Nasıl Olur Bilmem Ki ?

25. Bölüm - Oldu Bu İş

"Hadi masaya buyrun."

Ali abimden önce geldi. İzmire sağ salim huzurluca bir döneyim evi baştan ayağa temizleyeceğim. Bu çok mu oldu ya? Yok yok. Az bile. :D

Masaya oturduğumuzda Ali ve abim hararetli hararetli inşaat ve mimari hakkında konuşuyorlardı. Nasıl mutluyum onları böyle görünce...

"Hangi takımlısın Ali?"

"Beşiktaşlıyım ben abi , siz?"

"Ne sizi oğlum ya , abi de bırak sizi bizi. Beşiktaşlıyım tabiki."
Ohh bir ortak nokta daha...

Artık herşey normaldi. Abim ve Ali gayet iyi sohbet ediyorlardı. Bizde onalra katılıyorduk ara sıra. Annem Ali'ye işi ile ilgili birkaç soru soruyor , Ali de saygı ve sabırla hepsini tek tek açıklıyordu. En son artık Ali

"Abi böyle ilk görüşmede de söylenmez biliyorum ama Nejla teyze sizinde affınıza sığınıyorum. Fakat ilk günden belli edeyim ki Dilanla gönül eğlendirdiğimi falan düşünmeyin. Ailemle de tanıştırdım. Kızınızı ve kardeşinizi ( abime dönerek) çok seviyorum ve ciddi düşünüyorum."

"Ali ben seni sevdim , kardeşim benim incim. Anlatmıştır zaten birbirimize ne kadar bağlı büyüdügümüzü... Tabi ki son kararı annemle babam verecek ama bunu ister tehdit olarak algıla ister bir abi uyarısı... Dilanı üzersen , ağladığını ve bunun sebebinin sen olduğunu öğrenir ya da hissedersem seni yaşatmam Ali. " Abim hunları söylerken Ali dikkatle dinleyip söyleyeceklerini tartıyordu kafasında , benim , annemin ve tabi ki hamileliğin verdigi duygusallıkla ablamında gözleri dolmuştu.

"Merak etme abi , Dilan ağladığında senin nasıl için sızlıyorsa benimde o kadar sızlıyor. Üzülmesine ben sebep olmam , olursamda senden önce kendi ipimi keserim."
Neler duyuyorum böyle?
"Annecim sen ne diyorsun?" Abim anneme dönüp sordu .

"Senin söylediğinin üstüne diyecek lafım yok oğlum , bu zamana kadar senin söylediklerinDilan'ın üstünde daha etkili oldu. Ali evladımda da olmuştur."

Annem Ali'ye evladım mı dedi? Allahım sen aklıma mukayet ol...

"Her şey için teşekkürler , ellerinize sağlık. Müsadenizi isteyim ben."

"Nerde kalıyorsun Ali?" Abim merak etmiş olacak...

"Ataşehir de bir otelde. Burdaki ofise yakında... Ben yarın dönmek zorundayım , Dilan kalır herhalde?" Bu aslında soru değil de bana bir mesajdı. İtiraz et ve benimle gel. dedi Ali bey kibarca :D

"Haberleşiriz sabah , bir bakayım da duruma..."

"İyi geceler efendim."

"Abicim ben bi Ali'yi geçireyim geliyorum."

"Oyalanma."

Arabanın önünde başladık konuşmaya.

"Ne diyorsun geçtim galiba sınavı."

"Geçtin tabi ki sevgiliiimmm " ikimizde mutlu olmuştuk. Özellikle Ali belli etmesede sezilen gerginliğini atmıştı. Bende bir aile tarafından onanmamayı kaldıramazdım. Annemlerin camdan baktığını biliyordum o yüzden Ali'ye "hadi git artık , yarın gelicem zaten seninle." dedim. Saçlarımdan öpüp arabaya bindi. Gidişini izledim. Sonra cama dönüp annem ve ablama "oldu bu iş" diye işaret yaptım. Onlarda epey mutlulardı.

Bakalım abim nasıl bir sonsöz yapacak bana...