F*ck buddies

27. Αποφάσεις

Σε λίγες μέρες έμπαινε ο Ιούνης. Η ζωή ήταν τόσο όμορφη και το ότι σιγά σιγά έμπαινε το Καλοκαίρι έκανε τα πράγματα να μοιάζουν ακόμη καλύτερα. Ο χρόνος έτρεχε χωρίς να το καταλαβαίνω, είχα δίπλα μου όλα όσα χρειαζόμουν και για άλλη μία φορά ήμουν ευγνώμων.

Με τον Φίλιππο δεν είχαμε βάλει κάποια ταμπέλα. Δηλαδή κάναμε κάποια στιγμή μία μικρή κουβέντα για το που πάμε και τι είμαστε, αλλά κατέληξε στον αέρα. Υποθέτω ότι το είχαμε αφήσει στην τύχη του. Δεν είχα καταλήξει στο αν με ενοχλεί ή όχι, αλλά η ασφάλεια που με έκανε να νιώθω ήταν σημαντικός παράγοντας στο να μην πιέζω τις καταστάσεις. Πήγαινα στα βήματά του και ήλπιζα στο καλύτερο.

Η εξεταστική θα ξεκινούσε με το που έμπαινε ο μήνας και το περισσότερο διάβασμα το έριχνα ενώ μαζευόμασταν στην βιβλιοθήκη μαζί με τους φίλους μου. Τους είχα ξεχάσει λίγο και ζούσα τον έρωτα ολοκληρωτικά, αλλά τελευταία είχα βρει τα πατήματά μου.

Ο αδερφός μου, από την άλλη, δεν ήξερε τίποτα για εμένα και τον Φίλιππο και αυτό γιατί τον τελευταίο καιρό βρισκόταν ανάμεσα σε Αθήνα και Κρήτη για να συναντάει τη Ναταλία. Ό,τι ακριβώς ζούσα εγώ στην Αθήνα με τον Φίλιππο, η Ναταλία το ζούσε στην Κρήτη με τον Παύλο. Η κολλητή μου ήταν τρελά ερωτευμένη με τον αδερφό μου, είχε πετάξει στον αέρα και διάβασμα και τα πάντα και το ζούσε στο έπακρο.

Όσον αφορά την παρέα εδώ δεν είχαν αλλάξει και πολλά στη ζωή τους...

Ο Στέφανος συνέχιζε με την Αλεξία παρόλο που στην αρχή χτυπιόταν ότι δεν είναι ερωτευμένος ενώ η Μίνα μιλούσε ακόμη με τον Κώστα. Μας τον είχε γνωρίσει κιόλας όταν εκείνος ήρθε Αθήνα για να την δει και όντως ήταν πολύ καλός, δεν έλεγε ψέματα η φίλη μας.

Γενικότερα ο έρωτας είχε χτυπήσει την πόρτα σε όλη την παρέα.

Μόνο η Αθηνά περνούσε δύσκολα. Με τον Μιχάλη μία τραβιόντουσαν και μία ούτε γεια δεν καταδέχονταν να πουν. Εγώ πίστευα πως είναι ερωτευμένη μέχρι το κόκκαλο, το ίδιο και ο Μιχάλης.

"Το αμίλητο νερό ήπιες;" με ρώτησε ο Φίλιππος ενώ άφησε τα κλειδιά στο τραπεζάκι του σαλονιού.

Ακούμπησα το μπουφάν μου στον καναπέ και απέφυγα κάθε οπτική επαφή. Είχα πολλά νεύρα, ειλικρινά. Βγαίναμε έξω με την παρέα του και άφηνε την Έλενα να φλερτάρει μαζί του λες και δεν ήμουν ακριβώς δίπλα. Δεν ήμουν ηλίθια, δε θα ανέχομαι τέτοιες συμπεριφορές.