Promise ( 37 )
Unicode
ဆော့ဂျင်က နမ်ဂျွန့်အခန်းတံခါးကို ဖွင့်လိုက်တော့
ယွန်းဂီတို့က ရောက်နေသည် ။
" မင်းတို့ရောက်နေတာလား ? "
" ဟုတ်တယ် ။ သူတို့ရောက်တာ သိပ်မကြာသေးပါ
ဘူး ။ အစ်ကို ဘယ်သွားတာလဲ ခုဏက ... ဟို .., ? "
ဂျောင်ကုက နမ်ဂျွန့် အဖေ ခေါ်ထုတ်သွားတာသိ
သည်မို့ ပြာပြာသလဲမေးလိုက်သည် ။
" အာ ... ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး ။ ဒါနဲ့ ယွန်းဂီနဲ့ ဟိုဆော့ ။
မင်းတို့ ဘာလို့ လူနာခန်းကို အိမ်လို ခဏခဏ ဝင်
ထွက်နေတာတုန်း "
ဆော့ဂျင်ကမေးလိုက်တော့ ဟိုဆော့က ရီသည် ။
" အစ်ကိုကလည်း ကျွန်တော်တို့လည်း တွေ့ချင်
လို့ပေါ့ဗျ ! အစ်ကိုကတော့ တွေ့ချင်တိုင်း ရတယ်ဆို
ပြီးတော့နော် ။ "
" မဟုတ်ပါဘူးကွာ ... ငါက ဒီတိုင်းပြောတာပါ "
နမ်ဂျွန်က ယွန်းဂီတို့ကိုကြည့်လိုက် ဆော့ဂျင်ကို
ကြည့်လိုက်နဲ့ စဥ်းစားနေသည် ။
" နေပါဦး ! ဟိုဆော့တို့နဲ့ အစ်ကိုဆော့ဂျင်က ဘယ်
တုန်းကတည်းက ဒီလောက်ရင်းနှီးသွားရတာလဲ ? "
ဆော့ဂျင်နဲ့ ယွန်းဂီတို့ အပြန်အလှန် တစ်ယောက်
မျက်နှာတစ်ယောက် ကြည့်လိုက်ကြသည် ။
" အာ ... မင်းက ဒီလိုမျိုးဖြစ်နေတော့ ခဏခဏ
လာရင်း ငါနဲ့သိနေတာပါ ။ အထူးတလည်မရှိပါ
ဘူး ... "
အကြောင်းပြချက်ကလည်း အဓိပ္ပာယ်ရှိနေတော့
နမ်ဂျွန်က တွေဝေနေပေမယ့်လည်း ဘာမှပြန်မပြော ။
" ဒါနဲ့ အစ်ကို .... "
နမ်ဂျွန်က ဆော့ဂျင်လက်ကို လှမ်းဆွဲလိုက်သည် ။
ဒီလိုထိတွေ့မှုတိုင်း အသစ်ဖြစ်လာတဲ့ ရင်ခုန်သံ
တွေကို တာဝန်ယူမယ့်သူမရှိဘူးဆိုရင် တို့တွေ
အစထဲက မပတ်သက်ကြခဲ့ရင် ကောင်းသား ။
" ခုဏက ပြောတာလေ ... အစ်ကိုပြောပြရင် ကျွန်
တော် ယုံမှာလား ဆိုတာ အဲ့တာ ... ? "
" အာ ... အဲ့တာက .... "
ဆော့ဂျင် စကားကို ဂျောင်ကုက မျှော်လင့်နေသည် ။
ပြောပြတော့မယ် လို့လည်း ဂျောင်ကုက သိထားပြီး
ဖြစ်သည် ။
YOU ARE READING
Promise • Namjin || Completed ||
Fanfictionℋ𝑜𝓌 𝒹𝑜 ℐ 𝓁𝒾𝓋𝑒 𝓌𝒾𝓉𝒽𝑜𝓊𝓉 𝓎𝑜𝓊 ? 𝒦𝑒𝑒𝓅 𝓅𝓇𝑜𝓂𝒾𝓈𝑒 𝓉𝒽𝒶𝓉 𝓎𝑜𝓊 𝓌𝒾𝓁𝓁 𝓃𝑒𝓋𝑒𝓇 𝓁𝑒𝒶𝓋𝑒 𝓂𝑒 ♡
