F*ck buddies

14. Συγγνώμη

Σε δύο ημέρες θα γυρίζαμε πάλι πίσω στην Αθήνα. Ομολογώ ότι τα παιδιά εκεί μου είχαν λείψει πάρα πολύ και ανυπομονούσα να μπω πάλι στην γλυκιά καθημερινότητα της φοιτητικής ζωής. Όχι ότι με χάλαγε η οικεία ζεστασιά του πατρικού μου.

  Ανακάθισα στο κρεβάτι μου. "Το ότι σου αρέσει ο Παύλος, ας πούμε, δεν μπορώ να το χωνέψω".

  "Γιατί ρε φίλε σου φαίνεται τόσο περίεργο; Αφού είστε ομορφόσογο" γέλασε, παίζει να σκεφτόταν τον Παύλο όταν το έλεγε επειδή πετάχτηκαν ένα σωρό καρδούλες από τα μάτια της.

Γέλασα λίγο. "Ναι, αλλά πώς προέκυψε;"

Άπλωσε τα πόδια της στον τοίχο και ακούμπησε το κινητό στην κοιλιά της. "Εε..." είπε κάπως ντροπαλά.

Την ήξερα την φίλη μου, τόσα χρόνια κάναμε παρέα. Κάτι πρέπει να είχε συμβεί μεταξύ τους.

  "Κάνατε σεξ;" ρώτησα εντελώς ωμά. Όχι ότι θα με πείραζε, ας έκαναν ό,τι ήθελαν. Ίσα ίσα.

Γούρλωσε τα μάτια της. "Όχι μωρή, ο αδερφός σου το παίζει δύσκολος".

Την κοίταξα υψώνοντας το ένα μου φρύδι. Με αυτό το βλέμμα ήλπιζα πως θα την ψάρωνα, μα εκείνη κατέληξε να γελάει. Κάτι έκανα.

  "Ένα φιλάκι δώσαμε" ενέδωσε. Σήκωσα και τα δύο φρύδια και προσπάθησα να σοβαρευτώ. Ψέματα μου έλεγε. "Καλά μωρέ, πω... Πώς κάνεις έτσι; Τρία φασώματα ρίξαμε και μετά έφυγα για σπουδές" εξομολογήθηκε μπαμ και κάτω. Έμεινα με το στόμα ανοιχτό.

Είχε περάσει πόσος καιρός από το Καλοκαίρι και εγώ δεν είχα την παραμικρή ιδέα για τα καμώματα του αδερφού μου και της παιδικής μου φίλης.

Αυτοί δεν μπορούσαν να συνυπάρξουν καλά καλά, πώς στο καλό προέκυψε αυτό το τρομερό ειδύλλιο; Ήθελα όλες τις λεπτομέρειες και η Ναταλία, ως γνήσιο κολλητάρι, άρχισε να μου τις δίνει. Τόσο πολύ άντεξε, δεν της το είχα.

  "...και τελικά το κάναμε" κατέληξε κάνοντας το σαγόνι μου να πέσει. Ξέσπασε σε γέλια μόλις είδε την έκφραση που πήρα στο τελείωμα της ιστορίας της. "Πλάκα κάνω, δεν το κάναμε. Η ιστορία ολοκληρώνεται με το φιλί" έκοψε την πλάκα. "Ε, μετά επιδίωξα παραπάνω επικοινωνία, αλλά εκείνος δεν το συνέχισε. Του φταίει η απόσταση, είπε" άφησε έναν αναστεναγμό.

  "Αχ ρε φίλη! Μη μένεις κολλημένη στον αδερφό μου, τον ξέρεις από πρώτο χέρι πως είναι". Ξεροκέφαλος και καθόλου σταθερός.

Σφίχτηκε απευθείας. "Άσε μας ρε Άννα. Κοίτα πρώτα να ξεμπλέξεις από τον Φιλιππάκο και μετά τα λέμε". Στριφογύρισα τα μάτια μου. Πολύ κατάκαρδα το πήρε. Δεν σχολίασα κάτι αφήνοντας τα πράγματα να πάρουν τη δική τους τροπή.