Promise • Namjin || Completed ||

- 9 -

Promise ( 9 )

Unicode

ဆော့ဂျင် အရင်နေ့တွေလိုပဲ ဆေးရုံထဲကို ပုံမှန်အတိုင်း
ဝင်လာရင်း နမ်ဂျွန်ရှိတဲ့အခန်းဆီ ပြေးကြည့်ဖို့ပြင်သည် ။

ဒါပေမဲ့ သူနာပြုဆရာမလေးက အပြေးအလွှား ဆော့
ဂျင်ဆီ လာရင်း -

" ဆရာ ဆရာ ! "

" အင်း ကပြာကယာနဲ့ ! ဘာလဲ "

" အခန်း ( 431 ) ကလူနာ  ....  "

​ဆော့ဂျင် သဘောပေါက်လိုက်သည် ။
စကားမဆုံးသေးခင်မှာပဲ အမြန်ပြေးပြီး ဓာတ်လှေ
ကား ခလုတ်ကို နှိပ်လိုက်သည် ။
ဓာတ်လှေကားက မပွင့်ဘဲ ကြာဦးမှာမို့ လှေကားဆီ
သွားရင်း အမြန်ပြေးတက်တော့သည် ။

ဂျွန် ။ ငါတို့ တစ်ခါလောက် ကောင်းကောင်းထပ် Date
ကြမလား ။ ဒီတစ်ခါ ငါက များများပြုံးရီပေးပြီး စကား
တွေအများကြီး ပြောကြမယ်လေ ။

အသက်ရှူရပ်မတတ်မောနေပေမယ့် ဆော့ဂျင်က
လုံးဝ မရပ်ဘဲ ဆက်တိုက်ပြေးတက်နေတော့သည် ။
နောက်ဆုံး အလွှာကိုရောက်လာပြီး အခန်း ( 431 )
ရှေ့ အသက်ကိုပုံမှန်ရှူရင်း ခဏမတ်တပ်ရပ်နေမိ
လိုက်သည် ။

ငါ့ကို ကောင်းကောင်းကြိုဆိုပေးမယ်မလား ဂျွန် ။

အခန်း ( 431 ) တံခါးကို ဖွင့်လိုက်တော့ ဂျွန်က ပြတင်း
ပေါက်ဘက်ကို မျက်နှာမူလျက် ထိုင်နေသည် ။

​တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေတဲ့ အခန်းထဲ တံခါးဖွင့်သံနဲ့
အတူ ဆော့ဂျင်ရဲ့ အသက်ရှူသံပြင်းပြင်းကို သာကြား
နေရသည် ။
ထို့နောက် နမ်ဂျွန်က တဖြည်းဖြည်းလှည့်ကြည့်သည် ။