Promise ( 36 )
Unicode
နမ်ဂျွန်က ဒီတိုင်းကြီး ကြောင်ကာ အင်ဆုန်းအာ
ကို ကြည့်နေသည် ။
" ကျွန်မကို မသိတော့ဘူးလား "
ဆုန်းအာက အတင်း နမ်ဂျွန့် နားကပ်လာကာ လက်
ကို ထိလိုက်သည် ။
" ဟေး ... ခဏ ခဏ ခဏ နေပါဦး ။ ကျွန်တော်တို့
က တကယ်ပဲ မကြာခင် လက်ထပ်တော့မယ့်သူ
တွေလား "
နမ်ဂျွန်က တကယ်ကို တွေဝေနေသည် ။
" ရှင်က မမှတ်မိတော့ ကျွန်မလည်း ဘာပြောရမယ်
မသိတော့ဘူး ။ အဖေ လည်း ပြောထားတာပဲ ။ ရှင်
လုံးဝ မသိတော့ဘူးလား "
ဆုန်းအာက အတော်ကိုဝမ်းနည်း နေဟန်ပေါ်သည် ။
" ကျွန်တော် မမှတ်မိတာ အတွက်တော့ တောင်းပန်
ပါတယ် ။ တကယ်ကို ဘာမှ ထွက်မလာလို့ပါ ။ ကျွန်
တော်တို့ အတိုင်းအတာတစ်ခုထိ ရင်းနှီးခဲ့တာတော့
ကျွန်တော် မှတ်မိနေပါတယ် "
" ဒါဆို ကျွန်မတို့က မိတ်ဆွေသက်သက်ပဲလို့ ဆို
လိုလိုက်တာလား ။ နမ်ဂျွန်ရယ် ... ကျွန်မ တော်တော်
စိတ်မကောင်းဖြစ်မိတယ် "
" မဟုတ်ပါဘူး ... ကျွန်တော် တောင်းပန်ပါတယ် ။
ကျွန်တော် မှတ်မိအောင် ကြိုးစားနေပါတယ် ။ "
" ရပါတယ် ... ဒါပေမဲ့လည်း ကိုယ့်သတို့သမီးလောင်း
ကို မေ့သွားတာကတော့ ကျွန်မ တော်တော် စိတ်မ
ကောင်း ဖြစ်မိပါတယ် ။ အချိန်ယူရမယ်ဆိုတာ သိ
ပေမယ့်လည်း .... အဖေက သူနိုင်ငံခြားကို ပြန်မသွား
ခင် ဒီကိစ္စကို စီစဉ်သွားမယ်ဆိုတော့ နမ်ဂျွန်က ... "
" မင်္ဂလာပွဲနဲ့ ပတ်သက်ပြီး ဘာမှမပူပါနဲ့ ။ ကျွန်
တော်က နှစ်ဖက်လုံး မျက်နှာပျက်ရအောင် မလုပ်
ပါဘူး "
နမ်ဂျွန်က ဘာမှ မသေချာမချင်းတော့ ဒီလိုပဲ
လိုက်လျောညီထွေစွာ နေနေရတော့မှာ ။
" ဟုတ် ရှင့်ကိုပဲ ယုံထားလိုက်ပါ့မယ် "
ဆုန်းအာက နမ်ဂျွန့်ရဲ့ အခန်းထဲက ထွက်သွား
လိုက်သည် ။
နမ်ဂျွန် ဘယ်လိုပဲ စဥ်းစား စဥ်းစား အင်ဆုန်းအာနဲ့က
မိတ်ဆွေထက်ပိုတဲ့ ရင်းနှီးမှုမျိုးရှိခဲ့တယ်လို့ မခံစားရ ။
YOU ARE READING
Promise • Namjin || Completed ||
Fanfictionℋ𝑜𝓌 𝒹𝑜 ℐ 𝓁𝒾𝓋𝑒 𝓌𝒾𝓉𝒽𝑜𝓊𝓉 𝓎𝑜𝓊 ? 𝒦𝑒𝑒𝓅 𝓅𝓇𝑜𝓂𝒾𝓈𝑒 𝓉𝒽𝒶𝓉 𝓎𝑜𝓊 𝓌𝒾𝓁𝓁 𝓃𝑒𝓋𝑒𝓇 𝓁𝑒𝒶𝓋𝑒 𝓂𝑒 ♡
