F*ck buddies

13. Άννα - Φίλιππος: 0-1

Το σαγόνι μου έπεσε μόλις αντίκρισα τον Φίλιππο στο κλαμπ. Μέσα στο λευκό πουκάμισο και στο, όχι και τόσο επίσημο, μαύρο τζιν ήταν ένας υπέρτατος κούκλος. Δε μου φαινόταν καθόλου παράξενο που όλες οι τύπισσες από τα γύρω τραπέζια τον έτρωγαν με τα μάτια τους.

Φυσικά και η ζήλια μου, που τον έβλεπα να φλερτάρει εδώ και κει, έφτασε ταβάνι μετά από ένα ποτό και τρία σφηνάκια.

Ο αδερφός μου ήταν το ίδιο απασχολημένος με τον φίλο του για να δώσει και πολλή σημασία στο πόσο έπινα εγώ, εξάλλου νομίζω πως σιγά σιγά αποδεχόταν πως η μικρή του αδερφή μεγάλωνε και πως δεν θα ανεχόταν για πολύ ακόμη να της συμπεριφέρονται λες και είναι μωρό.

  "Κοίτα τον ρε φίλε, κοίτα τον" η Ναταλία δαγκώθηκε εκνευρισμένη.

Κούνησα το κεφάλι μου εστιάζοντας στον Φίλιππο και την τύπισσα που πασπάτευε τόση ώρα με πιθανά γλυκόλογα για να την ρίξει. Έπλαθα σενάρια στο κεφάλι μου για το τι μπορεί να έλεγαν και το χειρότερο είναι ότι όλα ευχόμουν να μην ισχύουν.

Ήπια μία καλή γουλιά από το ποτήρι μου. "Λες να γαμηθούν;" την ρώτησα χωρίς καν να την κοιτάζω. Έβλεπα μόνο εκείνον, δεν είχα για άλλους μάτια εγώ απόψε.

  "Σίγουρα. Δεν τον βλέπεις τον αδερφό σου; Την έχει φασώσει τουλάχιστον 10 φορές αυτή την Αντιγόνη". Ώπα, στον αδερφό μου αναφερόταν τόση ώρα;

Απομάκρυνα τα μάτια μου από τον Φίλιππο για να τα μεταφέρω στον Παύλο. Πράγματι είχε πιει αρκετά και δεν έδινε καμία σημασία για το ότι ο καθένας τον έβλεπε να φασώνει την Αντιγόνη, μία παλιά του συμμαθήτρια, και να την χουφτώνει χωρίς φραγμούς σε κοινή θέα. Η φίλη μου, από την άλλη, κόντευε να σκάσει από το κακό της. Ώστε όντως καλοέβλεπε τον Παύλο. Αυτό θα το συζητούσαμε αύριο με νηφάλιο κεφάλι.

  "Σας τρέχουν τα σάλια. Μαζευτείτε" είπε η τρίτη της παρέας, η Ρία. "Έλα να γίνουμε λίγο!!!" σήκωσε το ποτό της στον αέρα παροτρύνοντας και εμάς.

Δίκιο είχε, σιγά που θα χαλούσα την αλλαγή του χρόνου για έναν τύπο, ο οποίος με είχε εδώ και καιρό γραμμένη. Γιατί να μην βρω και γω κάποιον να περάσω καλά μέρες που είναι;

Προς το παρόν, αρκέστηκα στο να πνίξω τον πόνο μου στο αλκοόλ. Κλασική αντιμετώπιση της απογοήτευσης, δεν είναι τυχαίο που όλα κατέληγαν εκεί. Ούτε εγώ ξέρω πόσο είχα πιει μέχρι τα μέσα της βραδιάς.

Μιας που οι περισσότεροι στο τραπέζι ήταν είτε απασχολημένοι με φασώματα, είτε με έξαλλο χορό, βρήκαμε την ευκαιρία με τις φίλες μου να το ζήσουμε στο τέρμα. Χορεύαμε λες και δεν υπήρχε κανείς μέσα στο μαγαζί. Στην πραγματικότητα, το κλαμπ έσφυζε από κόσμο.