F*ck buddies

36. Αφύπνιση

Ο χρόνος γιάτρευε πληγές, αλλά υποθέτω ότι για εμένα δεν ίσχυε αυτό. Τουλάχιστον όχι ακόμη! Βαθιά μέσα μου έτρεφα ελπίδες, δεν ήθελα να αποδεχτώ με τίποτα το γεγονός ότι το Καλοκαίρι είχε μείνει πίσω για τα καλά και πως η σχέση μου με τον Φίλιππο τελείωσε εξαιτίας μου. Οι μέρες κυλούσαν σε μία μονότονη ρουτίνα.

Παρακολουθούσα σχεδόν ανελλιπώς τα μαθήματα της σχολής μου και, παρόλο που τον πρώτο καιρό είχα κλειστεί στον εαυτό μου, άρχισα να βγαίνω ξανά. Μετά τον χωρισμό μου με τον Φιλιππάκο και τον θάνατο του παππού ένιωσα όλα τα βάρη του κόσμου πάνω μου, χρειάστηκα λίγο χρόνο να αναρρώσω.

Κόντευε κιόλας να φύγει ο Νοέμβρης. Μέρα με τη μέρα συνειδητοποιούσα πόσο πολύ λάτρευα την Αθήνα. Σιγά σιγά είχαν αρχίσει τα κρύα, μαζευόμασταν σε μαγαζάκια με απεριόριστη ζεστασιά και φιλική ατμόσφαιρα. Μάλιστα ο καιρός ήταν τέτοιος που οι μαζώξεις στα σπίτια με παρέες έδιναν και έπαιρναν.

Και κάπως έτσι η ζωή προχωρούσε, άλλαζε... Για όλους. Τα πράγματα δεν έμειναν ίδια σχεδόν για κανέναν από το κοντινό μου περιβάλλον.

Για παράδειγμα, ο Στέφανος χώρισε την Αλεξία και ζούσε τον έρωτά του με τον ξανθό Βρετανό που γνώρισαν μαζί στις Καλοκαιρινές τους διακοπές στην Ίο. Τα κορίτσια της παρέας βγαίναμε για κανένα ποτό που και που με την Αλεξία, δεν ήθελε να βλέπει ούτε ζωγραφιστό τον πρώην της μετά από τον τρόπο που της φέρθηκε.

Και από εμάς είχε φάει μεγάλο κράξιμο γι' αυτό που έκανε, αλλά εκτός απ' αυτό είχε φάει και μεγάλο κόλλημα με τον Βρετανό.

Για τη Μίνα παραμόνευε και για εκείνη ένας ωραιότατος χωρισμός. Με τον Κώστα έσπασαν λόγω απόστασης. Υποτίθεται πως η απόφαση πάρθηκε από κοινού, αλλά μάλλον ο Κώστας φλέρταρε περισσότερο με αυτό το ενδεχόμενο. Όλοι βλέπαμε τα stories του στο Insta. Κάθε μέρα πάρταρε και αλλού, ούτε Καλοκαίρι να είχαμε!

Η ώρα έδειχνε 8 παρά μόλις το κουδούνι χτύπησε. Έβγαλα το ταψί με τα brownies από τον φούρνο γρήγορα και έτρεξα να απαντήσω στο θυροτηλέφωνο. Η κολλητή μου έφτασε σχεδόν μισή ώρα νωρίτερα απ' ό,τι είχαμε κανονίσει.

Εδώ και μέρες κανονίζαμε πως σήμερα θα μαζευόμασταν μεγάλη παρέα και θα κάναμε ναργιλέ, θα τον κουβαλούσε ο Δημήτρης από το σπίτι του.

Άνοιξα την πόρτα και είδα μπροστά μου την Αθηνά βουρκωμένη. Τα μάτια της ήταν κόκκινα, μα δεν έκλαιγε.