για να σιγουρευτείς ότι είμαι έτοιμη; απάντησα ξεφυσώντας. - Υποσχέσου ότι δεν θα με ερωτευτείς μετά απ' αυ...