F*ck buddies

38. Καβγάδες - τηλεφωνήματα

Φίλιππος

Μπήκα στο αυτοκίνητο, φόρεσα τη ζώνη και έβαλα γρήγορα μπρος. Ανυπομονούσα να γυρίσω σπίτι. Λίγο πιο μπροστά περπατούσε η Ελίνα μόνη της με αργό βάδισμα και κατευθυνόταν προς την στάση του λεωφορείου. Έκοψα ταχύτητα και κατέβασα το παράθυρο για να της μιλήσω.

"Ακόμα δεν μου μιλάς;" ρώτησα. Δεν απάντησε. "Έλα ρε Ελίνα, κόψε τις μαλακίες. Μπες μέσα".

Μου έριξε μία φευγαλέα ματιά και απάντησε ένα ξερό "Όχι".

"Έτσι θα το πάμε τώρα; Δεν θα μου μιλάς ούτε στην δουλειά;" την κοίταξα.

Εδώ και δύο μέρες είχε σταματήσει να μου μιλάει. Παίχτηκε ένας ξεγυρισμένος καβγάς προχθές βράδυ σπίτι μου και από τότε κρατούσε μούτρα. Ούτε στο νοσοκομείο πλέον δεν μπορούσα να συνεννοηθώ μαζί της.

"Ρε Ελίνα γαμώ τη ζωή μου, μπες μέσα".

Έμεινε να με κοιτά αμίλητη για λίγο μέχρι που τελικά περπάτησε από την άλλη μεριά και μπήκε από την θέση του συνοδηγού. Καθώς έβαζε τη ζώνη της πάτησα γκάζι και φύγαμε. Είχαμε μείνει και οι δύο ως αργά σήμερα, ήταν περασμένη 6 το απόγευμα και ο ουρανός είχε σκοτεινιάσει.

Την κοίταξα πρόχειρα σφίγγοντας περισσότερο το τιμόνι. Είχε πιασμένα τα μαλλιά της με ένα λαστιχάκι και πετούσαν μερικές τούφες καθώς τα μάγουλά της ήταν βαθύ κόκκινο από το κρύο που επικρατούσε έξω. Πραγματικά δεν είχα ξαναζήσει τόσο κρύο στη ζωή μου, στην Σουηδία τον Χειμώνα άνετα γινόσουν πάγος.

"Είσαι απαράδεκτος" έσπασε την σιωπή.

Ούτε ραδιόφωνο δεν έπαιζε. Γαμώτο.

"Επειδή προσφέρθηκα να σε πάω σπίτι;" το έπαιξα ανήξερος.

"Αφού γουστάρεις την πρώην σου ρε Φίλιππε, εμένα γιατί με ταλαιπωρείς;" ρώτησε. Όχι με παράπονο, αλλά με νεύρο.

"Ποιος σου είπε εσένα ότι γουστάρω την πρώην μου; Μόνη σου κάθεσαι και φτιάχνεις σενάρια".

Γέλασε λίγο. "Δηλαδή το "αγάπη", το "Αννούλα", το "μικρή μου" και άλλα πόσα τέτοια υποκοριστικά είναι τελείως φιλικά. Μωρέ μπράβο" ειρωνεύτηκε στο τέλος.

"Εγώ έτσι μιλούσα πάντα με την Άννα" της πέταξα απότομα. Κοιταχτήκαμε νευριασμένοι και οι δύο. "Θες τώρα να σχολιάσουμε μήπως τις κατινιές που κάθεσαι και κάνεις εσύ;" ειρωνεύτηκα.