Promise ( 22 )
Unicode
" အစ်ကို ! ထမင်းစားပြီးပြီလား ? တူတူစား
ကြမလား .... "
ဆော့ဂျင် ဘာစကားမှ ထွက်မလာအောင်ထိ ရှေ့
တည့်တည့်မှာ ရောက်နေသူက နမ်ဂျွန် ။
" နမ် .. နမ်ဂျွန် ? "
" ဘာလို့ အဲ့လောက်ကြီး ပြူးပြဲကြည့်နေတာလဲ ? လူ
ကို သရဲလိုမျိုး "
ဆော့ဂျင်ဘာမှမပြောဘဲ မျက်ရည်တွေဝဲတက်လာ
ရင်း နမ်ဂျွန့်ဆီကိုပြေးသွားပြီး ဖက်လိုက်သည် ။
" အ ... အစ်ကို ? "
နမ်ဂျွန်က အဖက်ခံလိုက်ရပြီး အေးခဲသွားသလို ခံ
စားလိုက်ရသည် ။
" ငါ မင်းကို ဘယ်လောက်တောင်စိတ်ပူနေလဲ အရူး
ကောင်ရဲ့ !!!!! ဘယ်တွေရောက်နေလဲ !!!!! ဘာလို့
မဆက်သွယ်တာလဲ !!!!! "
" အစ်ကို ? "
" ငါဒီလောက်စာတွေပို့တာကိုရော ဘာလို့မဖတ်
တာလဲ !!!!! ငါသေသွားပြီလို့ထင်နေတာ သိရဲ့
လား !!! "
ဆော့ဂျင် ကိုယ်တိုင်တောင် ဘာတွေပြောလိုက်မိ
မှန်းတောင် မသိတော့ပါ ။
" အစ်ကို ! ကျွန်တော်ပြောတာနားထောင်ပါဦး "
နမ်ဂျွန်က ဆော့ဂျင် ပုခုံးတွေကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း မျက်
လုံးတွေ သေချာကြည့်လိုက်သည် ။
" ကျွန်တော် အခု အစ်ကို့ ရှေ့မှာရောက်နေပြီလေ ။
ဘာလို့ ငိုနေတာတုန်း "
နမ်ဂျွန်က ဆော့ဂျင်ပါးပေါ်က မျက်ရည်တွေကို ခပ်
ဖွဖွသုတ်ပေးလိုက်သည် ။
" ငါမေးတာတွေလည်း မဖြေဘူး "
ဆော့ဂျင်က ကလေးလိုမျိုး မျက်ရည်တွေကိုသုတ်
ရင်း ရှိုက်ရင်း ပြောလိုက်သည် ။
" အဟဟဟ .... ဖြေပါ့မယ်ဗျာ ။ ကဲ ဟိုမှာထိုင်ဦး "
ဆော့ဂျင်ကို ခုံမှာထိုင်ခိုင်းလိုက်ပြီး နမ်ဂျွန်ကလည်း
ထိုင်လိုက်သည် ။
" တကယ်တော့ ပြဿနာတွေကနည်းနည်းရှုပ်သွား
တယ် ။ ကျွန်တော်တို့တွေ အဲ့မြို့ကိုရောက်နေတာ
ဘယ်သူက သတင်းပေးလိုက်လဲမသိဘူး ။ အဲ့တော့
ရှာရမယ့်လူက ပုန်းနေတယ်လေ ။ ပုန်းနေတဲ့သူကို
ဘယ်ရှာတွေ့နိုင်တော့မလဲ ။ အဲ့တာနဲ့ ခြေရာဖျောက်
ပြီး ဆိုင်တစ်ဆိုင်မှာ အလုပ်ဝင်လုပ်နေတာ ... "
YOU ARE READING
Promise • Namjin || Completed ||
Fanfictionℋ𝑜𝓌 𝒹𝑜 ℐ 𝓁𝒾𝓋𝑒 𝓌𝒾𝓉𝒽𝑜𝓊𝓉 𝓎𝑜𝓊 ? 𝒦𝑒𝑒𝓅 𝓅𝓇𝑜𝓂𝒾𝓈𝑒 𝓉𝒽𝒶𝓉 𝓎𝑜𝓊 𝓌𝒾𝓁𝓁 𝓃𝑒𝓋𝑒𝓇 𝓁𝑒𝒶𝓋𝑒 𝓂𝑒 ♡
