Γυρνούσα από την σχολή φορώντας τα ακουστικά στα αυτιά μου και έχοντας την ένταση της φωνής στο τέρμα. Ανυπομονούσα να φτάσω σπίτι μου και να πέσω ξερή για ύπνο επειδή τον τελευταίο καιρό οι ώρες ύπνου μου ίσα που άγγιζαν τα όρια.
Προσπαθούσα να χωρέσω όσα περισσότερα πράγματα γινόταν στο πρόγραμμά μου. Από τη μία ήταν ο Φίλιππος και η παρέα μου ενώ από την άλλη το διάβασμα και η σχολή. Το θέμα είναι ότι όλο το πρόγραμμα που είχα διαμορφώσει μου άρεσε ακριβώς όπως ήταν και δεν είχα σκοπό να αλλάξω τίποτα, αλλά στο τέλος της ημέρας κατέληγα πτώμα.
Γι' αυτό θα πήγαινα πρώτα από του αδερφού μου, ο οποίος είχε μαγειρέψει το αγαπημένο μου φαγητό και θα τρώγαμε παρέα. Είχαμε να βρεθούμε μέρες δεδομένου ότι είχε πάει εκδρομή με την κοπέλα του στον Παρνασσό.
Είχα και την καημένη τη Ναταλία κάθε μέρα να μου γκρινιάζει στο τηλέφωνο. Όσο ο Παύλος την αγνοούσε τόσο κόλλαγε εκείνη παρόλο που τους χώριζαν τόσα χιλιόμετρα και οι ζωές τους δεν ήταν καν στην ίδια πόλη.
Μαζί του δεν είχα συζητήσει τίποτα ακόμα, αλλά εκείνης δεν μπορούσα να της κρύψω ότι αυτός που γουστάρει, έχει μπλέξει με άλλη. Κολλητή μου ήταν σε τελική ανάλυση και έπρεπε να την προστατέψω με κάθε τρόπο ακόμη και αν κατέληγε πληγωμένη. Έπρεπε να προχωρήσει, μερικά φιλάκια είχαν δώσει μόνο αν μου έλεγε την αλήθεια.
Χτύπησα το κουδούνι και ο αδερφός μου άνοιξε αμέσως. Όλο το σπίτι μύριζε φαγητό και χαμογέλασα κατευθείαν πέφτοντας στην αγκαλιά του με φόρα. Ο Παύλος γέλασε και με κράτησε για να μην βρεθώ στο πάτωμα.
"Τι γλύκες είναι αυτές;" ρώτησε ενώ εγώ έβγαζα τα αθλητικά και μετά το μπουφάν μου.
Χαμογέλασα πλατιά. "Ε, τόσο καιρό έχουμε να βρεθούμε. Όταν ήσουν εδώ και εγώ Γιαννιτσά παίζει να βλεπόμασταν περισσότερο".
"Καλά, ισχύει" συμφώνησε. Μου έκανε νόημα να τον ακολουθήσω και μπήκαμε μαζί στην κουζίνα. "Εύχομαι να πεινάς πολύ. Έφτιαξα άπειρα μακαρόνια επειδή ξεπάγωσα πολύ κιμά".
Γέλασα και άνοιξα το καπάκι της κατσαρόλας γεμάτη περιέργεια. Η κοιλιά μου γουργούρισε με το που αντίκρισα το λαχταριστό φαγητό. Το πρωί, πριν φύγω για τη σχολή, πρόλαβα να φάω ένα ξερό κουλούρι και τώρα που είχε φτάσει απόγευμα, το στομάχι είχε πάει στην πλάτη.
"Θα μου βάλεις και για το σπίτι εννοείται".
Τα μπαχαρικά μου είχαν σπάσει την μύτη και λίγο ακόμα να καθόμασταν χωρίς να τρώμε θα άρχιζαν να μου τρέχουν τα σάλια. Και όχι τίποτα άλλο, ο αδερφός μου τύχαινε να μαγειρεύει τέλεια. Χωρίς υπερβολές.
أنت تقرأ
F*ck buddies
عاطفية- Λοιπόν;! ρώτησα με σταυρωμένα χέρια. - Είσαι σίγουρη ρε Αννούλα; ήρθε και στάθηκε απέναντί μου. - Πόσες φορές ακόμη πρέπει να στο πω για να σιγουρευτείς ότι είμαι έτοιμη; απάντησα ξεφυσώντας. - Υποσχέσου ότι δεν θα με ερωτευτείς μετά απ' αυ...
