Promise • Namjin || Completed ||

- 10 -

Promise ( 10 )

Unicode

ဆော့ဂျင် ဆေးနံ့တွေလှိုင်လှိုင်ထရာ ဒီဆေးရုံကြီးထဲပဲ
ကိုယ့်အိမ်လို သဘောထားနေရသည် ။ သွေးတွေ
အော်ဟစ်သံတွေကြားမှာလည်း ကောင်းကောင်း ထမင်း
စားတတ်နေပြီ ။
တစ်ချို့ရက်တွေမှာ ထမင်းဆိုတာ တစ်ပန်းကန်ကုန်အောင်
မစားခဲ့ရတဲ့နေ့တွေ ရှိသည် ။

ဆော့ဂျင် တကယ်ကို စိတ်ကုန်နေပြီ ။ ဒီအလုပ် ။
ပတ်ဝန်းကျင် ။ လူတွေ ။ အရာအားလုံးကိုပေါ့ ။ မျှော်လ
လင့်သမျှ ဖြစ်မလာတဲ့ အပြင် ချစ်တဲ့သူမှန်သမျှ ဝေးဝေး
ကို ထွက်သွားတာမို့လေ ။

နမ်ဂျွန်ရှိတဲ့ အခန်းဆီကို ဖြည်းဖြည်းချင်း လျှောက်
နေရင်း ခြေလှမ်းတွေက လေးလံနေသည် ။
မနက်ဖြန်ဆို နောက်ဆုံးရက် မဟုတ်ပါလား ။

" ကျွန်တော်က ဆေးရုံဆင်းလို့ရပြီဆိုတော့ အရင်တိုင်း
ပြန်နေလို့ရပြီပေါ့ "

​သူ့ရဲ့ လူနာအဖြစ်လည်းကောင်း ချစ်ရတဲ့သူတစ်ဖြစ်
လည်းကောင်း အတူတူလိုက်ပျော်ပေးဖို့က ခက်ခဲ
နေသည် ။

" မင်းက မှတ်ဥာဏ်တစ်ချို့မေ့နေရုံပဲလေ ။ အဲ့တော့
အားလုံး သာမန်လူအတိုင်း နေလို့ရပါတယ် "

လိုအပ်သည်များကို ဆော့ဂျင်က လုပ်ထုံးအတိုင်း
စမ်းသပ်နေသည် ။

" တော်သေးတာပေါ့ ။ ဒီဆေးရုံပေါ်မှာပဲ အကြာကြီး
နေရတော့မယ် ထင်နေတာ "

နမ်ဂျွန်က ပြုံးရင် ခပ်သွက်သွက်ပြောလိုက်သည် ။

အင်း ငါကသာ မင်း မရှိတော့ရင် တကယ် ဟာတာတာ
ဖြစ်နေတော့မှာ ။