F*ck buddies

8. Αμηχανία

Πράγματι ο Φίλιππος κράτησε τον λόγο του και την επόμενη βδομάδα μου έστειλε να πάω για κρασιά μαζί με αυτόν και την παρέα του. Δεν ήξερα τίποτα για τα παιδιά που έβγαινε, λίγο από το Instagram μόνο. Είχα καταλάβει ότι με τους περισσότερους από αυτούς ήταν κολλητοί από το πρώτο έτος και στη συνέχεια προστίθονταν ή έβγαιναν μερικοί.

Φαινόντουσαν όλοι πολύ κοινωνικοί, ακριβώς σαν τον Φίλιππο. Ο Μιχάλης δεν έχανε ευκαιρία να κάνει black χιούμορ ενώ ο Θάνος έμοιαζε λίγο ξερόλας και ο Χρήστος ήταν ο πιο ήρεμος απ' όλους. Στην παρέα είχαν έρθει και τρεις κοπέλες οπότε δεν ήμουν εντελώς μόνη μέσα στα αγόρια. Η Τζένη ήταν το κορίτσι του Θάνου εδώ και ένα χρόνο περίπου ενώ η Έλενα πρέπει να ήταν κάτι σαν... Δεν κατάλαβα βασικά. Το μόνο που έκανε είναι να τρίβεται στον Φίλιππο. Η Μαρία πρέπει να ήταν κολλητή της Έλενας, συνεχώς ψιθύριζαν διάφορα μεταξύ τους και με κοιτούσαν επίμονα κάθε φορά που τολμούσα να μιλήσω με τον Φίλιππο. Λογικά φοβόντουσαν μη τους τον φάω.

"Και πώς σου φαίνεται η σχολή; Συνήθισες;" ρώτησε ο Χρήστος χαμογελώντας γλυκά.

"Ναι, ναι. Εντάξει, μερικά μαθήματα ακόμη προσπαθώ να τα χωνέψω, αλλά σε γενικές γραμμές μ' αρέσει πάρα πολύ το εξάμηνο μέχρι τώρα" χαμογέλασα και έφερα το ποτήρι με το κρασί στα χείλη μου.

Ο Φίλιππος τύλιξε το χέρι του γύρω από τον ώμο μου. "Αφού είναι το πιο έξυπνο κορίτσι η Αννούλα" είπε εύθυμα και η Έλενα έκανε μία γκριμάτσα αποδοκιμασίας.

"Και το πιο όμορφο" πετάχτηκε ο Μιχάλης, ο οποίος τα είχε πιει και είχε πάρει πολύ θάρρος. Χαμογέλασα ντροπαλά και τον ευχαρίστησα.

"Να κανονίσω κονέ με Μάικ;" με ρώτησε ο Φίλιππος ψιθυριστά λίγο αργότερα δείχνοντάς μου τον φίλο του με νόημα. Πολύ άνετος μας βγήκε αυτός.

Βασικά το θεωρούσα γελοίο που μόλις πριν κάτι εβδομάδες είχε την γλώσσα του στο στόμα μου, του εξομολογήθηκα ότι θέλω να το κάνουμε και αυτός έπαιζε θέατρο τόσο εύκολα. Δεν είχαμε ξεκαθαρίσει σχεδόν καθόλου το μεταξύ μας, απέφευγε να συζητήσει μαζί μου για όσα ένιωθα και λογικά νόμιζε ότι ήμουν η μικρή του αδερφή επειδή έκανε παρέα με τον αδερφό μου.

"Όχι".

Γέλασε άνετος. "Έλα, είναι ωραίο παιδί".

"Κάνε εσύ κάτι μαζί του τότε" χαμογέλασα παίζοντάς το και εγώ άνετη.

"Δε χωράει στο πρόγραμμά μου ρε Αννούλα. Προηγούνται άλλες" αναφώνησε με ύφος κατακτητή κάνοντάς με να στριφογυρίσω τα μάτια μου.