F*ck buddies

19. Επανασύνδεση

Οι ακτίνες του ήλιου που χτυπούσαν ανελέητα το πρόσωπό μου τα τελευταία λεπτά με έκαναν να ανοίξω χωρίς καμία διάθεση τα βλέφαρά μου. Έτριψα τα μάτια μου και κοίταξα τριγύρω, αυτό δεν ήταν το δωμάτιό μου και δεν έχω ιδέα ποιανού μπορεί να είναι κιόλας. Ω, μη μου πεις...

Κοίταξα κάτω από το πάπλωμα και ευτυχώς φορούσα τα χθεσινοβραδινά μου ρούχα και δεν είχα κάνει τίποτα που ίσως μετάνιωνα. Έπειτα, κοίταξα δίπλα μου στο στρώμα. Πάλι καλά δεν κοιμόταν κανείς στην άλλη πλευρά του κρεβατιού.

Με το κεφάλι μου να πονάει τρομερά και το στομάχι μου να γυρίζει, απομάκρυνα από πάνω μου τα σκεπάσματα και αποφάσισα να βγω από το υπνοδωμάτιο ώστε να λυθεί το μυστήριο. Μετά από κάποιο σημείο πραγματικά όλες οι αναμνήσεις μπλεκόταν και επικρατούσε μία περίεργη θολούρα.

"Καλημέρα, όμορφη" ο Μάνος χαμογέλασε από τον καναπέ του σαλονιού. Φορούσε φόρμες και παρόλο που ήταν κάπως χλωμός φαινόταν ευδιάθετος.

Σε αντίθεση με εμένα που σε συνδυασμό με την ανακατωσούρα στο στομάχι και τα όσα έτρεχαν με τον Φίλιππο δεν είχα και πολλή όρεξη. Παρόλα αυτά κατάφερα να χαμογελάσω και να τον καλημερίσω πίσω, δεν είναι ότι δεν χαιρόμουν που τον έβλεπα. Απλά είχα κενά μνήμης από το αλκοόλ και προσπαθούσα να προσανατολιστώ.

"Θυμάσαι τίποτα από χθες;" ρώτησε γελώντας λίγο. Τι εννοεί; Πρέπει να τον κοίταξα γεμάτη τρόμο επειδή βιάστηκε να συνεχίσει. "Έγινες λίγο και είπαμε να μείνεις εδώ το βράδυ, το σπίτι μου ήταν πιο κοντά στο "Μέλι" από τα άλλα" εξήγησε.

"Ευχαριστώ" χαμογέλασα με την ελπίδα πως δεν έκανα τίποτα ντροπιαστικό όσο ήμουν στο σπίτι του ξένου παιδιού.

"Να σου βάλω καφέ;" με ρώτησε ευγενικά έτοιμος να σηκωθεί.

"Όχι, ευχαριστώ". Τσέκαρα την ώρα στο κινητό μου, είχε μεσημεριάσει. "Πρέπει να φύγω επειδή έχω κανονίσει με μία συμφοιτήτρια" απάντησα. "Θες να βρεθούμε αύριο;"

Το πρόσωπό του φώτισε αμέσως, πράγμα που με έκανε να χαμογελάσω και εγώ σαν χαζή.

"Εννοείται. Στείλε να κανονίσουμε".

Επέστρεψα σπίτι μου λίγο αργότερα, έριξα τα ρούχα μου στα άπλυτα και μπήκα κατευθείαν για μπάνιο. Άφησα το ζεστό νερό να τρέξει πάνω μου και όλοι μου οι μύες χαλάρωσαν κάτω από τη ζεστασιά. Ήμουν εξαντλημένη, μα δεν παραπονιόμουν αφού χθες πέρασα μία από τις καλύτερες βραδιές από τότε που ήρθα στην Αθήνα.