Το πρώτο μήνυμα που έλαβα από τον Φίλιππο, μετά τον χωρισμό μας, ήταν ένα τυπικό: "Συλλυπητήρια, Άννα".
Διάβαζα το μήνυμα ξανά και ξανά λες και είχε γράψει κάποιο κατεβατό ή κάτι με βαθύ νόημα και όχι το αυτονόητο. Η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα να στείλει, μου είχε δώσει να καταλάβω ότι πλέον για εκείνον δεν υπήρχα. Με αγνοούσε με όλη του την ψυχή και από κάποια πλευρά μπορώ να πω ότι τον καταλάβαινα.
Δεν διαχειριζόμαστε όλοι με τον ίδιο τρόπο τους ανθρώπους, οι οποίοι μας πλήγωσαν...
Η κηδεία ήταν μικρή και απλή παρόλο που ο παππούς μου ήταν αγαπητός σε όλο το χωριό. Ο αέρας λιγόστευε στην Εκκλησία και πραγματικά θα χρειαζόμουν κοντά μου τον Φίλιππο σε μία τέτοια δύσκολη στιγμή, αλλά ο αδερφός μου ήταν το αποκούμπι μου. Όπως και η κολλητή μου.
Έπεσα στο κρεβάτι με το που επιστρέψαμε σπίτι και έβαλα τα κλάματα κρατώντας το κινητό μου κοντά. Παρόλο που ήταν στο σαλόνι τα ξαδέρφια μου από Ολλανδία δεν είχα όρεξη να επικοινωνήσω με κανέναν. Με πήρε ο ύπνος, έτσι ντυμένη στα μαύρα όπως ήμουν, και ξύπνησα ώρες αργότερα. Το προηγούμενο βράδυ ξενυχτήσαμε οπότε χρειαζόμουν ένα καλό ξέσπασμα και έναν καλύτερο ύπνο.
Ο μπαμπάς μου μπήκε στο δωμάτιο κάνοντάς με να κουνηθώ μέσα στα ζεστά σκεπάσματα. Μπορούσα να μείνω ξαπλωμένη για την υπόλοιπη εβδομάδα; Κάθισε στην άκρη του κρεβατιού και χάιδεψε την πλάτη μου αφού ήμουν γυρισμένη μπρούμυτα και χάζευα βαριεστημένα στο κινητό.
"Αννούλα, έλα να φας".
"Δεν πεινάω" μουρμούρισα.
Ύψωσε το φρύδι του. "Σαν σκελετός έχεις γίνει".
"Έλα ρε μπαμπά με τις υπερβολές τώρα".
"Καθόλου υπερβολές" τράβηξε το πάπλωμα. "Θα τον σκοτώσω τον Φιλιππάκο αν συνεχίσει τις μαλακίες".
Γέλασα λίγο. "Αχ ρε μπαμπά! Γιατί να μην είμαι άλλο το μικρό σου κοριτσάκι;"
Πολλές φορές ευχόμουν να γύριζα τον χρόνο πίσω. Εκεί που δεν πληγωνόμουν από αγόρια, εκεί που ήμουν το κοριτσάκι του μπαμπά. Ο γλυκός μου παππούς ζούσε και γενικότερα όλα ήταν πιο εύκολα επειδή ήμουν ένα μικρό παιδί και τίποτα δεν είχε σημασία πέρα από όρεξη για παιχνίδι.
Έσκυψε και άφησε ένα φιλί στον κρόταφό μου. "Πάντα θα είσαι το μικρό μου κοριτσάκι" είπε και εγώ χαμογέλασα αυτόματα.
VOUS LISEZ
F*ck buddies
Roman d'amour- Λοιπόν;! ρώτησα με σταυρωμένα χέρια. - Είσαι σίγουρη ρε Αννούλα; ήρθε και στάθηκε απέναντί μου. - Πόσες φορές ακόμη πρέπει να στο πω για να σιγουρευτείς ότι είμαι έτοιμη; απάντησα ξεφυσώντας. - Υποσχέσου ότι δεν θα με ερωτευτείς μετά απ' αυ...