F*ck buddies

45. Ξεκίνημα // Τελευταίο

6 χρόνια αργότερα...

Κράτησα καλύτερα τον γκρίζο καναπέ με τα χέρια μου και ξεφύσησα εξουθενωμένη. Ο Φίλιππος απέναντι στροβίλισε τα μάτια του, λογικά επειδή είχαμε σταματήσει ήδη πέντε φορές εξαιτίας μου στην μέση από τις σκάλες.

  "Δεν αντέχω" γκρίνιαξα.

  "Ρε Αννούλα γαμώτο" μουρμούρισε. Έβλεπα τα μυώδη του μπράτσα να σφίγγουν πιο πολύ κρατώντας σφιχτότερα τον καναπέ για να με διευκολύνει. "Έλα, μισός όροφος έμεινε" είπε.

Στριφογύρισα τα μάτια μου χωρίς να φέρω αντίρρηση.

Καταλάβαινα ότι και αυτός είχε κουραστεί που ανεβαίναμε ως τον τέταρτο κουβαλώντας έναν αναθεματισμένα βαρύ καναπέ επειδή δεν χώραγε στο ασανσέρ. Μπήκα στο καινούριο διαμέρισμα με την όπισθεν και περπάτησα στα τυφλά μέχρι το σαλόνι.

  "Άφησέ τον πρώτη".

Άφησα τον καναπέ και έκανε το ίδιο μετά από εμένα. Ήμουν η πρώτη που έπεσε πάνω του, οι χτύποι της καρδιάς μου έτρεχαν χιλιόμετρα και ο Φίλιππος γελούσε αχνά κοροϊδεύοντάς με για τα αναψοκοκκινισμένα μου μάγουλα.

  "Συγγνώμη κιόλας που δεν χτυπιέμαι στα γυμναστήρια ατελείωτες ώρες όπως εσύ" τον πείραξα.

  "Δεν πειράζει" χαμογέλασε αυτάρεσκα. Θεέ μου. "Να σου πω, ξέρεις πόση ώρα έχουμε να φασωθούμε;" ρώτησε πέφτοντας δίπλα μου.

  "Φίλιππε, είσαι 31 και λες ακόμη την λέξη 'φασώνομαι'. Να το κοιτάξεις αυτό, μωρό μου".

  "Και εσύ..." σταμάτησε λίγο. "Έκλεισες τα 25 και εξακολουθείς να μου κάνεις κριτική! Το πρακτικό κομμάτι θέλει εξάσκηση ακόμη, αγάπη μου, το ξέρεις;" ρώτησε περιπαιχτικά.

Γέλασα. "Για όλα έχεις μία απάντηση, έτσι;"

  "Βέβαια. Η ετυμολογία θεωρείται εξυπνάδα! Σταμάτα τώρα να σε φασώσω καμιά ώρα".

Μέσα από το γέλιο μου πρόλαβε να με φιλήσει προτού καν με αφήσει να μιλήσω. Έκλεισα τα μάτια μου και χωρίς δεύτερες σκέψεις ένωσα τα χείλη μας και αφέθηκα σε ένα γρήγορο φιλί του. Έσυρα το χέρι μου απαλά στο στέρνο του όσο εκείνος έσυρε το δικό του κατά μήκος της πλάτης και λίγο αργότερα του μπράτσου μου.