F*ck buddies

31. Καλοκαίρι

Τα Κύθηρα ήταν από τα πιο όμορφα μέρη της Ελλάδας. Συνδύαζε με τον καλύτερο χρόνο το πράσινο και, από την άλλη, τα καταγάλανα νερά της θάλασσας. Η Χώρα πάλι ήταν κάτι το αξεπέραστο, είχα ερωτευτεί τον τρόπο που ήταν δομημένα τα λευκά σπιτάκια. Τα στενάκια της πλημμύριζαν από κόσμο, τέτοια εποχή το νησί ήταν γεμάτο από ντόπιους και τουρίστες. Οι δεύτεροι δε φαινόταν να απολαμβάνουν όσο τίποτα την αύρα του νησιού. Όπως ακριβώς και εμείς...

Ακόμα και η Αθηνά, που σχεδόν ποτέ δεν έδειχνε τον ενθουσιασμό της, βρισκόταν σε κατάσταση ευφορίας τώρα. Ναι, τελικά τελευταία στιγμή αποφάσισε να έρθει. Ήμουν σίγουρη ότι στο τέλος ο Μιχάλης θα την έπειθε. Φαινόταν να ζουν τον απόλυτο έρωτα αυτές τις τρεις μέρες που ήμασταν εδώ και μου άρεσε που επιτέλους έβλεπα την κολλητή μου να ζει ξέγνοιαστα χωρίς να βάζει μπροστά τις τοίχους.

Εγώ βέβαια δεν είχα για άλλους μάτια παρά μόνο για τον Φίλιππο. Ο έρωτας ήταν επικίνδυνος, σε τύφλωνε και δεν μπορούσες να δεις μπροστά σου. Μα ήμουν τόσο σίγουρη για εκείνον, το ζούσα στο έπακρο και μάλλον έφταιγε ότι ήταν ο πρώτος μου έρωτας. Όμως δεν με ένοιαζε, είχα κλείσει τις συνέπειες σε ένα κουτάκι και το κλειδί το είχα ρίξει στον πάτο της θάλασσας εδώ και καιρό τώρα.

Έφτιαχνα σενάρια στο μυαλό μου που ο Φίλιππος ίσως να μην μάθαινε ποτέ. Σκεφτόμουν εμάς σε ένα μικρό σπίτι στη Σουηδία κάποια στιγμή και απλά ευχόμουν να μπορούσαν τα όνειρά μου να πραγματοποιηθούν... 

Έπεφτα σε μίνι κατάθλιψη όποτε επέστρεφα στην πραγματικότητα. Μερικές φορές δεν ζούσα το τώρα και αυτό ήταν άσχημο.

Μα τα Κύθηρα έβαζαν τις σκέψεις μου σε σίγαση. Ο φωτεινός ήλιος, το ζεστό αεράκι, η αλμύρα της θάλασσας πάνω στο κορμί μου, οι ατελείωτες βόλτες με τις μηχανές και η παρέα μου ήταν το καλύτερο φάρμακο.

  "Τι σκέφτεσαι;" ρώτησα τον Φίλιππο, ο οποίος καθόταν σε ένα βραχάκι και φαινόταν χαμένος στις σκέψεις του. Από το πρωί ήταν κάπως.

Τα αγόρια φαγώθηκαν να νοικιάσουμε μηχανές με το που πατήσαμε το πόδι μας στο νησί και σήμερα είχαμε πάρει τους δρόμους από νωρίς για να έρθουμε στον Μυλοπόταμο. Όσοι είχαν μάθει για τις διακοπές μας στα Κύθηρα φρόντισαν να μας ενημερώσουν πως έπρεπε να πάμε οπωσδήποτε στον καταρράκτη της Φόνισσας σε αυτό το παραδοσιακό χωριουδάκι. Δεν είχαν και άδικο, ήταν πανέμορφα...

  "Ότι είσαι μουνάρα" αναφώνησε χωρίς δισταγμό καθώς τα μάτια του ταξίδεψαν στο στήθος μου.